Στην Ελλάδα η έμφυλη βία, η κακοποίηση και οι δολοφονίες γυναικών επειδή είναι γυναίκες δεν αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά. Οι κρατικοί μηχανισμοί είναι σχεδόν ανύπαρκτοι και πάντως ανίκανοι να προστατεύσουν τα θύματα, ενώ συχνά η κακοποίηση αναπαράγεται ή ανατροφοδοτείται από τους ίδιους τους θεσμούς, που επαναθυματοποιούν το θύμα.
Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς αν μιλήσει με θύματα, αν ακούσει τις ηχητικές καταγραφές στην Άμεση Δράση από γυναίκες που ζητούν απελπισμένα βοήθεια την ώρα που κακοποιούνται ή αν επισκεφθεί ξενώνες όπου φιλοξενούνται γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί. Παρά τις λεκτικές επετειακές διακηρύξεις της Κυβέρνησης και την επικοινωνιακή διαχείριση του ζητήματος με βίντεο όπως αυτό που δημοσιοποίησε ο Πρωθυπουργός στα τέλη Νοεμβρίου 2023, επ’ αφορμή της Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες υπολείπονται παρασάγγας των απαιτούμενων για την εξάλειψη της έμφυλης βίας, της κακοποίησης γυναικών, των γυναικοκτονιών.
Ο κατάλογος των θυμάτων μεγαλώνει καθημερινά και κάθε ημέρα αδράνειας και απραξίας καθιστά το Κράτος συνυπεύθυνο για κάθε νέα κακοποίηση και γυναικοκτονία.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, στην ομιλία της στην εκδήλωση «Κάνε το φόβο σου δύναμη» που διοργάνωσε το κίνημα για την πρόληψη και την καταπολέμηση της έμφυλης βίας Strong me, στο Ωδείο Αθηνών, στις 25/11/23, είπε μεταξύ άλλων:
« Η έμφυλη βία, η κακοποίηση των γυναικών, οι διακρίσεις, ο ρατσισμός είναι εδώ και εξακολουθούν να είναι εδώ γιατί οι Κυβερνήσεις το ανέχονται, γιατί οι θεσμοί δεν λειτουργούν, γιατί η Βουλή δεν νομοθετεί όπως θα έπρεπε και γιατί οι λειτουργίες του Κράτους, ακόμη και η Δικαστική και η Εισαγγελική είναι πολλαπλά απούσες εκεί που πρέπει να είναι παρούσες.
Όσοι και όσες έχουμε υπερασπιστεί θύματα ξέρουμε καλά ότι εκείνες που σώθηκαν σώθηκαν κατά τύχη, χάρη στη δύναμη της απόφασής τους, χάρη στην πλαισίωση πολλές φορές των δικών τους ανθρώπων ή εθελοντών και κινημάτων όπως είναι το Stronge me. Και ξέρουμε ακόμα πολύ καλά, ότι πολλές από τις γυναίκες που δολοφονήθηκαν, πολλές, πάρα πολλές, είχαν προηγουμένως απευθυνθεί και στην Αστυνομία και στην Εισαγγελία και στη Δικαιοσύνη.
Γνωρίζουμε ακόμη ότι υπάρχει μια αγκύλωση για αυτά τα θέματα, να μη μιλάμε παρά μόνο με συνθήματα και να μη πράττουμε. Πρέπει να σας πω ότι το να είμαι η μόνη γυναίκα πολιτική αρχηγός είναι ένα βαρύ καθήκον που το σηκώνω με μεγάλη πραγματικά ευθύνη, να μιλώ, να δρω για όλες, να διεκδικώ, να παλεύω για όλες, για εκείνες που δεν έχουν φωνή και για εκείνες που δεν είναι πια μαζί μας, ώστε να μην υπάρξει επόμενο θύμα. Η γυναικοκτονία είναι έγκλημα, είναι κακούργημα που περιμένει να αναγνωριστεί κι εγώ διεκδικώ τη νομική θεσμοθέτησή της. Αυτό είναι το ελάχιστο καθήκον της πολιτείας. Όχι απλώς να λέει λόγια, όχι απλώς να εκφράζει τη θλίψη, όχι απλώς να κοιτάζει με κατανόηση τις οικογένειες ή τους οικείους εκείνων που χάθηκαν αλλά να φροντίζει να τιμωρούνται οι δράστες για να μην υπάρξουν άλλα θύματα».
Το 2022, ο Πρωθυπουργός είχε δηλώσει στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης: «Ναι» στον όρο γυναικοκτονία αλλά για το δημόσιο διάλογο», αποκλείοντας την νομική κατοχύρωση της γυναικοκτονίας ως διακριτής αξιόποινης πράξης. Στο πλαίσιο της τοποθέτησης αυτής, ο Κ. Μητσοτάκης έδειξε να αγνοεί το πραγματικό περιεχόμενο του όρου, αφού αναπαρήγαγε το στερεότυπο ότι «οι γυναικοκτονίες είναι αυτό που κάποτε ονομάζαμε εγκλήματα πάθους», ενώ αιτιολόγησε την άρνηση θεσμοθέτησης της γυναικοκτονίας ως ποινικού αδικήματος, διερωτώμενος εάν η ζωή ενός παιδιού ή ενός γέροντα έχει μικρότερη αξία από τη ζωή μιας γυναίκας!
Βεβαίως, η έννοια και η σκοπιμότητα της ποινικοποίησης της γυναικοκτονίας δεν είναι να αναβιβάσει την ζωή μιας γυναίκας ως υπέρτερη μιας άλλης ανθρώπινης ζωής, ούτε να υποτιμήσει την ανθρώπινη ζωή ενός παιδιού ή ενός ηλικιωμένου, αλλά να πατάξει αποτελεσματικά την δολοφονία μιας γυναίκας επειδή είναι γυναίκα ,από τον σύντροφο, σύζυγο, συγγενή, πρώην σύντροφο, που αισθάνεται ότι έχει επάνω σε αυτή τη γυναίκα εξουσία ζωής ή θανάτου, περιφρονώντας ακριβώς την αξία της ζωής της.
Μέχρι τις 4/4/24 η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει καταθέσει 14 Επίκαιρες Ερωτήσεις στον Πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη με θέμα: «ΠΟΙΝΙΚOΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑΣ ΩΣ ΑΥΤΟΤΕΛΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ: ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ;» χωρίς ο Πρωθυπουργός να έχει προσέλθει να απαντήσει ποτέ. Η Ζωή έχει δεσμευτεί ότι θα επανακαταθέτει τη συγκεκριμένη ερώτηση μέχρι ο Πρωθυπουργός να έρθει, όπως οφείλει, στη Βουλή να απαντήσει.
Ο όρος «γυναικοκτονία» αποδίδεται στην κοινωνιολόγο Diana Russell, η οποία τον εισήγαγε το 1976 κατά τη διάρκεια των εργασιών του Πρώτου Διεθνούς Δικαστηρίου για τα Εγκλήματα κατά των Γυναικών στις Βρυξέλλες, όπου περίπου 2.000 γυναίκες από 40 διαφορετικές χώρες συνεισέφεραν τις μαρτυρίες και εμπειρίες τους σχετικά με τις διάφορες μορφές εκδήλωσης της έμφυλης βίας.
Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Νοέμβριο 2019, σε εκδήλωση με θέμα «Έμφυλη Βία και τις Κοινωνικο-πολιτικές Πρακτικές. Η ακραία περίπτωση της «Γυναικοκτονίας», α) 2.600 γυναίκες στην ΕΕ χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από ενδοοικογενειακή βία, β) το 82% των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας έχει θύματα τις γυναίκες, γ) 1 στις 2 δολοφονίες γυναικών παγκοσμίως γίνεται από τους συζύγους/συντρόφους και δ) 1 στις 3 γυναίκες και κορίτσια παγκοσμίως βιώνουν σωματική ή σεξουαλική βία κάποια στιγμή στη ζωή τους.
Η ψηφοφορία ξεκίνησε. Μπείτε στο κανάλι της Πλεύσης Ελευθερίας στο YouTube και πείτε μας τη γνώμη σας για την ποινικοποίηση της γυναικοκτονίας. Στο κουμπί Κοινότητα θα βρείτε τη δημοσκόπηση που έχουμε ξεκινήσει.
Για μας η φωνή σου έχει αξία.
Η Ζωή για την ανάγκη θεσμοθέτησης της γυναικοκτονίας
Ποινικοποίηση της γυναικοκτονίας ως αυτοτελούς εγκλήματος και μάλιστα κακουργήματος.
Η Ζωή για την ποινικοποίηση της γυναικοκτονίας
Η ομιλία της Ζωής για την ημέρα της γυναίκας (8/3/24).
Η Ζωή για την ποινικοποίηση της γυναικοκτονίας (23/2/24)
