Καλοκαίρι 2018 στους Αρκιούς, το μικρό σμαραγδένιο νησί στην «Καραϊβική» του περίγυρου της Πάτμου. Ο μικρός Παναγιώτης καθαρίζει τα ψάρια του αφεντικού στο λιμάνι. Κλεφτές ματιές και η δίψα της επικοινωνίας φλογίζει το λόγο μας: θα πήγαινε Γ΄ Γυμνασίου, αλλά η εκπαίδευσή του σταμάτησε στη λήξη του Δημοτικού. Το πέμπτο παιδί της πολύτεκνης οικογένειάς του, σήκωσε φέτος την ελληνική σημαία στη γιορτή της 25ης Μαρτίου, αυτή τη χρονιά όχι μόνος…
Του έταξα βιβλία που θα τον ταξιδέψουν και το έκανα. Η μεγάλη κούτα έφτασε στους Αρκιούς. Λίγους μήνες αργότερα έμαθα, με συγκίνηση, ότι από την πρωτοβουλία της μοναδικής δασκάλας των Αρκιών, το εκεί μικρότερο σχολείο όλης της Ευρώπης, απέκτησε για πρώτη φορά δημοτική δανειστική Βιβλιοθήκη. Μερικά χρόνια αργότερα, στον Παναγιώτη των Αρκιών και στον συνώνυμό του γιο μου, μαθητή του Λυκείου, θα κληθώ να δώσω την ίδια απάντηση στο κοινό τους ερώτημα: «Και συ τι έκανες;».
Ερώτηση συνήθης που απευθύνουν τα παιδιά στους γονείς, ερώτηση ίδια του αγρότη, του ψαρά των ακριτικών νησιών μας, του άστεγου της αθηναϊκής ασφάλτου… Έγραψα τις πρώτες απαντήσεις σε έναν Χαρταετό…
Χαρταετός να ταξιδέψει στον καταγάλανο ουρανό, να ενωθεί με τον Ήλιο κι εκείνος να φωτίσει τις κρυμμένες γωνίες της Ελλάδας που διαμελίζεται, αν το επιτρέψουμε, της χώρας όπου το Δίκαιο της Γης συγκρούεται με το Δίκαιο των Ανθρώπων.
Σε κάθε τετραγωνικό μέτρο της χώρας, το δικαίωμα της ιδιοκτησίας τελών υπό την προστασία του Συντάγματος, αλλά και του Ευρωπαϊκού Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κλυδωνίζεται, στροβιλίζεται μέσα στην παρακάτω θλιβερή πραγματικότητα:
Οι πολίτες καλούνται να εντοπίσουν σε σύντομες προθεσμίες τα ακίνητά τους σε κτηματολογικούς χάρτες.
Αυτοί αναζητούνται στις οθόνες των υπολογιστών μας. Σε αυτά τα κουτάκια, λοιπόν, και από τις αεροφωτογραφίες απεικόνισης βρίσκουν ή δεν βρίσκουν, αλλά νομίζουν ότι «πέτυχαν», με πάσα αμφιβολία, οι δικαιούχοι τα γεωτεμάχιά τους. Η παράλειψη εντοπισμού και δήλωσης δικαιώματος στις ταχθείσες προθεσμίες σηματοδοτεί ένα νέο χαρακτηρισμό στο ακίνητο: «ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ».
Για τα ακίνητα που δεν θα δηλωθούν, η μοίρα τούς επιφυλάσσει το αμάχητο τεκμήριο ότι ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο, μόλις καταστεί οριστική η πρώτη εγγραφή και δεν ασκηθεί αγωγή στα Δικαστήρια από οποιονδήποτε έχει έννομο συμφέρον. Με αυτήν τη μέθοδο, ο Νομοθέτης της χώρας μας πέτυχε να παρακάμψει την αλήθεια των δηλωθέντων ήδη δικαιωμάτων, με το σύστημα διά και από της μεταγραφής και αναζήτησε από την αρχή τη δήλωση ήδη γνωστών από τα δημόσια βιβλία των Υποθηκοφυλακείων δικαιωμάτων.
Ας υποθέσουμε ότι δηλώσαμε τα δικαιώματά μας (επικαρπία, πλήρη κυριότητα κλπ) και ακολουθεί η Ανάρτηση, εκείνο, δηλαδή, το νομικό γεγονός, με το οποίο γνωστοποιούνται τα προσωρινά κτηματολογικά διαγράμματα και οι προσωρινοί κτηματολογικοί πίνακες στα γραφεία Κτηματογράφησης. Όποιος διαφωνεί με τα στοιχεία της Ανάρτησης, υποβάλει ένσταση, την οποία θα δεχθεί ή θα απορρίψει η Επιτροπή Εκδίκασης Ενστάσεων που θα συγκροτηθεί στο μέλλον.
Παράδειγμα διαφωνίας: Η Διεύθυνση Δασών έχει δηλώσει πως είναι δημόσιο δάσος το περιβόλι, το χωραφάκι του παππού με τις αμυγδαλιές και τις ρίζες ελιάς των προγόνων του. Αν κρινόταν πως είναι ιδιωτικό δάσος, αυτό δεν σημαίνει απώλεια δικαιωμάτων. Αν, όμως, είναι δάσος του Δημοσίου, όπου τέτοιο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την ευλογίας της νυν Κυβέρνησης υπέγραψε το έτος 2016 πως είναι, ακόμα και η χορτολιβαδική έκταση των νησιών των Κυκλάδων και της Δωδεκανήσου-σε λίγο και της Κρήτης-τότε βρίσκεται μπροστά στο εξάμβλωμα του Νόμου, που θέλει για τέτοια Δάση, ποσοστό 70% της έκτασης των νησιών αυτών.
Ο μόνος τρόπος ανατροπής του αποτελέσματος της κρίσης των Επιτροπών αυτών που θα εκδικάσουν τις ασκηθείσες ενστάσεις στην παραπάνω περίπτωση, είναι να αποδείξει ο θιγόμενος ότι έχει συμβόλαιο (τίτλο κτήσης) πριν τις 23/2/1946, γεγονός που κατά κοινή ομολογία θεσμικών αντιπροσώπων των Συλλόγων των Πολιτικών Μηχανικών (ΤΕΕ) και των Συμβολαιογράφων ΣΣΕΑΠΑΔ (Συλλόγου Αθηνών Πειραιώς Αιγαίου και Δωδεκανήσου) σε Δελτίο Τύπου που εξέδωσαν μετά από σχετική κοινή τους «συνέντευξη», της 11ης Απριλίου 2019, είναι από απίθανο έως σπάνιο και αδύνατο, γιατί στις Κυκλάδες, στα Δωδεκάνησα-και σε λίγο και στην Κρήτη-, έχει διαπιστωθεί και θα διαπιστωθεί, πως σχεδόν κατ’ απόλυτο βαθμό, τίτλοι (αποδοχές κληρονομιάς, αγοραπωλησίες, δωρεές, παροχές) έχουν δημιουργηθεί μετά το έτος 1960.
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι η Επιτροπή των Ενστάσεων απορρίπτει μία τέτοια ένσταση δικαιούχου λόγω έλλειψης τίτλου προ της 23ης/2/1946. Η ακίνητη αυτή περιουσία περιέρχεται στο Ελληνικό Δημόσιο και με την ίδια ευκολία, οι συνεχιστές των μνημονιακών πολιτικών θα θεαθούν, σε ανύποπτο χρόνο, να την υποθηκεύουν στους ξένους Δανειστές για ακόμα 99 χρόνια ή πόσα ακόμα χρόνια άγνωστα…
Συνεχίζοντας το ταξίδι του χαρταετού μερικών «απαντήσεων», ας υποθέσουμε ότι ανήκουμε στους «τυχερούς» που δεν μας αμφισβήτησαν την κυριότητα ή άλλο δικαίωμα στο ακίνητο που δηλώσαμε ως ιδιοκτησία μας και οριστικοποιείται η πρώτη εγγραφή.
Συνέπεια πρώτη: η δημιουργία τεκμηρίου, εφόσον δεν αμφισβητείται η ακρίβεια της εγγραφής, με αγωγή ενώπιον των Δικαστηρίων. Αμάχητο το τεκμήριο… Με το βλέμμα στο μέλλον, ας εικάσουμε ότι κατά τις επιθυμίες των «Δανειστών» ολοκληρώνεται σύντομα το κακό σχέδιο της προβληματικής κτηματογράφησης, στις συνθήκες ένδειας των Ελλήνων που εγκαταλείπουν τη χώρα μας, σε καθεστώς υποταγής των πολιτών στο τραπεζικό σύστημα που αποδεικνύεται ο βραχίονας της εκτελεστικής εξουσίας καθώς η τελευταία, με το όχημα των Τραπεζιτών, αφαιρεί βίαια την ιδιοκτησία των αποδυναμωμένων δανειοληπτών με τον εγκληματικό τρόπο των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, υπό το σοκ της ανεργίας, της έλλειψης στέγης, της ιδρυματοποίησης της ζωής μας. Τότε, λοιπόν, στον κτηματογραφημένο χάρτη της χώρας μας, «τυχεροί» και «άτυχοι» ας προετοιμαστούμε να αντικρύσουμε την εικόνα που προετοιμάζουν για εμάς… Έναν νέο χάρτη της γης μας, χωρίς εμάς, τους άμαχους… Αν τους το επιτρέψουμε, χωρίς να δώσουμε ο καθένας και όλοι μαζί τη Μάχη.
Με την ψήφο μας θα δώσουμε την ευκαιρία στην ανατροπή μίας τέτοιας εξέλιξης, ζητώντας και διεκδικώντας σθεναρά την επαναφορά της νομιμότητας, με την αποκατάσταση των θεσμικών λειτουργιών της Δικαιοσύνης, απαιτώντας την αποζημίωση του Ελληνικού Κράτους από τις γερμανικές θηριωδίες, τη διαγραφή του παράνομου χρέους, την καταδίκη των Τραπεζιτών και εκείνων των πολιτικών που, με πράξεις ή παραλείψεις, μάς εξαπάτησαν και, ακολούθως, με τη σκόπιμη υπερφορολόγησή μας, υπερχρέωσαν και τον πιο ανυποψίαστο πολίτη.
Το Δίκαιο της χώρας μας, από την έναρξη ισχύος του Αστικού Κώδικα, έτους 1945, το Σύνταγμα του Ελληνικού Κράτους, μας δίνει το Δικαίωμα και γεννά την Υποχρέωση να αντιδράσουμε. Οι επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις αποζητούν από τον καθένα από εμάς την έκφρασή του, την ελευθερία του να αποφασίσει για την τύχη του και τη μοίρα των επόμενων γενεών, όχι αμαχητί…
Με την Πλεύση Ελευθερίας αγωνιζόμαστε σε αυτήν την κατεύθυνση και αποζητούμε την εγρήγορση, τη στήριξη και τη συνεισφορά του καθενός από εσάς. Δεν κοιτάμε ούτε αριστερά, ούτε δεξιά, κοιτάμε μπροστά.
ΥΓ: Στο όνομα των παιδιών μας και ακόμα περισσότερο εκείνων που, με τις ελάχιστες δυνατότητες, υψώνουν το μεγαλείο της θέλησης, στο Χάρτη της Ευρώπης, φανερώνοντας εκ του αποτελέσματος, πώς «τα μεγάλα» αναδεικνύονται από τα «μικρά»…..
Έλενα Καραγεωργοπούλου
Υποψήφια με το Ευρωψηφοδέλτιο του Κόμματος «Πλεύση Ελευθερίας»
[Επικεφαλής Ζωή Κωνσταντοπούλου- τέως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων]
