Η συνέντευξη της Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωής Κωνσταντοπούλου, στο Dion TV-Κεντρικής Μακεδονίας, με τη Δήμητρα Μακρή και τον Μιλτιάδη Χαλκίδη.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΑΚΡΗ: Πάμε ευθύς αμέσως να συνομιλήσουμε με την καλεσμένη μας για αυτή τη στιγμή, με την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, την Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας και δικηγόρο φυσικά και πρώην Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων. Γεια σας, κυρία Κωνσταντοπούλου. Είστε καλά;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Είμαστε καλά και ευχόμαστε να είναι και να είστε όλοι καλά.
Δ.Μ.: Αυτό ακριβώς. Και μάλιστα, εσείς είχατε γράψει, κάνατε μία παρέμβαση κυρία Κωνσταντοπούλου, την προηγούμενη της Επετείου του Πολυτεχνείου λέγοντας ότι «το να χάσεις τη ζωή σου παλεύοντας κατά της Χούντας και της απολυταρχίας είναι μεγαλειώδες. Το να την χάσεις την ζωή σου αντιδρώντας επιδεικτικά στα μέτρα προστασίας της υγείας, είναι βλακώδες και τραγικό». Είδαμε την χθεσινή μέρα, θα μας πείτε ποια είναι η άποψή σας, τώρα πλέον, που περάσαμε και την Επέτειο του Πολυτεχνείου;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Η άποψή μου παραμένει σταθερή. Τιμάμε την Επέτειο του Πολυτεχνείου ως ένα γεγονός ιστορικό, το οποίο αποτελεί δημοκρατική παρακαταθήκη και το οφείλουμε σε εκείνους τους φοιτητές που αγωνίστηκαν τότε με αυταπάρνηση και ανιδιοτέλεια. Το να επικαλούμαστε, όμως, και το να επικαλούνται κάποια Κόμματα τον αγώνα αυτών των ανθρώπων, τη θυσία αυτών των ανθρώπων για να κάνουν επαναστατική γυμναστική, θα μου επιτρέψετε, στην συγκυρία της Πανδημίας, σε συνθήκες lockdown, δεν αποτελεί τιμή στην Επέτειο του Πολυτεχνείου, αποτελεί μία, κατά την άποψή μου, τυχοδιωκτική και εντελώς ανεύθυνη στάση. Δεν έχουμε ομαλές συνθήκες, δυστυχώς. Η Πανδημία μας έχει υποχρεώσει να αναστείλουμε προσωρινά πάρα πολλά, πολύτιμα δικαιώματά μας και ελευθερίες μας, αυτό δεν σημαίνει ότι τα εκχωρούμε στις εξουσίες, ούτε ότι παραιτούμαστε από αυτά. Σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε σε αυτή τη συνθήκη ότι ανώτερο και ιερότερο είναι η ανθρώπινη ζωή, οι ζωές των συνανθρώπων μας πρώτα και οι δικές μας στη συνέχεια, η υγεία όλων μας και οφείλουμε να τις προστατεύσουμε. Εγώ, λυπάμαι πάρα πολύ και για αυτή την υποκρισία που παρακολουθήσαμε και για την ανευθυνότητα, αλλά και για το γεγονός ότι είναι πολύ ξεκάθαρο ότι κάποιοι θέλησαν να καρπωθούν μία Επέτειο αντίστασης που δεν τους ανήκει, γιατί το Πολυτεχνείο δεν ανήκει στα Κόμματα, δεν ανήκε στα Κόμματα ούτε όταν συνέβαινε, και, μάλιστα, όσοι τότε ζούσαν τις στιγμές, εγώ δεν είχα γεννηθεί αλλά τα γνωρίζω, γιατί και τους ανθρώπους γνωρίζω και διαβάζω την Ιστορία, το Πολυτεχνείο τα Κόμματα της εποχής όχι απλώς δεν το στήριξαν, αλλά το κατήγγειλαν αρχικά.
Δ.Μ.: Και σίγουρα δεν ήταν πολύ κοντά σε αυτούς που ήταν μέσα, στους φοιτητές που αγωνίζονταν τα Κόμματα. Άρα λοιπόν εκτιμάτε ότι με αυτό τον τρόπο χάθηκε μία ευκαιρία να τιμήσουμε την φετινή Επέτειο, η οποία είναι και σημαδιακή υπό την έννοια ότι είχαμε μερικές μέρες πριν την δίκη, την καταδίκη της Χρυσής Αυγής οπότε, αυτό όλο, στην ουσία, σα να χάθηκε. Θα μπορούσε να είναι διαφορετικά τα πράγματα και να αποκτήσει και διαφορετικό συμβολισμό.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Το νόημα και τον συμβολισμό στα ιστορικά γεγονότα τον δίνουν οι άνθρωποι και τον δίνουν με τις πράξεις τους και με τη συνέπειά τους. Το να μην γίνει μία πορεία σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι χάνεται μία ευκαιρία και να τιμήσουμε την Επέτειο και να αναλογιστούμε τι σημαίνει Φασισμός και να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Φασισμός είναι μία απειλή για την κοινωνία παρούσα, που, εάν η ίδια η κοινωνία δεν τον εξοβελίσει, μπορεί να τρυπώσει μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις και μέσα στην κοινωνική λειτουργία και να δημιουργήσει μεγάλα τραύματα και θύματα, όπως ήταν ο Παύλος Φύσσας και πάρα πολλά άλλα θύματα των φασιστικών και εγκληματικών συμπεριφορών της Χρυσής Αυγής στην οποία αναφερθήκατε.
Μ.Χ.: Τώρα, να το πάρουμε λίγο από την αρχή, κυρία Κωνσταντοπούλου. Αρχικά ήταν σωστή η απόφαση της Κυβέρνησης για την απαγόρευση, πιστεύετε, συνταγματικά; Ή μήπως θα έπρεπε να αφεθούν τα Κόμματα, οι φορείς, οι πολίτες να αυτορυθμιστούν, για να χρησιμοποιήσω μία λέξη που, εντάξει, είναι λίγο περίεργη.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θα της πω την άποψή μου όπως την έγραψα, γιατί δεν αλλάζει. Η αστυνομική απαγόρευση ήτανε προκλητική και περιττή. Προκλητική γιατί ουσιαστικά απαγορευόταν σε όλη τη χώρα η συνάθροιση άνω των τεσσάρων, χωρίς να γίνεται ρητή αναφορά ότι αυτό συμβαίνει λόγω της Επετείου και περιττή διότι ισχύει στην χώρα και ίσχυε και εξακολουθεί να ισχύει πολύ σοβαρότερος περιορισμός των ελευθεριών, που είναι ο περιορισμός του lockdown. Άρα, δεν χρειαζόταν να βγει κανενός είδους αστυνομική απαγόρευση και είναι σαφές ότι αυτό έγινε και εν είδει προκλήσεως και εν είδει κλιμακώσεως. Αυτό από την άλλη πλευρά, δεν σημαίνει ότι κάποια Κόμματα που επικαλούνται κιόλας την Αριστερά είναι μωρά και επειδή τους προκαλούν εκείνοι θα κάνουν τα περισσότερα. Αντίθετα, θα έπρεπε να μην δοθεί αυτή η ευκαιρία και να μην υπάρξει αυτή η εκτράχυνση, να μην υπάρξει αυτή η κλιμάκωση και, κυρίως, να μην υπάρξει αυτή η θολή πρόσκληση στον κόσμο να πάει να κάνει πορεία. Διότι εδώ δύο τινά συνέβησαν: το ένα είναι ότι κάποια Κόμματα, όπως είναι το Κόμμα του κυρίου Βαρουφάκη είπαν «εμάς θα κάνουνε πορεία οι Βουλευτές μας και λέμε στα μέλη μας να μην έρθουν», δηλαδή «διεκδικούμε το δικαίωμα πορείας μόνο για τους Βουλευτές, που είναι κάτι ανώτερο». Εγώ, δεν συμφωνώ καθόλου σε αυτό. Το Πολυτεχνείο αλλά και το δικαίωμα συνάθροισης δεν ανήκει στους Βουλευτές, ανήκει σε όλους τους πολίτες. Κάποια άλλα Κόμματα, όπως το ΚΚΕ, είπανε ότι, «εμείς είμαστε το Οργανωμένο Λαϊκό Κίνημα που ξέρει να πειθαρχεί», αναφερόμενοι στην στρατιωτικού τύπου και στρατιωτικής πειθαρχίας αρχική πορεία που διοργάνωσαν τον Μάιο, την Πρωτομαγιά, στα πρότυπα της οποίας θέλησαν να κάνουν και την χθεσινή τους πορεία. Το ακόμη δυστυχέστερο για μένα είναι ότι αυτά τα δύο Κόμματα επέλεξαν, και ιδίως το ΚΚΕ, που ξέρουμε ότι και πορείες μόνο του κάνει, δεν συμπράττει με κανέναν και για κανέναν λόγο, και όταν ήρθε το τρίτο Μνημόνιο, για να μην ψηφίσει τη δική μου πρόταση που ήταν να μην μπει το Μνημόνιο στη Βουλή, ψήφισε «παρών» , για να μην συμπράξει με κανέναν, επέλεξε αυτή τη συγκυρία για να αναστηλώσει πολιτικά και ηθικά τον ΣΥΡΙΖΑ και προσκάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ να συνυπογράψουν. Ποιον; τον ΣΥΡΙΖΑ! Να συνυπογράψουν κείμενα υπεράσπισης του Συντάγματος, όταν ξέρουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη βαρύτερη παραβίαση του Συντάγματος, παραβιάζοντας την ετυμηγορία του Δημοψηφίσματος, την δεσμευτική εντολή του Δημοψηφίσματος, το ΟΧΙ, και, στη συνέχεια, επιβάλλοντας Μνημόνια επί Μνημονίων και μνημονιακές διατάξεις με αντισυνταγματικές διαδικασίες, με καταστολή, με αστυνομική βία και με αστυνομικές απαγορεύσεις, όπως ήταν και η απαγόρευση που εξέδωσαν παραμονές του Πολυτεχνείου, στις 14 Νοεμβρίου του 2016, ενόψει, μάλιστα, της επίσκεψης του Αμερικανού Προέδρου. Σα να ξεχάσαμε, δηλαδή, ποιο ήταν και το αντιιμπεριαλιστικό μήνυμα του Πολυτεχνείου, αλλά και ποιος ήτανε ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών στην περίοδο της Χούντας.
Δ.Μ.: Και, κυρία Κωνσταντοπούλου, χαρακτηρίσατε και ως προκλητική την επιστολή που έγραψαν και συνέταξαν τα τρία Κόμματα αυτά, δηλαδή το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το Μέρα 25.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ε, βέβαια, είναι προκλητική, γιατί, ξαναλέω, υποκαθιστά και εγκαθιστά ως παράγοντα υπεράσπισης του Συντάγματος τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή μιλάμε για μία πλήρη άρνηση της πραγματικότητας και της ιστορικής, βιωματικής εμπειρίας που έχουμε όλοι. Και την ίδια ώρα, με την επίκληση αντισυνταγματικότητας, αυτής της αστυνομικής διάταξης, που φυσικά δεν θα την υπερασπιστώ, εννοείται ότι δεν θα την υπερασπιστώ, αλλά τί ακριβώς διεκδικούν και διεκδίκησαν εχθές; Ποιο δικαίωμα; Ποιανού; Το δικαίωμά τους, των Κομμάτων, να κάνουν το κομμάτι τους; Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι μία εξαιρετικά ανεύθυνη στάση που δεν έχει και καμία σχέση με την ανιδιοτέλεια της Αριστεράς, με την αλληλεγγύη της Αριστεράς και με την ενσυναίσθηση της Αριστεράς. Δεν μπορεί, την ώρα που δοκιμάζεται σε τέτοιο βαθμό η κοινωνία και το σύστημα υγείας, που έχουμε τόσα θύματα και που είναι σαφέστατο ότι είναι εκτός των ορίων της αντοχής του Συστήματος Υγείας η κατάσταση, δεν μπορεί κάποιοι να κάνουν το κομμάτι τους, μόνο και μόνο για να προωθήσουν το μαγαζάκι τους.
Μ.Χ.: Είναι κάτι ευρύτερα λαϊκό. Να πάμε λίγο ξανά στο γενικό. Αυτή η συνεννόηση, ας το πω, που δεν είναι κάτι που βλέπουμε τακτικά στο χώρο της Αριστεράς, θα μπορούσε, πιστεύετε, να είναι και η αρχή για κάτι πιο ευρύ; Θα μπορούσαμε να δούμε μία Αριστερά ενωμένη; Ή, τέλος πάντων, την Αριστερά όπως αυτοαποκαλείται;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κοιτάξτε, ναι, το τι είναι Αριστερά φυσικά μπορεί να το ερμηνεύσει ο καθένας, αλλά υπάρχουν και κάποιες αντικειμενικές διαπιστώσεις.
Μ.Χ.: Σταθερές, βέβαια.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ένα Κόμμα που, μάλιστα, τώρα αυτοαποκαλείται παράταξη, που εφάρμοσε τις πιο νεοφιλελεύθερες πολιτικές και επέβαλε τα πιο νεοφιλελεύθερα μέτρα δεν δικαιούται, ούτε μπορεί να αυτοαποκαλείται αριστερό και εκείνοι που το ονοματίζουν ή το αναγνωρίζουν ή συμπράττουν μαζί του στο όνομα της Αριστεράς, φέρουν ακέραια και την ευθύνη. Το ΚΚΕ, κατά τη γνώμη μου, με αυτή την πράξη πρόδωσε τους ανθρώπους που το έχουν εμπιστευθεί, το ψήφισαν και πίστεψαν σε αυτό. Διότι, σαφώς, δεν το έκαναν για να αναστηλώσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Σαφώς δεν το έκαναν για να αναγνωριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως Κόμμα της Αριστεράς και της υπεράσπισης του Συντάγματος και, νομίζω, ότι πρέπει να δώσει εξηγήσεις στους ψηφοφόρους του, καταρχάς, το κομματικό και στελεχικό επιτελείο του ΚΚΕ, για αυτήν την επιλογή. Η γνώμη μου, εν πάση περιπτώσει, επειδή καταλαβαίνω ότι το πνεύμα σας έχει να κάνει και με ενδεχόμενες πολιτικές ανακατατάξεις. Κοιτάξτε, έχουμε δει πολλά παραδείγματα πολιτικής ιδιοτέλειας και συνολικής ιδιοτέλειας. Για μένα, η ιδιοτέλεια είναι απαγορευτική για την πολιτική. Όταν, λοιπόν, τα κίνητρα είναι ιδιοτελή, και εν προκειμένω ήσαν απολύτως ιδιοτελή, καμία σχέση δεν είχαν με κοινωνικά κριτήρια και κοινωνικά κίνητρα και με μία έγνοια για την κοινωνία και για το συνάνθρωπό. Όταν τα κίνητρα, λοιπόν, είναι ιδιοτελή, τα πάντα μπορεί να δει κανείς. Εμένα πάντως και την Πλεύση Ελευθερίας δεν θα μας δείτε σε τέτοιου είδους εκτρωματικού τύπου συμμαχίες.
Μ.Χ.: Απλά, υπάρχει ο χώρος για αυτό το μοίρασμα; Δηλαδή, έχω την αίσθηση ότι αυτή είναι μία παθογένεια του αριστερού χώρου ή τέλος πάντων του όχι δεξιού, αν και τη βλέπουμε και στα δεξιά τώρα τελευταία, αυτό το μοίρασμα, ο διχασμός, υπάρχει ο χώρος; Τι είναι αυτό που πιστεύετε ότι θα μπορούσε να κάνει την Πλεύση Ελευθερίας να βρεθεί κοντά, πέρα από την απουσία της ιδιοτέλειας, που είπατε. Υπάρχουν κάποιες σταθερές, κάποια συγκεκριμένα εχέγγυα, στα οποία θα λέγατε, «ναι, τώρα μπορούμε να προχωρήσουμε παρέα»;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εννοείτε με άλλα Κόμματα;
Μ.Χ.: Ναι, φυσικά.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Όχι, δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή και θα σας πω και την άποψή μου λίγο συνολικότερα. Για μένα ένας από τους λόγους της φοβερής αδικίας που έχει υποστεί ο Ελληνικός λαός και της ατυχίας του να έχει κυβερνηθεί από αυτούς που κυβερνήθηκε, γιατί ατυχείς ή λάθος επιλογές έχουν κάνει όλοι οι λαοί. Ο λαός μας, πραγματικά, είχε πολύ μεγάλη ατυχία να έχει κυβερνηθεί από τέτοιες περιπτώσεις Κομμάτων και προσωπικοτήτων. Ένας παράγοντας που έχει συμβάλει στη σημερινή κατάσταση είναι και το γεγονός ότι τα Κόμματα τα συστημικά, δηλαδή τα περισσότερα Κόμματα, αντιμετωπίζουν τους πολίτες ως ιδιοκτησία τους. Αντιμετωπίζουν τους ψηφοφόρους τους ως πρόβατα στο μαντρί και κινούνται με τέτοια κριτήρια και τις συμπράξεις τους τις κάνουν με τέτοια κριτήρια. Πολλούς ανθρώπους τους έχουν πείσει ότι με κάποιο τρόπο ανήκουν στο ένα Κόμμα ή στο άλλο. Όμως η αντίστροφη προσέγγιση είναι η δημοκρατική, κατά τη δική μου, τουλάχιστον, άποψη. Δεν ανήκουν οι πολίτες στα Κόμματα, τα Κόμματα υπάρχουν και οφείλουν να λειτουργούν για να υπηρετήσουν τους πολίτες και την κοινωνία και για να τους πείσουν φυσικά. Νομίζω ότι η πολύ κακή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας, με την επιβολή Μνημονίων εδώ και 10 χρόνια και με την επιβολή ενός Χρέους το οποίο δεν οφείλεται, και έχει αποδειχθεί ότι δεν οφείλεται, επιβάλλει σε όλους μας και στον κάθε πολίτη να αναλογιστεί εάν θέλει να επιλέξει για τη ζωή του μιαν άλλη προοπτική, αν θέλει να παλέψει για τη ζωή του ή αν θέλει να παραιτηθεί. Εμείς λέμε ότι πρέπει να παλέψει, ότι δεν πρέπει να παραιτηθεί, και ότι έχουμε πεδίο και αγώνα και μάχης και διεκδίκησης και κατάκτησης και νίκης. Όλα αυτά, όμως, προϋποθέτουν μίαν αρχική απόφαση, η οποία ανήκει στον καθένα και συλλογικά στην συνέχεια στην κοινωνία.
Δ.Μ.: Να πάμε λίγο, γιατί η Ελλάδα βγήκε από μία δεκαετή κρίση οικονομική, αν έχει βγει, και ήρθε και μία Πανδημία, ήρθε μία υγειονομική κρίση, να πέσει στο κεφάλι μας, όχι μόνο φυσικά το δικό μας αλλά και του κόσμου όλου. Πώς βλέπετε τους χειρισμούς; Είχαμε ένα πρώτο lockdown, έχουμε ένα δεύτερο lockdown, πώς βλέπετε τους χειρισμούς της Κυβέρνησης σε ότι αφορά το κύμα αυτό της Πανδημίας.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Η Πανδημία, καταρχάς, είναι ένας παράγοντας που δοκιμάζει αυτά τα οποία θεωρούσαμε μέχρι πρότινος δεδομένα, κεκτημένα, αδιαπραγμάτευτα και αναφαίρετα. Και τα δοκιμάζει με τρόπο ο οποίος είναι αποκαλυπτικός. Όσον αφορά τους χειρισμούς της Κυβέρνησης εγώ έχω επιλέξει να είμαι δίκαιη και υπήρξα δίκαιη εξαρχής και έχω επιλέξει, ταυτόχρονα, να είμαι ειλικρινής και θα συνεχίσω να είμαι. Θεωρώ ότι στην αρχή της Πανδημίας έγιναν σωστοί χειρισμοί και βασικός παράγοντας για τον οποίο έγιναν σωστοί χειρισμοί είναι ότι εισακούστηκαν οι ειδικοί, η Επιτροπή των Λοιμωξιολόγων, οι άνθρωποι οι οποίοι ακριβώς δουλεύουν όλο αυτό τον καιρό για όλους μας και εισηγούνται και μελετούν και αναθεωρούν και επανεισηγούνται και ούτω καθεξής. Έτσι, μπορέσαμε να έχουμε μία ασφαλή έξοδο από την πρώτη φάση, χωρίς τις εκατόμβες των θυμάτων που είχαν άλλες χώρες, χωρίς τραγικές απώλειες, μολονότι, φυσικά, χάσαμε συνανθρώπους μας και δεν τους ξεχνάμε, ούτε το υποτιμούμε. Θεωρώ ότι από τον Μάιο και μετά, αυτοί οι καλοί χειρισμοί προοδευτικά, δυστυχώς, έφθιναν. Δυστυχώς, υπήρξε το θεώρημα το οποίο, όχι απλώς είναι αναπόδεικτο, αλλά προσκρούει στην πραγματικότητα, ότι αν λειτουργήσει η οικονομία, θα μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας και αν δεν λειτουργήσει η οικονομία δεν θα μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας. Αυτό το θεώρημα αγνοεί ένα βασικό παράγοντα για την λειτουργία της οικονομίας, που είναι η κοινωνία. Δεν υπάρχει οικονομία χωρίς κοινωνία όρθια και ζωντανή. Δυστυχώς, επικράτησαν λογικές του τύπου, ανοίγουμε την οικονομία, να κινηθεί η οικονομία, να κινηθεί ο τουρισμός και ούτω καθεξής. Δεν ελήφθησαν τα κατάλληλα μέτρα πρόνοιας και στο άνοιγμα του τουρισμού και στη συνέχεια. Υπήρξε και καθυστέρηση και αδράνεια όσον αφορά την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, ενώ στην αρχή διακηρύχθηκε ότι αυτός ο στόχος υπηρετείται με όλες τις δυνάμεις και σε αυτό το στόχο εμείς συμβάλαμε, η Πλεύση Ελευθερίας με τις μικρές τις δυνάμεις, διέθεσε από την Κρατική Ενίσχυση την οποία για πρώτη φορά πήρε, το ένα τέταρτο για όλη την χρονιά, δηλαδή αυτό που αντιστοιχεί σε τρεις μήνες Κρατικής Ενίσχυσης και δωρίσαμε 3 κλίνες ΜΕΘ στο Νοσοκομείο Παμμακάριστος που είναι Νοσοκομείο Αναφοράς για τον Κορονοϊό. Δωρίσαμε κλιβάνους, ένα λουτρό υπερήχων και έναν καρδιογράφο στο Κέντρο Υγείας Καλυβίων. Κάναμε δωρεές σε ιδιωτικούς, μη κρατικούς, εν πάση περιπτώσει, φορείς, όπως το Ταμείο Αλληλεγγύης και Αλληλοβοήθειας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και ούτω καθεξής. Όταν ένα Κόμμα με τις δικές μας μικρές δυνάμεις μπορεί να κάνει αυτά, είναι αυτονόητο ότι το Κράτος με την πολύ σημαντική οικονομική του δυνατότητα μπορεί και οφείλει να κάνει πολύ περισσότερα και, φυσικά, και ο καθένας και οι ιδιωτικοί φορείς μπορούν να κάνουν πολλά. Με αυτά τα δεδομένα δεν είναι αποδεκτή η κατάσταση στην οποία εξακολουθεί να παραμένει το Εθνικό Σύστημα Υγείας τόσους μήνες μετά και ενώ γνωρίζουμε και γνωρίζαμε ότι φυσικά η Πανδημία δεν έχει αποχωρήσει από τις ζωές μας.
Μ.Χ.: Ναι, μας το έλεγαν για το δεύτερο κύμα και για τρίτο.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Επίσης, επιτρέψτε μου να πω και το εξής. Ενώ έχει επιβληθεί lockdown, το οποίο σωστά επιβλήθηκε, είναι αναγκαίο σε αυτήν την συνθήκη, παρατηρούμε ότι το lockdown για κάποιους ισχύει και για κάποιους δεν ισχύει και είναι στην ουσία σε πάρα πολλά σημεία του εικονικό. Δηλαδή, βλέπουμε, ας πούμε, τα Δικαστήρια να λειτουργούν κανονικότατα σε τομείς που δεν θα πρεπε και να προκαλείται και συνάφεια και συνωστισμός και συρροές εντελώς αχρείαστες. Παρατηρούμε ιδιωτικές εταιρίες, επίσης, να υποβάλλουν τους εργαζομένους τους σε αχρείαστες διαδικασίες, εκτός του πεδίου που επιτρέπει η νομοθεσία για το lockdown και αυτό είναι επίσης μία ευθύνη την οποία πρέπει να αναλάβει η Κυβέρνηση, διότι δεν μπορεί την ώρα που διακηρύσσεται ότι πρέπει και οφείλουμε όλοι να αυτοπεριοριστούμε, κάποιοι να το κάνουν και κάποιοι να μην το κάνουν.
Μ.Χ.: Επειδή είναι πάρα πολύ δύσκολο σε τέτοιες κρίσιμες φάσεις της ζωής μας να κάνεις αντιπολίτευση και, προσωπικά, θεωρώ ότι την σημερινή μας κουβέντα θα μπορούσαμε να της βάλουμε τίτλο «μαθήματα αντιπολίτευσης» και αυτό το λέω με όλη μου την ειλικρίνεια. Πώς μπορεί να κάνει όμως αντιπολίτευση ένα Κόμμα μέσα σε μία τέτοια περίοδο; Δηλαδή, είδαμε ότι, έτσι όπως είπατε και εσείς, το είδαν αντιπολιτευτικά το ζήτημα του εορτασμού της 17ης Νοέμβρη. Υπάρχουν θέματα στα οποία η Κυβέρνηση δεν τα πάει καλά και τα Κόμματα της αντιπολίτευσης φαίνεται πως δεν τα έχουν πάρει είδηση για να τα αναδείξουν;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κοιτάξτε, καταρχάς, επί της αρχής η αντιπολίτευση δεν είναι αυτοσκοπός και οφείλει και πρέπει ένα Κόμμα, αλλά και οι πολίτες, να αξιολογούν τί είναι εκείνο στο οποίο αξίζει και πρέπει να αντιπαρατεθούν και να αντιπολιτευτούν. Δυστυχώς, όταν γίνεται αυτοσκοπός η αντιπολίτευση, τότε χάνει και την ουσία της. Τώρα, πώς κάνει κανείς αντιπολίτευση σε αυτές τις συνθήκες; Με υπευθυνότητα, αναλογιζόμενος κάθε φορά τί είναι το μείζον. Διότι υπάρχει μία ιεράρχηση και, σαφώς, για εμάς η ιεράρχηση σε αυτή την περίοδο, το είπαμε ξεκάθαρα, ιεραρχούμε ως πρώτη την προστασία της κοινωνίας από την Πανδημία και αυτό σημαίνει, ναι, ότι και πράγματα που κανονικά θα κάναμε σε μία ομαλή κομματική λειτουργία δεν τα κάνουμε. Δεν μπορούμε ούτε να κάνουμε συγκεντρώσεις ανθρώπων από όλη την Ελλάδα σε αυτές τις συνθήκες, ούτε να προσκαλούμε τον κόσμο να μετακινείται και να συναντιέται, διότι αυτό θα ήτανε άκρως ανεύθυνο και δεν θα το πράξουμε. Από την άλλη πλευρά, αν υπάρχουν πεδία άσκησης αντιπολίτευσης; Βεβαίως υπάρχουν και υπάρχουν και διαχρονικά ζητήματα στα οποία πρέπει κάνεις να είναι ενεργός και πρέπει να έχει τα μάτια του ανοιχτά. Τέτοια ζητήματα είναι και η υπεράσπιση των Εθνικών μας δικαίων και των Εθνικών μας συμφερόντων και των μεγάλων Εθνικών θεμάτων. Τέτοιο μεγάλο Εθνικό θέμα είναι η Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών που ακόμα δεν έχουν διεκδικηθεί σθεναρά και με συνέπεια από το Ελληνικό Κράτος. Τέτοιο μεγάλο Εθνικό θέμα είναι η απαλλαγή της κοινωνίας από το παράνομο Χρέος που, μάλιστα, προσφέρονται οι συνθήκες σε αυτή τη συγκυρία για να αναδείξει κανείς πόσο λάθος ήταν τα μέτρα λιτότητας και τα μέτρα αποπληρωμής του Χρέους. Ξέρουμε καλά, ας πούμε, το γνωρίζουμε όλοι, ότι στο όνομα της αποπληρωμής του Χρέους αποδεκατίστηκε το Εθνικό Σύστημα Υγείας και αυτή τη στιγμή υπάρχει και η εμπειρία που υπογραμμίζει πόσο λάθος και πόσο εγκληματικό ήταν αυτό. Συνεπώς, υπάρχουν πεδία στα οποία και οφείλει κανείς και πρέπει να παραμένει ενεργός και στην αντιπολίτευση και στην πολιτική σκηνή και υπάρχουν διεκδικήσεις τις οποίες οφείλουμε να διατηρούμε στην πρώτη γραμμή. Υπάρχει φυσικά και είναι ένα μείζον ζήτημα αντιπολίτευσης και στη σημερινή Κυβέρνηση η εκτρωματική Συμφωνία των Πρεσπών που, δυστυχώς, και η σημερινή Κυβέρνηση την εφαρμόζει με όλους τους τρόπους και υπάρχουν και πάρα πολλά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την προστασία των συνανθρώπων μας και των αδυνάμων συνανθρώπων μας μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Αυτό το οποίο δημιουργεί πάρα πολύ μεγάλα αδιέξοδα στον κόσμο σε αυτή τη συγκυρία είναι ότι, ενώ προσκαλείται να αυτοπεριοριστεί, να μην εργαστεί, να μην είναι ενεργός, την ίδια ώρα έχει παραμείνει χωρίς στήριξη οικονομική και έμπρακτη προκειμένου να μπορέσει να το υλοποιήσει αυτό. Υπάρχουν κάποιες εξαγγελίες, υπήρξανε και στην πρώτη φάση κάποιες ενισχύσεις, παρατηρήθηκε ότι έμειναν εκτός αυτής της στήριξης πάρα πολλοί άνθρωποι και αυτό είναι ένα πεδίο το οποίο δεν πρέπει να αφεθεί αφύλακτο. Δεν επιτρέπεται, δηλαδή, ενώ πάμε για έναν χειμώνα που είναι ξεκάθαρο ότι θα είναι ένας χειμώνας περιορισμού και lockdown, δεν μπορεί να αφήσουμε και να ξεχάσουμε ανθρώπους οι οποίοι μπορεί να αναλογίζονται ότι αύριο δεν θα έχουνε να φάνε. Και αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί. Ούτε, επίσης, επιτρέπεται να μείνουν άνθρωποι χωρίς στέγη, χωρίς περίθαλψη, χωρίς συνολική στήριξη.
Δ.Μ.: Κυρία Κωνσταντοπούλου σας ευχαριστούμε πάρα-πάρα πολύ για όσα μας είπατε. Θα δεσμευτούμε ότι θα επανέλθουμε γιατί έχουμε και άλλα πράγματα να σας ρωτήσουμε. Να είσαστε καλά, ευχαριστούμε πάρα-πάρα πολύ και να προσέχετε και εσείς.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Να είστε καλά και σας ευχαριστώ πολύ για την συζήτησή μας και για την πρόσκληση.
