Η συνέντευξη της Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωής Κωνσταντοπούλου, στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου στον Real Fm 97,8.

 

ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ:  Πάμε τώρα όπως προαναγγείλαμε, φίλες και φίλοι, να καλημερίσουμε την επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας και πρώην Πρόεδρο της Βουλής, την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, και να συζητήσουμε μαζί της για την πολιτική επικαιρότητα. Κυρία Πρόεδρε, καλημέρα σας.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Καλημέρα σας, κύριε Χατζηνικολάου.

Ν.Χ.:  Θα ξεκινήσω ζητώντας τα σχόλιά σας για τον τρόπο με τον οποίο έχει διαχειριστεί μέχρι τώρα η Κυβέρνηση, τόσο την υγειονομική όσο και την οικονομική κρίση που έφερε μαζί του ο Κορωνοϊός.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Χατζηνικολάου θα σας απαντήσω διαχωρίζοντας την περίοδο της αντιμετώπισης σε δύο φάσεις. Την πρώτη, την περσινή περίοδο όπου θεωρώ ότι έγινε μία καλή διαχείριση γιατί προτάχθηκε ακριβώς η υγεία και η προστασία της ανθρώπινης ζωής και τη δεύτερη φάση από τον Μάιο μέχρι σήμερα όπου θεωρώ ότι δυστυχώς διολισθήσαμε σε μια εντελώς σπασμωδική διαχείριση των προβλημάτων, τόσο των υγειονομικών, όσο και των οικονομικών, σε παλινωδίες οι οποίες αφενός εξέθεσαν τον πληθυσμό στον κίνδυνο ζωής και υγείας, που είναι ο κίνδυνος της Πανδημίας και, αφετέρου, όχι μόνον δεν έλυσαν τα οικονομικά ζητήματα, αλλά τα επέτειναν. Θα σας έλεγα ότι…

Ν.Χ.: Κυρία Πρόεδρε, ζητώ συγνώμη…

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Παρακαλώ.

Ν.Χ.: …σας διακόπτω για δευτερόλεπτα, για μια είδηση που μόλις έφτασε. Πριν από λίγο υπήρξε έφοδος στο εργοστάσιο της AstraZeneca στο Βέλγιο με αίτημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με αίτημα της Κομισιόν, βγήκε η είδηση από τη De Stanadaard, τη γνωστή Βελγική εφημερίδα, το επιβεβαιώνει ο Βέλγος Υπουργός Υγείας και στόχος, λέει το γραφείο του Υπουργού Υγείας, ήταν να βεβαιωθεί η Κομισιόν, ότι η καθυστέρηση παράδοσης των εμβολίων οφείλεται πράγματι σε πρόβλημα παραγωγής στη μονάδα του Βελγίου. Είναι μια εξέλιξη που δείχνει ότι υπάρχει πλέον ανοικτός πόλεμος. Συνεχίστε, συγνώμη για τη διακοπή.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ναι, κύριε Χατζηνικολάου, είναι σημαντική αυτή η είδηση, γιατί είναι μία εξέλιξη που δείχνει ταυτόχρονα την έξαρση της κοινωνίας σε μία αντιδικία και διελκυστίνδα μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των Φαρμακευτικών  Εταιριών,  που ουδόλως, όμως, διασφαλίζει τελικά την υγεία των πολιτών. Νομίζω και αυτή είναι η θέση μου γενικότερα και η θέση της Πλεύσης Ελευθερίας σε σχέση με την κρίση την οποία αντιμετωπίζουμε και η οποία είναι πρωτοφανής, δεν έχουμε βιώσει κάτι τέτοιο στις ζωές των σημερινών γενεών. Νομίζω ότι είναι μείζον πολιτικό σφάλμα και αντικοινωνική επιλογή το να προσπαθεί και η Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά και οι κυβερνήσεις των άλλων κρατών να λύσουν τα ζητήματα τα οικονομικά στην πλάτη της κοινωνίας η οποία είναι εκτεθειμένη στον υγειονομικό κίνδυνο. Οφείλουν και οι Κυβερνητικοί και οι Κυβερνήσεις  και οι εκτελεστικές εξουσίες των Διεθνών Οργανισμών να θωρακίσουν τις κοινωνίες, αυτό σημαίνει να διαθέσουν αφειδώς κονδύλια για τη στήριξη των δοκιμαζόμενων πολιτών και κοινωνιών, να μην παζαρεύουν και να μην κάνουν ισορροπιστικές κινήσεις θέτοντας σε διακύβευση και ριψοκινδυνεύοντας τις ζωές των ανθρώπων και να αποφασίσουν ότι αυτή είναι μια περίοδος όπου τα  Κράτη και οι Διεθνείς Οργανισμοί στηρίζουν την κοινωνία κατά πρώτη προτεραιότητα και χωρίς εκπτώσεις.

Ν.Χ.: Έρχομαι τώρα και στην οικονομική διάσταση των συνεπειών του Κορωνοϊού. Η στήριξη της οικονομίας και των επιχειρήσεων από την Κυβέρνηση μέχρι τώρα είναι κατά τη γνώμη σας ικανοποιητική; Ή θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη και τί άλλο θα μπορούσε να κάνει;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Χατζηνικολάου, πιστεύω ακράδαντα ότι θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη, όχι μόνο σε επίπεδο επιχειρήσεων που δοκιμάζονται και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι στα όρια πια της ασφυξίας, αλλά και σε επίπεδο πολιτών,  ανέργων, ελευθέρων επαγγελματιών και ούτω καθεξής. Η μεσοβέζικη τακτική που ακολουθείται, η οποία εν πολλοίς λέει στον κόσμο, λύσ’το  μόνος σου, εγώ σου αφήνω ένα παράθυρο οικονομικής δραστηριότητας, που όμως οι συνθήκες δεν επιτρέπουν αυτό το παράθυρο να οδηγήσει τον πραγματικό ξέφωτο, είναι μια λογική εκείνου που εθελοτυφλεί. Δεν μπορεί σε αυτές τις συνθήκες η οικονομία να λειτουργήσει κανονικά όσο και αν θέλουν και όσο και αν προσπαθήσουν και οι επιχειρήσεις και οι πολίτες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, δεν μπορεί σε αυτές τις συνθήκες αυτό να γίνει και δεν μπορεί οι Κυβερνήσεις και η Ελληνική Κυβέρνηση, και, ξαναλέω, γιατί αυτό είναι διεθνές φαινόμενο δυστυχώς, να βγάζουν την ουρά τους απ’ έξω από το πρόβλημα λέγοντας ότι αφήνουν την ελευθερία της αγοράς και την υποτιθέμενη αυτορύθμισή της  να το λύσει.

Ν.Χ.: Έρχομαι τώρα στα Εθνικά μας θέματα. Θέλω τα σχόλιά σας, τις εκτιμήσεις σας σε σχέση με την διερευνητική συνάντηση, τις διερευνητικές επαφές ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία και αν θεωρείτε ότι διαμορφώνεται η προοπτική ενός κοινού συνυποσχετικού, για να οδηγηθεί η διαφορά των δύο χωρών σε ό,τι αφορά τις θαλάσσιες ζώνες στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Χατζηνικολάου, θα σας κάνω κάποια και γενικά και ειδικά σχόλια. Το πρώτο είναι ότι δεν μπορεί να βλέπουμε τις διεξαγόμενες διερευνητικές επαφές έξω από το πλαίσιό τους και το πλαίσιό τους είναι, δυστυχώς, το θέατρο των διεθνών εξελίξεων, είναι εκείνο στο οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ άφησε την Ελληνική Κυβέρνηση να πιστεύει ότι μπορείκ ενδεχομένωςκ να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία για την παράνομη στάση της και τις προκλητικές ενέργειές της, τελικώς δεν το έπραξε, τήρησε μια στάση αντιφατική, δίγλωσση και εφεκτική και αποτέλεσμα αυτού ήταν ότι η Ελληνική Κυβέρνηση, ενώ εμφανίστηκε να οξύνει τη δημόσια στάση της, αυτή τη στιγμή εμφανίζεται να ακολουθεί μία εντελώς διαφορετική τακτική που είναι αυτή των διερευνητικών επαφών. Επί της αρχής οι  διερευνητικές επαφές είναι μία θετική πρακτική που συμβάλλει και στην αποκλιμάκωση των εντάσεων, ακόμη και στην εξεύρεση κοινού τόπου σε κάποια πεδία, χωρίς να συνιστά διάλογο και χωρίς να συνιστά υπαναχώρηση ή έκπτωση σε Εθνικές θέσεις. Το βασικό πρόβλημα που εγώ εντοπίζω, κύριε Χατζηνικολάου, σε αυτή την κατάσταση που επικρατεί και στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά συνολικότερα στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και της σημερινής Κυβερνήσεως, είναι η απουσία Εθνικής στρατηγικής και μάλιστα η απουσία Εθνικής στρατηγικής η οποία να είναι γνωστή στους πολίτες. Οι πολίτες, δυστυχώς, εξακολουθούν να είναι στο σκοτάδι σε σχέση με το ποιες είναι οι θέσεις με τις οποίες προσέρχεται είτε σε διερευνητικές επαφές, είτε σε συνομιλίες, είτε σε διάλογο η Ελληνική Κυβέρνηση. Εξακολουθούν να πληροφορούνται από ακριτομύθιες,   υπαινιγμούς και επικοινωνιακές παρεμβάσεις την μία ή την άλλη ενδεχόμενη θέση της Κυβέρνησης και η άποψή μου είναι ότι στα Εθνικά θέματα δεν μπορεί να προωθείται Εθνική στρατηγική χωρίς η κοινωνία και οι πολίτες, ο λαός στο όνομα του οποίου ασκείται η Εθνική και η Εξωτερική Πολιτική να είναι κοινωνοί και να υποστηρίζουν την όποια κυβέρνηση στην κατεύθυνση αυτή. Ταυτόχρονα, θα σας έλεγα ότι υπάρχουν κάποια ζητήματα, και θα τα πω πολύ κωδικοποιημένα, που με ανησυχούν. Το ένα ζήτημα είναι ότι προέβη η Ελληνική Κυβέρνηση μεν στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, το έκανε όμως αποσπασματικά και μόνον για το Ιόνιο. Αν αυτό είναι ένα πρώτο βήμα για να προχωρήσει σε δεύτερο, είναι μία κίνηση που μπορεί να είναι θετική στο πλαίσιο μιας Εθνικής στρατηγικής. Αν δεν ακολουθηθεί όμως αυτή η κίνηση από δεύτερο βήμα και καθιερωθεί ένα διττό καθεστώς στα χωρικά μας ύδατα και μία αποδοχή ότι έχει άλλο καθεστώς το Αιγαίο, τότε μιλάμε για μία πάρα-πάρα πολύ προβληματική δημιουργία κάποιου προηγούμενου. Το άλλο είναι ότι δεν μου είναι σαφές σε αυτές τις διερευνητικές συνομιλίες στις οποίες προσέρχεται η Ελληνική Κυβέρνηση, για ποιο λόγο δεν ανοίγει κάποια θέματα τα οποία θα έπρεπε να είναι πάντοτε επί τάπητος. Σαφώς, το μόνο το οποίο λέει η Ελληνική Κυβέρνηση ότι συζητάει είναι το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, δεν μπορεί όμως σε αυτή τη συγκυρία να μην θέτει ζήτημα για την στάση της Τουρκίας σε σχέση με την Κύπρο και το Κυπριακό και τον μη σεβασμό των συνθηκών. Δεν μπορεί να μην χαράσσει μία κοινή στρατηγική με την Κύπρο σε σχέση με τα ζητήματα αυτά, όπως επίσης, κατά τη γνώμη μου, είναι λάθος το ότι δεν ανοίγουνε και άλλα θέματα, όχι μόνο εθνικού αλλά και διεθνούς ενδιαφέροντος, όπως είναι η άνευ προηγουμένου ενέργεια του Ερντογάν με την Αγία Σοφία. Είναι ένα ζήτημα που το είπαμε ότι είναι διεθνές, δεν αφορά μόνο εμάς, αφορά όμως και εμάς και  είναι κάτι που πρέπει να τεθεί.

Ν.Χ.: Έχω δύο ερωτήματα από τους ακροατές μας. Στο ένα  ζητούν να σχολιάσετε την απόφαση της Ελληνικής Αστυνομίας για συγκεντρώσεις-συναθροίσεις που να μην υπερβαίνουν τους 100 ανθρώπους και θα έρθω μετά και στο δεύτερο.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θα σας πω το εξής. Εγώ είμαι με τους φοιτητές οι οποίοι αντιδρούν και λένε ότι δεν μπορεί με αυτήν την πολύ περίεργη σύμπραξη Υπουργείου Παιδείας και Υπουργείου Καταστολής, γιατί αυτό είναι δυστυχώς, αυτή είναι, δυστυχώς, η δράση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη επί του κυρίου Χρυσοχοΐδη και προηγουμένως, δεν μπορεί να υπονομεύεται αυτό που είναι το ζητούμενο πάντοτε για την παιδεία μας και για τα πανεπιστήμιά μας και είναι η ελευθερία, η ελευθερία και σκέψης και έκφρασης και λόγου και γνώσης, είναι οι ιδέες, είναι η έρευνα, είναι συνολικότερα η παραγωγή γνώσης και όχι μία φοβική και καχύποπτη αντιμετώπιση του Πανεπιστημίου και των φοιτητών. Επομένως, θεωρώ ότι το νομοσχέδιο που προωθείται σε σχέση με αυτά τα θέματα και θέλει να εγκαθιδρύσει πρακτικές που, σαφώς, προέρχονται από άλλα καθεστώτα και, σαφώς, δεν συνάδουν σε ένα φιλελεύθερο δημοκρατικό Κράτος, είναι ένα νομοσχέδιο που δεν πρέπει να περάσει και που αποτελεί πολύ σοβαρή οπισθοδρόμηση στην δημοκρατική παράδοση και την παράδοση του σεβασμού των δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Είναι ένα νομοσχέδιο που, επίσης, καταργεί μία φοβερή κατάκτηση της μεταπολίτευσης που είναι τι; Το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων. Κατά τα άλλα σε σχέση με αυτές τις απαγορεύσεις, κύριε Χατζηνικολάου, και την απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 100 ατόμων, νομίζω ότι έχει γίνει αντιληπτό ότι υπάρχει μία Κυβερνητική διγλωσσία σε σχέση  και με τον συνωστισμό, σε σχέση και με τις συναθροίσεις και ούτω καθεξής. Ξέρετε ότι είμαι η πρώτη που είπα ότι δεν υπάρχει καμία δικαιολογία στο να κάνει  κανείς συναθροίσεις για τις συναθροίσεις, συγκεντρώσεις για τις συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες για τις διαμαρτυρίες ή πορείες επετειακές χωρίς κάποιο πραγματικό διακύβευμα. Εδώ υπάρχει ένα πραγματικό και ουσιαστικό δημοκρατικό διακύβευμα που ο καθένας μπορεί να το αντιληφθεί και από την άλλη πλευρά υπάρχει μια διγλωσσία Κυβερνητική σε σχέση με το πώς αντιμετωπίζει συνολικότερα τα ζητήματα συναθροίσεων, συγκεντρώσεων και ούτω καθεξής. Δεν μπορεί, δηλαδή, να βλέπουμε τις εικόνες που βλέπουμε από το άνοιγμα της αγοράς σε πολυσύχναστους εμπορικούς δρόμους όπως είναι κάποιοι δρόμοι της Αθήνας και την ίδια ώρα να λέμε ότι το μόνο που ενοχλεί είναι μια πορεία διαμαρτυρίας σε μία Κυβερνητική πολιτική. Συνολικά θα σας έλεγα ότι σε αυτά τα θέματα εγώ εντοπίζω ότι η δράση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, σαφώς, δεν κινητοποιείται από κίνητρα τα οποία έχουν να κάνουν με την προστασία κατά της πανδημίας. Άλλωστε, βλέπουμε και αστυνομικά όργανα να μην τηρούν τα ίδια τις αποστάσεις, να μη φορούν σωστά και να μην έχουν εκπαιδευτεί να φορούν τα ίδια σωστά τις μάσκες και ούτω καθεξής. Άρα, το κίνητρο, δυστυχώς, εδώ αυτής της αστυνομικής διαταγής δεν είναι η προστασία της υγείας, αλλά είναι η καταστολή μιας διαμαρτυρίας και αυτό είναι μία σκοπιμότητα που δεν είναι επιτρεπτή σε μια δημοκρατία.

Ν.Χ.: Πολύ σύντομο παρακαλώ το τελευταίο σχόλιο, γιατί έχουμε ήδη βγει εκτός χρόνου. Ρωτούν εδώ ακροάτριές μας, κυρία Πρόεδρε, λένε, συνομιλείς με μια γυναίκα  επικεφαλής κόμματος και μια γυναίκα που υπήρξε Πρόεδρος της Βουλής, ζήτησε της ένα σχόλιο για την απόφαση της Σοφίας Μπεκατώρου να μιλήσει και τα στόματα που άνοιξαν μετά την απόφαση αυτή.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κοιτάξτε, όπως ξέρετε στο αρχικό στάδιο, δηλαδή αμέσως μόλις η υπόθεση δημοσιοποιήθηκε, η κυρία Μπεκατώρου μας είχε ζητήσει και στον κύριο Κωνσταντόπουλο  και σε μένα να αναλάβουμε την  υπεράσπισή της όπως και πράξαμε. Στη  συνέχεια μετέβαλε την επιλογή της, την επόμενη μέρα, επομένως θα σας έλεγα ότι έχω και μία δέσμευση, αν θέλετε, δεοντολογική ως προς το πεδίο στο οποίο θα επεκταθώ για αυτά που θα σας πω. Εκείνο όμως που θα ήθελα να πω γενικά είναι ότι η κακοποίηση, η σεξουαλική κακοποίηση, η θυματοποίηση γυναικών, ανδρών, παιδιών, από πρόσωπα σε θέση εξουσίας είναι δυστυχώς ένα φαινόμενο το οποίο δεν έχει αντιμετωπισθεί ούτε κοινωνικά, ούτε και ποινικά. Δυστυχώς το ακόμη πιο ευαίσθητο κομμάτι και το πιο ειδεχθές που είναι η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών,  παρατηρούμε να γίνεται ανεκτό ακόμη και από τις δικαστικές αποφάσεις με πρωτοφανή στάση δικαστηρίων και μπορούμε σε αυτό το θέμα να επεκταθούμε, έχετε κάνει και ένα αφιέρωμα στην εφημερίδα σας, είναι λοιπόν το ζήτημα, όχι μόνο το να ανοίξουν στόματα, αλλά και να υπάρξει μία  πραγματική αντιμετώπιση και τιμωρία εκεί όπου υπάρχει εγκληματική συμπεριφορά και όχι μόνο μία επικοινωνιακή διαχείριση των ζητημάτων, των θεμάτων και των εγκλημάτων, που όταν καταλαγιάζει ο θόρυβος και η δημόσια προβολή, τελικώς, τυγχάνουν και μίας υποβάθμισης και ενός πραγματικά προκλητικού χειρισμού.

Ν.Χ.: Ευχαριστώ θερμά την επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, την πρώην Πρόεδρο της Βουλής, την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου. Κυρία Πρόεδρε, καλημέρα σας.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Καλή σας μέρα, ευχαριστώ και εγώ.