Η Ζωή στην εκπομπή του Σπύρου Χαριτάτου «Γιάφκα» στον Alpha 989 (08/02/2017)

Πλεύση Ελευθερίας

Σπύρος Χαριτάτος: Επιστρέφουμε στην παρέα μας και στη δική μας εδώ ραδιοφωνική συνωμοσία, Alpha 989 και Alpha 96,5 για τη Θεσσαλονίκη, www.alpha989.com, με ένα κλικ έρχεται η εικόνα από τον ραδιοθάλαμο. Στη ραδιοσκηνοθεσία είναι ο Τάσος Τασκαλντιρανιάν, στην τράπεζα των ήχων στη Θεσσαλονίκη είναι ο Στέφανος Μυστακίδης. Καλημέρα, στην όμορφη Θεσσαλονίκη και στους φίλους μας. Ντίνα Μόσχου στην αρχισυνταξία, στην υποστήριξη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης Σταύρος Γεωργακόπουλος και Γεωργία Χαλκιά και, όπως ήδη διαπιστώνετε όσοι έχετε ήδη εικόνα από τον ραδιοθάλαμο, είναι δίπλα μας η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου. Καλώς ήρθατε.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Καλώς σας βρήκα.

Σπύρος Χαριτάτος: Να σας πάω κατευθείαν στο ψητό, που λένε;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Να πάμε.

Σπύρος Χαριτάτος: Προσπαθώ να καταλάβω ποιος ο λόγος του ταξιδιού του Αλέξη Τσίπρα, του πρωθυπουργού, στη Γαλλία, εκτός προγράμματος, με δύο ιδιωτικά ραντεβού σε μια επενδυτική τράπεζα και σε μια πολυεθνική, όπως είναι η L’ Oreal. Και μετά θα συζητήσουμε και για την υπόθεση Μαρέβα-Κυριάκος Μητσοτάκης, δηλαδή του κυρίου Μητσοτάκη και της συζύγου του.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κύριε Χαριτάτο, εγώ λέω να μη τα συζητήσουμε αυτά και πολύ.

Σπύρος Χαριτάτος: Καθόλου;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, να μην τα αποφύγουμε, αλλά να μην τα συζητήσουμε και πολύ, γιατί: γιατί νομίζω ότι έχει επαρκώς αποδεχθεί ότι υπάρχει μια κατηγορία πολιτικών –και σε αυτή εντάσσονται οι μνημονιακοί πολιτικοί, και οι όψιμοι και οι παλιότεροι- που έχουν ερωτευτεί την εξουσία. Και, προκειμένου να παραμείνουν στην καρέκλα τους, θα κάνουν οτιδήποτε, θα συναντηθούν με οποιονδήποτε, θα μετέλθουν οποιοδήποτε τέχνασμα, κόλπο ή μέσο θεωρούν ότι εξυπηρετεί τη διατήρησή τους στην εξουσία, και, βέβαια, δεν θα πουν ποτέ την αλήθεια.

Σπύρος Χαριτάτος: Μα, ο Αλέξης, κυρία Κωνσταντοπούλου; Το καλό παιδί; Ο καθαρός άνθρωπος; Ο νέος; Το νέο που χτυπάει το παλιό; Που το έδιωξε; Δεν το λέω με ειρωνικά, το λέω γιατί αυτή είναι η κρίση πολλών φίλων ακροατών, που μας συναντούν και λένε «ρε συ, γιατί; Μήπως τον αδικείτε;»

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εγώ δεν συναντώ πια κανέναν που να δίνει…

Σπύρος Χαριτάτος: Όλοι οι υπουργοί της κυβέρνησης αυτό κάνουν, τους λέει «κρατάτε, είστε ωραίοι, συνεχίστε». Και ο κύριος Πετρόπουλος πριν από λίγο, του ’πε κάποιος, πώς δεν του πε «πάρε και το μπλοκάκι μου, στο χαρίζω»…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα σας πω ειλικρινά, ξέρω ότι πολύς κόσμος, τον Σεπτέμβρη του 2015, δυσκολεύτηκε να πιστέψει ότι είχε συντελεστεί μια τόσο μεγάλη προδοσία. Και, είτε επέλεξε να δώσει ανοχή, απέχοντας, είτε και έδωσε μια ευκαιρία, αυτή τη δεύτερη ευκαιρία που ζητιάνευαν. Υπήρξε πολύς κόσμος. Και τον καταλαβαίνω αυτόν τον κόσμο, δεν τον αδικώ. Αν εμείς, που ήμασταν τόσο κοντά στα πράγματα –και θα μιλήσω για τον εαυτό μου, προσωπικά- αν εγώ εξαπατήθηκα, αν εγώ, μέχρι να αντιληφθώ την πλήρη έκταση της προδοσίας, ουσιαστικά θεωρούσα ότι υπάρχει ένας πρωθυπουργός που δίνει έναν αγώνα και μια μάχη, και γι’ αυτό τον στήριζα, είναι πολύ λογικό οι απλοί πολίτες να δοκιμάστηκαν ιδιαίτερα για να αντιληφθούν ότι αυτός που ενσάρκωνε την ελπίδα τους τελικώς τους είχε προδώσει. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο τραύμα που άφησε αυτή η συμπεριφορά.

Από εκεί και πέρα, όμως, νομίζω ότι έχουμε δει τόσα πολλά. Έχουμε δει τροπολογίες της τελευταίας στιγμής για τα πόθεν έσχες και τα πόθεν έσχες υπουργών, έχουμε δει ξέπλυμα κανονικό κοινοβουλευτικό για μείζονες υποθέσεις, έχουμε δει όλη την ιστορία των μέσων ενημέρωσης και της Εξεταστικής για τα Μέσα Ενημέρωσης, που είναι ξεκάθαρο, και πρέπει να είναι ξεκάθαρο στον καθένα, ότι ήταν μια επικοινωνιακή διαδικασία -καθαρά προεκλογική εγώ την ονομάζω- και κατέληξε σε ένα φιάσκο. Γιατί είναι τουλάχιστον προκλητικό να ισχυρίζεται κανείς ότι η διαπλοκή στις μέρες μας συνοψίζεται σε ένα πόρισμα που δεν βρίσκει πολιτική ευθύνη, δεν βρίσκει ευθύνη κανενός υπουργικού προσώπου. Είναι προκλητικό. Είναι προκλητικοί όλοι οι χαριεντισμοί της κυβέρνησης Τσίπρα με τη διαπλοκή, και την παλιά και τη νέα, και είναι εξίσου προκλητική η στάση που έχει επιλέξει να κρατήσει και σε σχέση με μεγάλα συμφέροντα.

Όλων αυτών δοθέντων, εμένα δεν με εκπλήσσει ούτε το Παρίσι ούτε οι συναντήσεις. Εδώ, αποκαλύφθηκε πριν από περίπου ένα χρόνο ότι ο κύριος Τσίπρας, την ώρα που εμείς δίναμε τη μάχη κατά της διαπλοκής -κι εγώ προσωπικά με πολύ μεγάλο κόστος και με πολύ μεγάλα αντίποινα- ο ίδιος έκανε μυστικές συναντήσεις με τον κύριο Ψυχάρη σε ιδιωτικούς χώρους, σε αθέατα σημεία και ούτω καθ’ εξής.

Με αυτά όλα τα δεδομένα, αυτό που θα σας έλεγα είναι ότι δεν διατηρώ καμία αμφιβολία για το διαβλητό προσώπων και συνολικά κομμάτων. Για να πάμε από την άλλη πλευρά και στην περίπτωση του κυρίου Μητσοτάκη, η εμπλοκή της συζύγου του στην υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ μέσα από τη συμμετοχή της σε εταιρεία μαζί με τον κύριο Παπασταύρου, είναι γεγονός το οποίο είχα αναδείξει εγώ το 2013, κατά την εξέταση του κυρίου Παπασταύρου. Τότε, βεβαίως, τα μέσα ενημέρωσης, όχι απλώς δεν αναδείκνυαν αυτά τα – και κανένα μέσο ενημέρωσης…

Σπύρος Χαριτάτος: Σας γύρισε μπούμερανγκ επικοινωνιακά, επιτρέψτε μου, η συγκεκριμένη τοποθέτηση, και σας γύρισε με μια επιθετικότητα, και από τα μέσα ενημέρωσης.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εντάξει, είναι απολύτως εντοπισμένο ότι από τη δική μου διαδρομή αυτό που πιο πολύ ενόχλησε είναι ότι δεν με είχε κανείς –και δεν με έχει ούτε θα με έχει- ούτε στην τσέπη του ούτε στο χέρι του ούτε στη λίστα του. Αυτό, όμως, το στοιχείο, δηλαδή ο ρόλος Παπασταύρου, η εμπλοκή και άλλων προσώπων, η εμπλοκή της συζύγου Μητσοτάκη και ούτω καθ’ εξής, είναι ένα γεγονός γνωστό από το 2013. Η μόνη που τότε το υπογράμμισε και το άνοιξε και το τόνισε ήμουν εγώ. Ούτε το ανέδειξε καμία πολιτική δύναμη ούτε το πήραν να το κάνουν σημαία τα μέσα ενημέρωσης. Το αντίθετο, εγώ δεχόμουν ακόμα και απειλές μέσα από αναρτήσεις ότι θα φάω ξύλο αν συνεχίσω στην υπόθεση αυτή, και, βεβαίως, τις αψήφησα αυτές τις απειλές.

Με αυτά τα δεδομένα, εκείνο το οποίο θέλω να πω είναι ότι δεν υπάρχει –και είναι καταγεγραμμένο- η πολιτική βούληση ούτε από πλευράς ΝΔ, που τώρα φέρεται ως επαναστατική δήθεν αντιπολίτευση ούτε από πλευράς του κόμματος Τσίπρα -ούτε καν μπορώ να το πω ΣΥΡΙΖΑ- καμμία πολιτική βούληση να σπάσει το απόστημα της διαφθοράς και της διαπλοκής. Γιατί τους βολεύει…

Σπύρος Χαριτάτος: Γιατί έχουν βουτηχτεί μέσα, έχουν βουτηχτεί κι αυτοί.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Απολύτως. Και νομίζω ότι είναι πολύ ενδεικτικό το τι συνέβη με την υπόθεση των τραπεζιτών και με το Πόρισμα Καλούδη. Η τροπολογία διάσωσης και ασυλίας για τους τραπεζίτες είναι μια τροπολογία που πέρασε με σκανδαλώδη τρόπο τον Απρίλιο του 2013. Με σκανδαλώδη τρόπο. Ο τρόπος με τον οποίο πέρασε είναι καταγεγραμμένος σε εκείνο το βιβλιαράκι που είχα φτιάξει στην περίοδο των Ευρωεκλογών του 2014, στη Μαύρη Βίβλο της Ντροπής. Με σκανδαλώδη τρόπο θέλησαν να ξεπλύνουν τους τραπεζίτες για δάνεια σε κόμματα. Αυτή η τροπολογία είναι αντισυνταγματική. Η Δικαιοσύνη έπρεπε να μην την εφαρμόζει, διότι υπάρχει αρμοδιότητα σε κάθε δικαστή να ασκεί τον συνταγματικό έλεγχο, τον έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων, αλλά και μια κυβέρνηση η οποία θέλει να ανατρέψει τα αποτελέσματά της όφειλε να έχει νομοθετήσει την κατάργησή της, είναι πάρα πολύ απλό.

Εγώ αυτά τα θέματα και αυτές τις προτάσεις, όταν ήμουν υπεύθυνη στην Επιτροπή Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, τα είχα περιλάβει στο πρόγραμμά μας για τη Δικαιοσύνη. Η κατάργηση όλων αυτών των διατάξεων, και της διάταξης για τους τραπεζίτες, ήταν κομμάτι του προγράμματος για τη Δικαιοσύνη. Το ότι αυτό ουδέποτε εφαρμόστηκε είναι κάτι που βαρύνει, από τη μια πλευρά τον ίδιο τον πρωθυπουργό, από την άλλη πλευρά τους διατελέσαντες και διατελούντες, τον διατελέσαντα και τον διατελούντα υπουργό Δικαιοσύνης και τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης. Δεν έχω, όμως, καμμιά αμφιβολία, κύριε Χαριτάτο, ότι αυτά δεν συμβαίνουν ούτε εκ παραδρομής ούτε από αμέλεια ούτε από αβλεψία. Είναι μια ηθελημένη στάση κατά την οποία η κυβέρνηση Τσίπρα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, επιλέγει να διατυπώνει κορώνες κατά της διαπλοκής για το θεαθήναι, αλλά, όταν κλείνει η αυλαία, πίσω από της κουίντες, χαριεντίζεται και συναλλάσσεται και τα βρίσκει μια χαρά με όλους εκείνους τους οποίους θα έπρεπε να έχει φροντίσει να τους αντιμετωπίσει η Δικαιοσύνη.

Σπύρος Χαριτάτος: Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Και χαρακτηριστικό παράδειγμα –συγγνωμη που σας διέκοψα- είναι ο Στουρνάρας, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Έχει διατελέσει επικεφαλής του διοικητικού συμβουλίου της Εμπορικής σε κρίσιμο χρόνο, υπουργός Οικονομικών στη συνέχεια, και σήμερα είναι ο τοποτηρητής του Μνημονίου στη χώρα. Ο κύριος Τσίπρας σήμερα τρώει και πίνει με τον κύριο Στουρνάρα, έχει πλήρως εξομαλύνει και αποκαταστήσει τις σχέσεις, και φυσικά δεν του ζητά τον λόγο για τις ομολογίες που έχει κάνει ο κύριος Στουρνάρας για το τι απεργαζόταν τον Ιούλιο του 2015 μαζί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον λεγόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και πρώην πρωθυπουργούς. Δεν του έχει ζητήσει τον λόγο για την εμπλοκή του στη Siemens, στην υπόθεση της Αγροτικής, και ούτω καθ’ εξής. Σας διέκοψα στην ερώτηση.

Σπύρος Χαριτάτος: Ένας προβληματισμός είναι, και τον ρίχνω στον αέρα γιατί θα πάμε στο ωφέλιμο διάλειμμα για τους τίτλους ειδήσεων και θα επιστρέψουμε: είναι δύσκολο να καταλάβει ο ακροατής, που θέλει την ελπίδα, εμπιστεύεται πρόσωπα, εμπιστεύτηκε τον Αλέξη Τσίπρα, κάνατε πάρα πολλή δουλειά για τον Αλέξη Τσίπρα, και προεκλογικά και τον πρώτο καιρό της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η δουλειά σας που κάνατε στον χώρο της Δικαιοσύνης αποκαλύπτοντας σκάνδαλα ή καταγγέλλοντας διαρκώς εμπλεκόμενους σε πιθανά σκάνδαλα ή σε σκάνδαλα διαπιστωμένα, ήταν μια πάρα πολύ δυνατή βιτρίνα που κρατούσε τον κόσμο γραπωμένο από το σακάκι το πολιτικό του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Μου είναι δύσκολο να αντιληφθώ –θα κάνω τον ανόητο της ημέρας- πώς μπορεί, από ιέρακας της κάθαρσης, να βρεθείς βουτηχτής σε βούρκο που μπορεί να έχει και διαφθορά μέσα. Πώς αλλάζει ο άνθρωπος – αν αλλάζει ο άνθρωπος; Τίτλοι ειδήσεων, επιστρέφουμε.

(ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ)

Σπύρος Χαριτάτος: Επιστρέφουμε για να προλάβουμε περισσότερα ερωτήματα. Στον ραδιοθάλαμο μαζί μας, στο ραδιόφωνο του Alpha 989, και στη δική μας ραδιοφωνική συνωμοσία, στη Γιάφκα, είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου, Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας. Κυρία Κωνσταντοπούλου, ξεκινάτε μια εκστρατεία, μια στάση Ανυπακοής, ζητώντας από τους πολίτες να στηρίξουν την κίνησή σας, τη δυναμική σας. Και μάλιστα, ξεκινάτε, λέγοντας ότι «ξεγελάστηκα κι εγώ, όπως ξεγελαστήκατε κι εσείς». Ίσως είναι πολύ πιο σοβαρό και βαρύ και ξεκάθαρο σαν παραδοχή και σαν διάθεση να κοιτάξετε τον πολίτη στα μάτια, πολύ πιο ειλικρινή στάση –επιτρέψτε μου να το πω, χωρίς να αποτελεί κολακεία προς εσάς- από το να δηλώσετε ότι «είχα αυταπάτες». Είναι άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι, δύο διαφορετικές φιλοσοφίες.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Οπωσδήποτε. Γιατί, κύριε Χαριτάτο, το να λες «είχα αυταπάτες» σημαίνει ότι θες να απελπίσεις τον κόσμο, ότι αυτό το οποίο πρέσβευες και υπηρέτησες πιστεύεις ότι τελικά δεν γίνεται, ότι έκανες λάθος. Όχι, δεν έχω καμία τέτοια αίσθηση, αντίθετα, είμαι σίγουρη ότι δεν έκανα λάθος στις θέσεις που πήρα και τις οποίες εξακολουθώ να υπηρετώ. Και είμαι σίγουρη –αποδείχθηκε πλήρως- ότι υπήρχε και υπάρχει επιλογή και εναλλακτική. Εκείνο στο οποίο θεωρώ ότι εξαπατήθηκα και θυμώνω που εξαπατήθηκα –θυμώνω και πραγματικά το θεωρώ ένα πολύ βαρύ πράγμα- είναι η κρίση μου και η αξιολόγησή μου για τις πραγματικές προθέσεις του Τσίπρα. Νομίζω ότι έχει μια σημασία – κι εγώ γι’ αυτό θέλω να το λέω καθαρά- έχει μια σημασία να εντοπίζουμε ποιος εξαπάτησε και ποιος και ποιοι εξαπατήθηκαν, έχει μια σημασία εξίσου να μην ενδώσουμε στη λογική της ενοχοποίησης αυτών που εξαπατήθηκαν. Και τώρα δεν μιλώ για μένα…

Σπύρος Χαριτάτος: Να μη φάμε το bullying, λέτε, το σιωπηρό bullying.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ακριβώς.

Σπύρος Χαριτάτος: Να νιώσουμε ότι είμαστε ένοχοι, άρα το βουλώνουμε. Άρα, καθόμαστε στον καναπέ μας, στην καρέκλα μας, στην απόγνωσή μας και καθόμαστε να υπομείνουμε οτιδήποτε.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ακριβώς. Και αυτή η στρατηγική στοχεύει ευθέως στους πολίτες. Δηλαδή τους ζητά να δεχθούν ένα μερίδιο της ευθύνης για όσα έκανε, παραβιάζοντας την εντολή τους, εξαπατώντας τους, ο Τσίπρας, και άρα τους ζητά τελικά να τον ανεχθούν γιατί φταίνε που τον ψήφισαν. Όχι, δεν είναι έτσι. Οι πολίτες έδωσαν πολύ συγκεκριμένη εντολή. Η εντολή αυτή είχε περιεχόμενο, περιεχόμενο απαλλαγής από τα Μνημόνια, η εντολή αυτή δόθηκε μία φορά τον Γενάρη του 2015 και μία φορά, πανηγυρικότατα, τον Ιούλιο του 2015, και η εντολή αυτή ισχύει μέχρι σήμερα. Και, επειδή ισχύει αυτή η εντολή, γι’ αυτό, κύριε Χαριτάτο, προχθές, σε μια Ανοιχτή Εκδήλωση, στην πρώτη μας Ανοιχτή Εκδήλωση που κάναμε…

Σπύρος Χαριτάτος: Καλέσατε τον κόσμο σε μια γενική ανυπακοή. Αυτό πώς μπορούμε να το ερμηνεύσουμε, δηλαδή πώς μπορεί να το ερμηνεύσει στη σκέψη του, στη ζωή του, ο ακροατής μας.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η γενική ανυπακοή, κύριε Χαριτάτο, είναι το πιο ισχυρό μας όπλο, το πιο σπουδαίο μας όπλο, είναι το ανώτατο και το απώτατο εργαλείο των λαών, των πολιτών απέναντι στην αυθαιρεσία, απέναντι στην καταπίεση, απέναντι στην επιβολή.

Αυτή τη στιγμή είναι ξεκάθαρο ότι από τον Ιούλιο του 2015 μέχρι σήμερα παραβιάζεται μια πολύ καθαρή εντολή, η πιο καθαρή που έχει δοθεί σε ολόκληρη τη Μεταπολίτευση. Ένα 62% παραβιάζεται ευθέως με κάθε «ναι» που λέγεται στη Βουλή. Οι πολίτες αυτή τους την εντολή έχουν, όχι απλώς το δικαίωμα, έχουν και την ηθική αλλά και τη συνταγματική, τη δημοκρατική υποχρέωση να την υπερασπιστούν. Έχουν την υποχρέωση να τη θωρακίσουν.

Έχουν την υποχρέωση και το δικαίωμα να διεκδικήσουν. Και αυτό το οποίο εμείς αναλαμβάνουμε να κάνουμε, η Πλεύση Ελευθερίας ανακοίνωσε κι εγώ προσωπικά ανέλαβα ως ευθύνη μου ήδη από προχθές, είναι να οργανώσουμε μια εκστρατεία καθολικής ανυπακοής.

Τι σημαίνει καθολική ανυπακοή; Καθολική ανυπακοή σημαίνει αρνούμαι να συμμορφωθώ σε όλες τις επιταγές των δανειστών, σε όλες τις επιταγές του μνημονιακού καθεστώτος, είτε αυτό εκφράζεται από τους εγχώριους επιτετραμμένους του είτε αυτό εκφράζεται από τους εξωτερικούς παράγοντές του. Αρνούμαι να συμμορφωθώ. Δεν πληρώνω, δεν πληρώνουμε φόρους, εισφορές, έκτακτες, άλλες φορολογικές υποχρεώσεις, που προορίζονται για την αποπληρωμή ενός χρέους που έχει πλήρως απονομιμοποιηθεί, υπάρχει τεκμηριωμένη μελέτη, το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους από τον Ιούνιο του 2015. Αρνούμαστε να συμμετάσχουμε στην υποδούλωσή μας και ρίχνουμε το καθεστώς, ουσιαστικά μπλοκάροντας τον μηχανισμό που το κινεί. Αυτό είναι μια πάρα πολύ σπουδαία πράξη για μια κοινωνία και έναν λαό. Είναι στις μέρες μας και μια επιβεβλημένη στάση Αντίστασης.

Σπύρος Χαριτάτος: Μια άνω τελεία. Όχι ένσταση, άνω τελεία. Δεν θα είναι επιζήμια αυτή η στάση για τον ίδιο τον πολίτη; Γιατί η απάντηση που θα δώσει κάποιος… Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι: το ότι η λογική της γενικής ανυπακοής, όπως τη διατρανώνετε, τη διαδηλώσατε, τη φωνάξατε, με τους δικούς σας ανθρώπους στη συγκέντρωση της 6ης του Φλεβάρη, μάλλον ή ενόχλησε ή φόβισε. Δεν έπαιξε πουθενά, όπως λέμε. Δηλαδή, απέφυγαν στην πλειονότητά τους τα μέσα ενημέρωσης να σας δώσουν έστω και λίγα δευτερόλεπτα δημοσιότητας, στη συγκέντρωση και στο σύνθημα. Αυτό για μένα σημαίνει ότι κάποιοι ενοχλήθηκαν. Αν δεν υπήρχε φόβος για εσάς και τη δυναμική που μπορεί να αποκτήσετε ή που μπορεί να έχετε, νομίζω ότι εύκολα θα ήσασταν πρώτο τραπέζι πίστα, σε ραδιόφωνο, τηλεόραση, εφημερίδες. Πιο εύκολα βγάζεις, δηλαδή, παράδειγμα, τον Σώρρα, να σου πει αυτά, με το πρόσχημα ότι είναι γραφικός και πας να τον εξαϋλώσεις, ή οποιονδήποτε άλλον κένσορα της κάθαρσης ή οτιδήποτε άλλο, παρά δίνεις λίγα δευτερόλεπτα για μένα ωμού, σοβαρού –ωμού, όχι με την έννοια του ρεαλισμού, μην παρεξηγηθώ- λόγου παρεμβατικού στη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αποφεύγεις. Δεν κατάλαβα γιατί σας φοβούνται ή γιατί δεν σας δίνουν λίγα δευτερόλεπτα ή λίγο χρόνο.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εγώ καταλαβαίνω.

Σπύρος Χαριτάτος: Αν έχετε να πείτε κάτι το οποίο είναι ακραίο και κακό. Γιατί αν λέτε κάτι το οποίο –επιτρέψτε μου να το πω παρουσία σας- είναι γραφικό, τότε μη βάζεις και τον Σώρρα στην παρέα. Και δεν μιλάω για ένα κανάλι. Μιλάω για όλα τα κανάλια, για όλες τις εφημερίδες, όλα τα ραδιόφωνα, μην παρεξηγηθώ, με κάθε σεβασμό στους συναδέλφους και τις επιλογές που γίνονται. Για κάποιο λόγο είναι αμαρτία ή υπονοείται ένα σφάλμα δημοσιογραφικό αν τυχόν καλέσεις –γιατί μπορεί να μη στο πει κανείς ευθέως, αλλά δημιουργείται ένα περίγραμμα αντιδράσεως, συμπεριφορών γύρω από τον δημοσιογράφο, ότι, αν τυχόν έχεις στο στούντιο ή συνομιλείς με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, κάτι κακό θα σου τύχει.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μπορεί και να σου τύχει.

Σπύρος Χαριτάτος: Το είπα όσο μπορούσα πιο για να είμαι σαφής. Δεν μπορώ περισσότερο. Τι συμβαίνει με εσάς; Μια άνω τελεία στην κουβέντα. Μη με παρεξηγείτε, αλλά τι συμβαίνει;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Καθόλου δεν σας παρεξηγώ, αυτό το οποίο περιγράφετε είναι μια πολύ λογική αντίδραση, ενός συστήματος το οποίο αισθάνεται ότι κινδυνεύει. Εγώ δεν εκπλήσσομαι. Από την άλλη, όμως, και πολύ ευθέως θα σας πω –εσείς το ξέρετε, γιατί διαχρονικά έχετε αρκετές φορές έρθει σε επικοινωνία και με το γραφείο μου και ούτω καθ’ εξής: δεν ζητιανεύω την κάλυψη την επικοινωνιακή και έχω απόλυτη συναίσθηση ότι υπάρχει ένα σύστημα μιντιακό, το οποίο δεν υπηρετεί την ενημέρωση. Η δική μας και η δική μου προσωπική στάση είναι ότι η ενημέρωση, βεβαίως, είναι δημόσιο αγαθό. Η πληροφορία είναι δικαίωμα. Η πρόσβαση στην πληροφορία είναι δικαίωμα, και μάλιστα συνταγματικά κατοχυρωμένο. Δεν θα κλάψω, επειδή τα μέσα στην πραγματικότητα ενεργούν για τη συγκάλυψη. Αυτό θα σας έλεγα ότι με πεισμώνει, προκειμένου με μία πολύ ευθεία απεύθυνση τους πολίτες να διαδώσω και να εξαπλώσω το μήνυμα αυτό της ανυπακοής, το οποίο –πιστέψτε με- έχει πολύ μεγάλη σημασία στην ενδυνάμωση και της αυτοπεποίθησης μιας ολόκληρης κοινωνίας, μιας κοινωνίας στην οποία κάποιοι λένε ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.

Εγώ, λοιπόν, αυτό που λέω, και η Πλεύση Ελευθερίας αυτό που πρεσβεύει, είναι ότι, όχι απλώς μπορείς, αλλά και οφείλεις να κάνεις κάτι, αλλιώς θα ζεις τη ζωή σου υποδουλωμένος. Αυτό είναι μια ευθύνη. Εγώ έχω πάρει την απόφαση τη ζωή μου να μη τη ζήσω υποδουλωμένη, και τουλάχιστον να μη σκύψω το κεφάλι. Κι έχω την αίσθηση, και κάθε μέρα η αίσθησή μου αυτή ενδυναμώνεται –είναι στην πραγματικότητα πεποίθησή μου, κύριε Χαριτάτο- ότι ο περισσότερος κόσμος δεν έχει καμία διάθεση να σκύψει το κεφάλι.

Σπύρος Χαριτάτος: Στόχος πρώτος είναι να μπει η Πλεύση Ελευθερίας στη Βουλή.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Στόχος πρώτος είναι να ρίξουμε αυτό το καθεστώς. Να τους ρίξουμε. Και, επιδιώκοντας την είσοδο στη Βουλή, αλλά και ανεξαρτήτως της εισόδου στη Βουλή. Τη γενική ανυπακοή, φυσικά, δεν την εξαγγείλαμε προχθές και την εφαρμόζουμε σήμερα. Θα κάνουμε μια πολύ οργανωμένη περιοδεία τους δύο μήνες αυτούς, τον Φλεβάρη και τον Μάρτη, σε ολόκληρη την επικράτεια, ενημερώνοντας τους ανθρώπους και οργανώνοντας το πώς θα εφαρμοστεί. Οργανώνοντας μια νομική πλατφόρμα στήριξης της ανυπακοής, οργανώνοντας μια πλατφόρμα έμπρακτης υπεράσπισης…

Σπύρος Χαριτάτος: Λέτε ότι όλο αυτό θα έχει μια ξεκάθαρη βάση, μια δεν θα είναι ανυπακοή γενικά και απροσδιόριστα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, όχι, θα έχει μια πολύ ξεκάθαρη βάση και θα είναι…

Σπύρος Χαριτάτος: Άρα, δεν είναι σύνθημα. Είναι στάση.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είναι στάση και είναι επιλογή. Είναι μια επιλογή την οποία οφείλουμε και θα υπηρετήσουμε εκείνοι οι οποίοι προσκαλούμε σε αυτή τη στάση. Είναι και μια επιλογή, κύριε Χαριτάτο, που είναι πραγματικά ικανή να συντρίψει αυτό το σύστημα, που αλλιώς δεν αναιρείται, θα έχουμε Μνημόνια για αιώνες. Θα έχουμε αυτή τη μαρτυρική υποβολή στο βασανιστήριο του επόμενου Eurogroup και της επόμενης αξιολόγησης και της επόμενης Συνόδου Κορυφής και ούτω καθ’ εξής, θα το έχουμε για δεκαετίες και για αιώνες. Και θέλω να σας πω ότι πρέπει να πάρουμε μια απόσταση από τα πράγματα ο καθένας μας, να συνειδητοποιήσουμε ότι κοντεύουμε επταετία του Μνημονίου, κοντεύουμε, δηλαδή, ίση διάρκεια με τη Χούντα. Έχει περάσει αυτό το διάστημα με διαβεβαιώσεις και αφηγήσεις ότι όλο και τελειώνει, όλο και βγαίνουμε στο ξέφωτο, αρκεί λίγο ακόμα να σκύψουμε, λίγο ακόμα, λίγο ακόμα, μέχρι να έχουμε συνθλιβεί, και χρειάζονται γενναίες αποφάσεις.

Σπύρος Χαριτάτος: Εντάξει, τώρα, εσείς λέτε αυτά, ο κύριος Φλαμπουράρης είπε προχθές ότι μέσα στο 2017 θα δούμε θαύματα. Η ανάπτυξη… θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε με την ανάπτυξη. Δηλαδή, είναι ο Αλέκος Φλαμπουράρης, δεν είναι ένας κύριος στον καφενέ της γειτονιάς.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κύριε Χαριτάτο, εντάξει, ο καθένας επιλέγει σε ποιο βαθμό… Σε ποιο βαθμό αυτογελοιοποιείται ο καθένας είναι επιλογή του. Από την άλλη πλευρά, τα κίνητρα της αυτογελοιοποίησης είναι και αυτά που εκθέτουν. Αν αυτογελοιοποιείσαι ακριβώς γιατί θέλεις να ξεγελάσεις τους πολίτες για να μείνεις στην εξουσία, είσαι ακόμη πιο γελοίος, εκτός από επικίνδυνος. Όμως, η ουσία του πράγματος, γιατί θέλω κι εγώ να μιλάω καθαρά. Η ουσία του πράγματος είναι ότι, για να απελευθερωθούμε από αυτή τη μέγγενη, πρέπει να περάσουμε πολύ δύσκολα. Δεν μιλάμε για μια μάχη, η οποία…

Σπύρος Χαριτάτος: Δύσκολα, τι εννοείτε;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εννοώ, κύριε Χαριτάτο, ότι αυτή όλη η διεκδίκηση προφανώς δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι θα γίνει χωρίς δυσκολίες, χωρίς απώλειες, χωρίς δυσχέρειες.

Σπύρος Χαριτάτος: Παράδειγμα: τι θα πρέπει να αφήσουμε ή να διακινδυνεύσουμε που θεωρούμε συνήθεια ή δεδομένο ή κεκτημένο;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κύριε Χαριτάτο, τα πάντα. Εγώ το είπα χθες και το εννοώ.

Σπύρος Χαριτάτος: Σας λέω, γιατί βλέπω δημοσιεύματα μπροστά μου, που βλέπω ότι αμφισβητείτε και το ευρώ και την παρουσία μας στην Ευρωζώνη.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Βεβαίως. Λέω καθαρά ότι είμαστε απέναντι στο ευρώ, γιατί δεν είναι πια νόμισμα. Είναι ένα εργαλείο υποταγής, δεν είναι νόμισμα, δεν είναι μέσο συναλλαγών. Και εξάλλου, και με τα capital controls που έχουν επιβληθεί και τα οποία είναι ένα παράνομο καθεστώς εντελώς, είναι ένα ξεκάθαρο όπλο εναντίον των πολιτών. Είστε υπόδουλος, είμαστε αυτή τη στιγμή σε ένα καθεστώς που κάποιος άλλος διαχειρίζεται τις καταθέσεις όποιων έχουν καταθέσεις, τη ρευστότητα για το κράτος, την επιβίωση του λαού. Αυτό μπορεί κάποιος να το αποδέχεται, εγώ δεν το αποδέχομαι. Και το λέω καθαρά ότι, για να το αποκρούσεις, πρέπει να είσαι αποφασισμένος να δώσεις και τη ζωή σου, όχι απλώς να αφήσεις το i-phone. Εκείνοι οι οποίοι κάνανε μία επιλογή ή κάποια στιγμή μπήκανε σε μία διαδικασία να πουν ότι είναι καλύτερα να έχω i phone από το να ισχύει το ΌΧΙ, σίγουρα δεν μπορούν να μπουν σε μια τέτοια μάχη. Και σίγουρα, από την άλλη πλευρά, πρέπει να συμφιλιωθούν με μία επιλογή υπόδουλης επιβίωσης. Εγώ αυτήν την επιλογή δεν θα την κάνω, ούτε για τον εαυτό μου, ούτε για τα σημερινά παιδιά, ούτε για τα μελλοντικά παιδιά.

Σπύρος Χαριτάτος: Θα σταθώ σe αυτό που λέτε. Υπάρχει ένα μερίδιο των ακροατών μας που λένε: «Έχω κουραστεί απ’ όλα αυτά. Δεν έχω κουράγιο να κάνω επαναστάσεις άλλες» και ένα άλλο ακροατήριο που λέει «ακόμα κι αν εγώ μπορώ να μπω σe αυτή τη λογική που λέτε κυρία Κωνσταντοπούλου και να κάνω την επανάστασή μου, για να την διαχειριστεί την επόμενη μέρα ποιος; Θα τη διαχειριστείτε εσείς ή θα μου έρθει κάποιος άλλος όπως οι προηγούμενοι, Τσίπρας, Σαμαράς, Βενιζέλος, Σημίτης, Παπανδρέου και λοιποί συγγενείς, που θα πατήσουν πάνω στο δικό μου αίμα, στον δικό μου αγώνα, στη δική μου θυσία, για να εξασφαλίσουνε τα δικά τους συμφέροντα;». Υπάρχει φόβος στην κοινή γνώμη. Υπάρχει έλλειψη πια, αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα γενικότερα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σωστό είναι αυτό που λέτε.

Σπύρος Χαριτάτος: Το ζείτε αυτό, κάθε μέρα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Βεβαίως.

Σπύρος Χαριτάτος: Δεν μιλάω για τους δημοσιογράφους, καλά κάνουν και δεν μας ακούν ενδεχομένως.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Από την άλλη πλευρά, κύριε Χαριτάτο, εγώ ξεκάθαρα σας λέω ότι δεν κουράστηκα και δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να κουραστεί αν δεν νικήσουμε και αν δεν μπορέσουμε να ανασάνουμε και αν δεν μπορέσουμε να χτίσουμε ξανά από την αρχή την πατρίδα μας, τη χώρα μας. Και λέω και κάτι άλλο: κι ο κόσμος πρέπει να την πάρει αυτή την απόφαση. Ναι, υπάρχει κόπος, ναι, υπάρχει απογοήτευση, ναι, αλλά υπάρχουν και δυνάμεις, ατελείωτες δυνάμεις, κοινωνικές και εσωτερικές, που πρέπει να ενεργοποιηθούν. Είναι εύλογη η ανησυχία «και ποιος θα αναλάβει; και τι θα κάνει; κι αν είναι ο ίδιος;» Εκεί, λοιπόν, για εμένα υπάρχει ένα καθήκον, και αυτό το καθήκον είναι να αναλάβει ο κάθε πολίτης το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί. Εγώ θεωρώ πάντοτε τον εαυτό μου πολίτη. Είμαι ένας πολίτης που το 2012 αποφάσισα να δώσω τις δυνάμεις μου, τις γνώσεις μου, τα εργαλεία μου, τις ικανότητές μου, για να απελευθερωθεί η πατρίδα μου από τα Μνημόνια. Με αυτό το κίνητρο, πάρα πολλοί άνθρωποι πρέπει να ενεργοποιηθούν. Και αν αυτοί οι άνθρωποι ενεργοποιηθούν, οι άνθρωποι που δεν ψάχνουν να δικαιωθούν μέσα από την πολιτική, ούτε να αποκατασταθούν, οι άνθρωποι που έχουν επαγγελματική διαδρομή, κοινωνική αναγνώριση, δεν έχουν κάτι να κερδίσουν, να χάσουν έχουν, αλλά θέλουν να προσφέρουν. Αν τέτοιοι άνθρωποι διεκδικήσουν συμμετοχή – και σε αυτό προσκαλώ προσωπικά τους πολίτες, όχι να ψηφίσουν εμένα ή να ψηφίσουν την Πλεύση Ελευθερίας- να ενεργοποιηθούν για τη ζωή τους. Αν το κάνουν, η ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που θα έχουμε, θα είναι έτη φωτός υψηλότερη, καλύτερη, θα είναι πάρα πολλές σκάλες ανώτερη, από το έκπτωτο, πραγματικά, και διαβλητό πολιτικό προσωπικό που έχει κυβερνήσει τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.

Σπύρος Χαριτάτος: Δύο-τρία σημεία της επικαιρότητας για να ικανοποιήσουμε, ενδεχομένως και την ανάγκη των ακροατών να ακούσουν τη δική σας άποψη-τοποθέτηση. Τη σφαγή με τα μπλοκάκια την έχετε αντιληφθεί; Πέρα από τη φοροκαταιγίδα του ’17, που είναι ασύγκριτη με ό,τι έχει συμβεί στο παρελθόν -φανταζόμασταν ότι αυτό δεν θα το συναντήσουμε, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να έρθει στο μέλλον- η σφαγή με τα μπλοκάκια είναι μια μικρή οικονομική γενοκτονία, δηλαδή δεν υπολογίζουν κανέναν. Αν δεν είσαι δημόσιος υπάλληλος… και η προτροπή ότι: «τράβα βρες τα με τον εργοδότη σου, κατήγγειλέ τον και βρείτε τα αργότερα στα δικαστήρια», δεν βρίσκει λύση στον πολίτη που θέλει να κάνει απλά αξιοπρεπώς τη δουλειά του, να έχει την οικογένειά του, την καθημερινότητά του. Εγώ θέλω να έχω το μεροκάματό μου, τη δουλειά μου, να είμαι συνεπής, σωστός και να γυρίζω σπίτι με την οικογένεια και τα παιδιά μου και να συνεχίζω τη μέρα μου και να κάνω τα όνειρά μου. Δεν θέλω να τσαμπουκαλεύομαι με τον εργοδότη μου, γιατί μου δίνεις εμένα το δικαίωμα, λες και δεν το είχα -εσύ μου το αναγνωρίζεις, κύριε Πετρόπουλε- και να πάω να τα βρω στα δικαστήρια αργότερα. Θέλω μία επιλογή που να μπορεί να εξυπηρετήσει τον εργοδότη εκεί που δεν διαλύονται τα συμφέροντά μου, αλλά κυρίως να εξυπηρετεί εμένα. Το να φέρεις σε σύγκρουση εσύ ως κυβέρνηση τον εργοδότη με τον εργαζόμενο, το οποίο θέμα θα λύσουν τα δικαστήρια, τότε τι κάνεις ως κυβέρνηση; Γιατί είσαι εκεί;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Νομίζω ότι είναι και αυτή μία επιλογή προς την κατεύθυνση ακριβώς της αδρανοποίησης της κοινωνίας, γιατί μέσα από αυτές τις στρατηγικές εκτόνωσης των κοινωνικών κατηγοριών ή των εργασιακών κατηγοριών ή των κοινωνικών τάξεων, μέσα από την αλληλοσύγκρουση, τον αλληλοσπαραγμό και την εκτόνωση, υπηρετείται η στρατηγική του καθεστώτος, που είναι να διαιωνίζεται. Από την άλλη πλευρά, θα σας πω καθαρά ότι η κοινωνική και η οικονομική γενοκτονία που συντελείται από τα Μνημόνια, δεν πρόκειται να χαλαρώσει. Θα επιδεινώνεται, και αυτό πρέπει όλοι να το συνειδητοποιήσουν, γι’ αυτό μιλάμε για γενική ανυπακοή, γι’ αυτό μιλάμε για μία απόφαση ότι τα μέτρα δεν θα τελειώσουν, αν δεν τα τελειώσουμε εμείς. Δεν θα τελειώσουν ποτέ. Θα φτάσουν στον πάτο, αν θέλετε, του πηγαδιού κι ακόμη θα σκάβουν. Δεν θα τελειώσουν τα μέτρα, δεν θα καλυτερεύσουν οι συνθήκες. Και ακόμη κι αν με τακτικές κινήσεις, είτε εξασφαλίζεται η υποχώρηση διεκδικήσεων, είτε εξαγοράζονται και συνειδήσεις, το καθεστώς θα προελάσει σφίγγοντας, ολοένα και πιο πολύ, τη μέγγενη και τη θηλιά στο λαιμό των πολιτών. Η ιστορία με τα μπλοκάκια δεν είναι παρά ένα ακόμη επεισόδιο στο θρίλερ το σπονδυλωτό του Μνημονίου. Εγώ το αντιλαμβάνομαι πάρα πολύ καλά, γιατί είμαι ελεύθερη επαγγελματίας. Η στοχοποίηση μιας πολύ-πολύ ευρείας γκάμας εργαζομένων ή ελευθέρων επαγγελματιών ή ανθρώπων που είναι ενεργοί στην οικονομική και επαγγελματική τους ζωή, δεν είναι παρά άλλη μία μέθοδος υποδούλωσης της κοινωνίας. Απέναντι σε αυτό, υπάρχει πάντοτε η λογική: «Άντε, ας προσπαθήσω εγώ να τα κουτσοφέρω βόλτα και να επιβιώσω». Αυτή η λογική είναι αυτοκτονική. Υπάρχει και η στάση η οποία λέει «δεν θα μου πάρετε τη ζωή μου, δεν θα σας χαρίσω το μέλλον μου. Το διεκδικώ, γιατί αυτά όλα τα οποία ζητάτε, δεν τα οφείλω».

Σπύρος Χαριτάτος: Και ένα σχόλιο για την στάση Μουζάλα, με την «επίσκεψη» στο Ελληνικό, τη δήλωσή του ότι «με τον δεύτερο-τρίτο νεκρό γινόμαστε σοφότεροι» και ό,τι άλλο ακολούθησε, που άλλοι θεωρούν ότι είναι ένας ήπιος υπουργός που φέρνει αποτέλεσμα και μπορεί να είναι και διαπαραταξιακός και άλλοι λένε ότι «ο άνθρωπος δεν γνωρίζει καν τη δουλειά του. Είναι ένας συμπαθής κύριος, αλλά δεν κάνει για τη θέση την οποία έχει αναλάβει». Αλλά οι νεκροί υπάρχουν. Είτε η μία είτε η άλλη πλευρά κυριαρχεί ως άποψη, οι νεκροί είναι νεκροί. Και είναι στα χέρια του ελληνικού κράτους οι νεκροί. Και είναι πρόσφυγες.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Οι νεκροί, κύριε Χαριτάτο, είναι άνθρωποι. Είναι πρόσφυγες, που σημαίνει άνθρωποι σε αδυναμία και σε ικεσία θαλπωρής. Οι νεκροί είναι θύματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κυβέρνησης. Εγώ το είπα από τον Μάρτιο του ’16, όταν συνήφθη αυτή η ντροπιαστική συμφωνία, η οποία μόνο σε θύματα μπορούσε να οδηγήσει και το είπα και τον Ιούλιο του ’16, που επισκέφθηκα τη Μόρια. Το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας, που είναι ένα πραγματικά ανατριχιαστικό πεδίο.

Αυτό που είναι πάρα πολύ σοβαρό, είναι ότι ήταν απολύτως προβλέψιμο ότι θα έχουμε νεκρούς. Εγώ το είπα πηγαίνοντας στη Μόρια, καλοκαίρι, τον Ιούλιο. Είναι απολύτως προβλέψιμο. Όταν κάτι είναι προβλέψιμο και το αφήνεις να συμβεί και επέρχονται θάνατοι, υπάρχει πολύ μεγάλη ευθύνη, η οποία δεν είναι στο πεδίο της αμέλειας. Αυτή τη στιγμή κάποιοι αποδέχονται ότι υπάρχουν ανθρώπινες ζωές αναλώσιμες. Αυτό είναι το ανώτατο σημείο της εκτράχυνσης των αντιλήψεων και των συνειδήσεων και βέβαια δείχνει τον κυνισμό και την απανθρωπιά αυτής της κυβέρνησης, που έπρεπε άλλα πράγματα να πρεσβεύει. Δείχνει όμως ταυτόχρονα -και εγώ δεν θέλω να το χαρίσω αυτό- δείχνει τον κυνισμό και την απανθρωπιά και την εγκληματική συμπεριφορά και των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που, προκειμένου να κάνουν ένα deal, με οικονομικό αντικείμενο, με την Τουρκία, αποδέχθηκαν να θυσιάζονται άνθρωποι στον βωμό μιας απολύτως παραβιαστικής, του Διεθνούς Δικαίου, συμφωνίας. Θεωρώ ότι άπαντες οι εμπλεκόμενοι είναι, όχι απλώς ακατάλληλοι γι’ αυτό το οποίο υπηρετούν, αλλά και επικίνδυνοι και θεωρώ ταυτόχρονα ότι υπάρχει ένα πολύ ισχυρό καθήκον της κοινωνίας μας, που ευτυχώς ενεργοποιείται, αλληλεγγύης στους ανθρώπους οι οποίοι, ενώ είναι στη φροντίδα του κράτους και στην ευθύνη του κράτους, βρίσκονται σε κατάσταση κινδύνου.

Σπύρος Χαριτάτος: Και να σας πω έτσι καλορίζικα, γιατί τώρα έχουμε, περίπου δύο τρία δισ.θα χρειαστούνε γιατί πάμε συντήρηση , του εξοπλισμού μας στο στρατό και νέα εξοπλιστικά προγράμματα. Θέλουμε και νέα αεροσκάφη F35, θα περνάνε από πάνω μας, κυρία Κωνσταντοπούλου, θα είμαστε περήφανοι, στις παρελάσεις θα κορδωνόμαστε, και είναι γύρω στα 3 δισ. αυτό, γιατί ο εχθρός υπάρχει, και επειδή εδώ και ένα μήνα, διαρκώς αφιερωνόμαστε οι δημοσιογράφοι στο τι δυνατότητες εξοπλισμού ή στρατεύματος έχουν οι Τούρκοι και τι εμείς. Έχουν μετρήσει οι τηλεθεατές και ακροατές έναν προς έναν όλους τους αξιωματικούς. Ξέρουν δηλαδή πόσα τάνκς έχουμε πόσα αεροσκάφη. Και μετά από ένα μήνα που γίναμε όλοι, στρατιωτικοί, ξέρετε, αναλυτές -εννοώ οι ακροατές ,τηλεθεατές, αναγνώστες- μας ήρθε και ο λογαριασμός γύρω στα δυόμιση- τρία δισ. θα είναι. Θα είμαστε περήφανοι εθνικά και, άμα γίνει πόλεμος, θα τους ταράξουμε. Θα τους τσακίσουμε, κυρία Κωνσταντοπούλου. Σας το λέω για να κοιμάστε ήσυχα . Τα έχουμε κανονίσει από πριν.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εδώ θα πρέπει να ειπωθεί καθαρά ότι η ιστορία, η υπόθεση των πολεμικών βιομηχανιών, είναι μία υπόθεση, είναι μία μπίζνα, από την οποία εισπράττονται και κερδίζονται αμύθητα ποσά. Η ιστορία των εξοπλισμών -όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά θα επικεντρωθώ στη χώρα μας- είναι ένα εργαλείο υπερχρέωσης. Πολύ μεγάλο κομμάτι του παράνομου Χρέους συνδέεται με συμβάσεις διαφθοράς, με μίζες, με οικονομική και κρατική εγκληματικότητα ολκής, για εξοπλισμούς οι οποίοι από τη μία πλευρά ήταν απολύτως αχρείαστοι, από την άλλη πλευρά ήταν και άχρηστοι. Τανκς χωρίς όλμους, υποβρύχια που γέρνανε ή που δεν είχανε τορπίλες, όπλα χωρίς λειτουργικότητα και ούτω καθ’ εξής. Δεν είναι η ασφάλεια το κίνητρο και δεν πρέπει οι πολίτες μέσα από αυτή τη στρατηγική τρομοκρατίας, η οποία υπάρχει και κυβερνητικά και μιντιακά και σε διεθνές επίπεδο, δεν πρέπει ποτέ να ξεγελαστούν και να νομίσουν ότι εδώ ο λόγος γίνεται για την ασφάλειά τους. Όχι, δημιουργείται ένας φόβος ή ένα κλίμα, προκειμένου κάποιοι να βγάλουν χρήματα – έχουν βγάλει πολλοί, μόνον ελάχιστοι είναι στη φυλακή και μόνο ένας πρώην υπουργός. Έπρεπε να είναι πολλοί περισσότεροι. Από την άλλη πλευρά, δημιουργείται και ένας μηχανισμός υπερχρέωσης μιας χώρας η οποία ήδη βουλιάζει από το βάρος ενός παράνομου Χρέους.

Σπύρος Χαριτάτος: Τώρα παραβιάζω λίγο το χρόνο και λίγο από το χρόνο και του δελτίου, και της εκπομπής της Γιάννας Παπαδάκου. Δύο ερωτήματα σε ένα, σας παρακαλώ μια γρήγορη απάντηση. Έχουμε λοιπόν αιτήματα αποφυλάκισης από την πλευρά του ασθενή, και αδύναμου, όπως δηλώνει ο άνθρωπος, Άκη Τσοχατζόπουλου, και έχουμε διαρκές αίτημα αποφυλάκισης για τον Δημήτρη Κουφοντίνα. Θα ήθελα τη δική σας άποψη.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η δική μου άποψη, κύριε Χαριτάτο, έχει εκφραστεί πάρα πολλές φορές και έχει βληθεί πολλές φορές. Έχει εκφραστεί με τον ίδιο τρόπο είτε αφορούσε έναν νέο άνθρωπο, τον Νίκο Ρωμανό, που έκανε απεργία πείνας για να πάρει μία άδεια εκπαιδευτική που δικαιούτω, είτε αφορούσε, όταν ήμουν Πρόεδρος της Βουλής, τη συμμετοχή των προσωρινά κρατουμένων βουλευτών της Χρυσής Αυγής στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Η άποψή μου είναι ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι εγγυητικές διατάξεις για τις ανθρώπινες ελευθερίες, και ιδίως για τα δικαιώματα των κρατουμένων και των κατηγορουμένων, είναι εγγυήσεις Δημοκρατίας. Μια Δημοκρατία που λειτουργεί και που πατάει καλά στα πόδια της, δεν φοβάται τα δικαιώματα των κρατουμένων, οι οποίοι δεν καλούνται να αποδείξουν ούτε την αθωότητά τους ούτε το ευγενές του εγκλήματος το οποίο διέπραξαν ή κατηγορούνται ότι διέπραξαν. Ανεξαρτήτως του αδικήματος, υπάρχουν δικαιώματα, υπάρχουν διατάξεις εγγυητικές…

Σπύρος Χαριτάτος: …Κάνουν χρήση των δικαιωμάτων τους.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: …και αυτές οι διατάξεις έχει τεράστια σημασία να εφαρμόζονται με ισότητα. Με ισότητα απέναντι σε όλους. Είναι προκλητικό να βλέπουμε μία ευνοϊκή μεταχείριση κραταιών οικονομικών ή πολιτικών παραγόντων εκεί που ο φτωχοδιάβολος, ο απλός πολίτης, εξοντώνεται. Είναι εξίσου προκλητικό να βλέπουμε μία άρνηση ίσης και ισότιμης εφαρμογής δικαιωμάτων που είναι για όλους. Τα δικαιώματα είναι για όλους. Αν δεν είναι για όλους δεν είναι δικαιώματα – και αυτή θα είναι πάντοτε η θέση μου, όποιος και αν αντιδρά.

Σπύρος Χαριτάτος: Ευχαριστώ θερμά για τη παρουσία σας στο ραδιόφωνό μας.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ και εγώ θερμά.

Σπύρος Χαριτάτος: Να είστε καλά.