Ομιλία της Ζωής στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης Δικαστών Εισαγγελέων, στο Εφετείο Αθηνών

Πλεύση Ελευθερίας

Κυρίες και κύριοι δικαστές και εισαγγελείς,
θα μου επιτρέψετε, επειδή δεν είμαι λάτρης των πρωτοκόλλων, να μη σας απευθυνθώ με μια ιδιότητα την οποία δεν έχω πια, της τότε Προέδρου της Βουλής, αλλά με μια ιδιότητα που έχω σήμερα, της Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας.

Και αυτό γιατί μια περασμένη ιδιότητα δεν τη φέρω ως γαλόνι και κεκτημένο, αλλά μόνο ως απόδειξη ότι είναι δυνατόν από κάθε θέση στην οποία υπηρετεί κανείς να λέει και να πράττει τα ίδια ανεξαρτήτως της ιεραρχικής τοποθέτησης.

Έτσι λοιπόν και σήμερα θα σας πω και με την ιδιότητά μου, της επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας και με την ιδιότητά μου της δικηγόρου, που τη φέρω ακόμη πιο ψηλά και με μεγαλύτερη περηφάνια και με την ιδιότητα του πολίτη τα ίδια που έχω πει αρκετές φορές από αυτό εδώ το βήμα από το 2012 που με καλείτε, τα ίδια τα οποία θεωρώ θεσμική και δημοκρατική μου υποχρέωση να πω.

Στη Δικαιοσύνη, σε εσάς, σε αυτή τη σκοτεινή, τη ζοφερή περίοδο, αναλογεί το ιστορικό καθήκον να υπερασπιστείτε την Κοινωνία και τη Δημοκρατία από τα Μνημόνια, από αυτό το απολυταρχικό, αντιδημοκρατικό καθεστώς.

Πάνω σε αυτή τη δέσμευση, της υπεράσπισης της κοινωνίας και της Δημοκρατίας, από τα Μνημόνια χτίστηκαν δικαστικές και πολιτικές καριέρες εκείνων που όταν έφτασαν σε θέσεις εξουσίας μετετράπησαν σε κακέκτυπα και κακέκτυπους υπηρέτες αυτού του ολοκληρωτικού καθεστώτος που προηγουμένως εμφανίζονταν να αντιμάχονται.

Σας απευθύνομαι κοιτώντας σας στα μάτια με τη σιγουριά ότι γνωρίζετε πια ο καθένας τι είναι, ο καθένας και η καθεμιά αν είναι αυτά που λέει ή αυτά που πράττει. Και γνωρίζοντας ότι έχουν υπάρξει πολλοί και πολλές που έπραξαν και πράττουν αντίθετα και αντίστροφα από ό,τι έλεγαν. Πολλοί και πολλές και από αυτούς που μίλησαν πριν από εμένα, έχοντας εναλλαχθεί σε διάφορες θέσεις εξουσίας ή αντιπολίτευσης.

Δεν θα ασχοληθώ με την όψιμη ανακάλυψη της Δικαιοσύνης από Υπουργούς μιας Κυβέρνησης, της Κυβέρνησης Σαμαρά, που στραγγάλισε την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, δεν θα ασχοληθώ με την όψιμη ανακάλυψη της ανάγκης αναβάθμισης των συνθηκών της απονομής της Δικαιοσύνης από πρόσωπα και κόμματα που έκαναν μπίζνες στο πεδίο της Δικαιοσύνης και που ορέγονται και ονειρεύονται μπίζνες στο πεδίο της ιδιωτικοποίησης κλάδων της Δικαιοσύνης.

Κάποιοι εκφώνησαν προτάσεις, μιλώ για πολιτικούς αρχηγούς που μίλησαν, που έδιναν την εντύπωση ότι δεν γνωρίζουν και τι σημαίνουν. Οι γνωρίζοντες ξέρουμε πολύ καλά, ότι πίσω από προτάσεις απελευθέρωσης του δικαστικού ωραρίου, πίσω από προτάσεις εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών, πίσω από προτάσεις διαφόρων τύπων δήθεν χρήσης των τεχνολογιών και ψηφιοποίησης κρύβονται συμφέροντα από εκείνα που για καιρό απομύζησαν κονδύλια που αφορούν τη Δικαιοσύνη και γνωρίζετε και γνωρίζουμε ότι ακόμη και στον τομέα των κτιριακών υποδομών της Δικαιοσύνης έχουν γίνει λοβιτούρες τέτοιες, που, από τη μία πλευρά κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα, από την άλλη πλευρά εγγυήθηκαν οφέλη στους εμπλεκόμενους, και, τρίτον, δεν εξασφάλισαν την κατάσταση λειτουργικής ετοιμότητας των δικαστηρίων που επιβάλλεται σε μία δημοκρατία.

Κυρίες και κύριοι δικαστές και εισαγγελείς, η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης αποτελεί εγγύηση της Δημοκρατίας. Η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη αποτελεί πυλώνα της Δημοκρατίας. Η Δικαιοσύνη και η ανεξάρτητη λειτουργία της βάλλονται στον καιρό των Μνημονίων και οι επιθέσεις εκτραχύνονται με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο στις μέρες μας.

Δεν είναι τυχαίο ότι τον τελευταίο χρόνο στη Βουλή προκλήθηκαν με πρωθυπουργική πρωτοβουλία δύο προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις για τη Δικαιοσύνη.

Και δεν είναι τυχαίο το περιεχόμενο που προσέλαβαν αυτές οι συζητήσεις, δεν είναι τυχαίες οι πολυποίκιλες επιθέσεις στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Δεν είναι τυχαία η απόπειρα επηρεασμού μιας μείζονος δικαστικής απόφασης, της απόφασης που εκκρεμούσε και πλέον εκδόθηκε για το πεδίο της λεγόμενης χορήγησης τηλεοπτικών αδειών, για τον νόμο Παππά, δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός έφθασε να αποπειράται να προκαταλάβει δικαστική απόφαση, δεν είναι τυχαίο ότι είχαμε Υπουργό Δικαιοσύνης εν ενεργεία, τον κ. Παρασκευόπουλο, που πριν από λίγο έφυγε, που αποπειράθηκε, στην Ένωση Διοικητικών Δικαστών, να προκαταλάβει επίσης την έκβαση αυτής της δικαστικής υπόθεσης.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, στις μέρες μας, έφθασε η Κυβέρνηση με παρακρατικό τρόπο να επιτίθεται σε δικαστή, προκειμένου να επηρεάσει τη δικαστική του κρίση – με παρακρατικό και μαφιόζικο τρόπο, ανεπίτρεπτο, ανεξαρτήτως όλων των διαφωνιών, επιστημονικών, νομικών, που μπορεί να καταγράφονται μεταξύ λειτουργών και συλλειτουργών της Δικαιοσύνης.

Η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι που βάλλεται και αμφισβητείται από όλες αυτές τις εκδηλώσεις. Και δεν αμφισβητείται απλώς από κυβερνητικά πρόσωπα, αμφισβητείται συνολικά από ένα Καθεστώς, το Καθεστώς των Μνημονίων, που έχει θέσει στο στόχαστρο την ανεξάρτητη λειτουργία της Δικαιοσύνης.

Το Καθεστώς των Μνημονίων που περιγράφει τις δικαστικές αποφάσεις ως «εμπόδια», που δεσμεύει τις κυβερνήσεις να αίρουν τα «εμπόδια» – θυμάστε και γνωρίζετε και την αλληλογραφία μεταξύ δανειστών και Πρωθυπουργού, επί Κυβέρνησης Σαμαρά, και τις σημερινές διαθέσεις και εκδηλώσεις της Κυβέρνησης Τσίπρα.

Το κεφάλι της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης επί πίνακι είναι που ζητείται, όταν συνολικά επιδιώκεται να μην εκδίδονται δικαστικές αποφάσεις που ενοχλούν το καθεστώς.

Το κεφάλι της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης και των ανεξάρτητων δικαστών επί πίνακι είναι που ζητείται όταν επιδιώκεται να στραγγαλίζεται το κοινωνικό κράτος Δικαίου.

Το κεφάλι της Δικαιοσύνης επί πίνακι είναι που ζητείται όταν θρασύτατα οι εκπρόσωποι των δανειστών-δυναστών αμφισβητούν τη δίωξη και ενδεχόμενη παραπομπή του υπαιτίου προσώπου για την αλλοίωση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ και όταν εκπρόσωποι της Κυβέρνησης και ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών, με δημόσιες δηλώσεις επιχειρούν να επηρεάσουν την έκβαση μιας τέτοιας μείζονος δίκης.

Και βέβαια, το κεφάλι της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης επί πίνακι είναι που ζητείται, όταν επιδιώκεται να εξοικονομηθούν συνολικά μηχανισμοί εξυπηρέτησης της άλωσης των ιδιοκτησιών, των οικιών των πολιτών, μέσα από την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, με άρση όλων των εγγυήσεων του κράτους Δικαίου που προϋπήρχαν.

Κυρίες και κύριοι δικαστές, εμένα η λέξη «συναλλαγή» δεν μου φαίνεται βαριά γι’ αυτό που παρακολουθήσαμε την ώρα που εκκρεμούσαν μείζονες αποφάσεις και μείζονες συζητήσεις, στο πεδίο της Δικαιοσύνης και με αντικείμενο τη Δικαιοσύνη.

Βαρύ μού φαίνεται να συζητάμε ότι ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς, όπως αυτό που κυριαρχεί και κυβερνά τα τελευταία 6,5 χρόνια θα κάνει δήθεν αναθεώρηση του Συντάγματος.

Βαρύ μού φαίνεται να λέμε ότι είναι επιτρεπτή μια τέτοια αναθεώρηση, η οποία, μάλιστα, τι θέτει μεταξύ των προτεραιοτήτων της; Την άρση του διάχυτου ελέγχου της συνταγματικότητας του νόμου, των νόμων, την άρση δηλαδή της ουσιαστικής λειτουργικής ανεξαρτησίας των δικαστών, την άρση της ουσιαστικής ελευθερίας της δικαστικής τους συνείδησης. Την επιβολή, άνωθεν, μέσα από ιδιότυπα συμβούλια, της καθεστωτικής αντίληψης για τη Δικαιοσύνη, με ανταλλάγματα, με παρεκτάσεις θητειών και με δημιουργία διαφορετικών επιπέδων δικαστικών λειτουργών.

Με αυτό το δεδομένο, δε μου φαίνεται λοιπόν βαρύ να μιλά κανείς για συναλλαγή. Βαρύ μού φαίνεται αυτό που συνέβη.

Με αυτό το δεδομένο επίσης μου φαίνεται ακόμα πιο βαρύ το δικό σας καθήκον, η δική σας υποχρέωση να υπερασπιστείτε την κοινωνία και τη δημοκρατία απέναντι σε αυτό το καθεστώς.

Και χαίρομαι ιδιαίτερα που σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα της Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, από τα χείλη του Προέδρου της Ενώσεώς σας ακούστηκαν τοποθετήσεις υπεράσπισης της καρδιάς του δημοκρατικού πολιτεύματος, του κοινωνικού κράτους Δικαίου, των κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως θεμελιώνονται και προστατεύονται από το Σύνταγμά μας.

Χαίρομαι ιδιαίτερα για τη μνεία που έγινε στην αγωνιώδη και θυσιαστική κατάκτηση των δικαιωμάτων αυτών, με απώλεια της ζωής, της ελευθερίας, της σωματικής ακεραιότητας, της υγείας, πολλών ανθρώπων που αγωνίστηκαν πριν από εμάς, σε αντίφαση και σε αντίθεση με την ευκολία αφαίρεσης, κατακρήμνισης, καταρράκωσής τους.
Απέναντι σε αυτή, εσείς είστε θεματοφύλακες και υπερασπιστές της κοινωνίας, της δημοκρατίας, του κοινωνικού κράτους Δικαίου.

Και εσείς είστε που, πρώτοι από όλους, δικαιούστε να λέτε, χωρίς να υπολειπόμαστε οι υπόλοιποι σε υποχρέωση –να το τονίζουμε- ότι η Δικαιοσύνη δεν είναι προϊόν, δεν παράγεται ως βιομηχανικό αντικείμενο, δεν παράγεται σε ρυθμούς που υπαγορεύουν άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με τις αρχές και τις αξίες της Δικαιοσύνης, δεν κοστολογείται, είναι ανεκτίμητο, γι’ αυτό πολύτιμο, γι’ αυτό προστατευτέο, και γι’ αυτό βαλλόμενο σήμερα.

Κυρίες και κύριοι δικαστές και εισαγγελείς,
Η Δικαιοσύνη αποτελεί ταυτόχρονα ζωτικό στοιχείο ανάκαμψης της κοινωνίας. Αποτελεί, όμως, και εξουσία. Εξουσία από αυτές που ασκούνται με βάση το Σύνταγμά μας, με βάση την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Πηγάζει από τον λαό, ασκείται υπέρ αυτού, κατά τον τρόπο που ορίζει το Σύνταγμα.

Και αυτό, δυστυχώς, σήμερα δεν συμβαίνει.

Η λαϊκή κυριαρχία συρρικνώνεται στο επίπεδο της άσκησης της δικαστικής λειτουργίας, πολλές φορές και λόγω παρεμβάσεων κυβερνητικών και υπερκυβερνητικών στο έργο της.

Συμπληρώνουμε 16,5 χρόνια από την υπογραφή, από την έκδοση, της αμετάκλητης δικαστικής απόφασης της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, που δικαιώνει τα θύματα του Διστόμου.

Επί 16,5 χρόνια, μια ισχύουσα, σε ανώτατο επίπεδο απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου δεν εκτελείται. Δεν εκτελείται, γιατί παρεμποδίζεται η εκτέλεσή της από τις κυβερνήσεις – από τους Υπουργούς Δικαιοσύνης και τους Πρωθυπουργούς, που δεν υπογράφουν για την εκτέλεσή της, και αυτό αποτελεί βολή στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αλλά και στη λαϊκή κυριαρχία όπως καθρεφτίζεται μέσα από την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.

Συμπληρώνονται σχεδόν 20 χρόνια σε λίγο, από τις πρώτες εκδηλώσεις του σκανδάλου της Siemens. Κι όμως, η υπόθεση αυτή εξακολουθεί να μην έχει αχθεί ενώπιον αμετάκλητης δικαστικής κρίσης, ούτε καν πρωτόδικης. Και η αντιμετάθεση ευθυνών δεν αποτελεί ικανοποίηση της λαϊκής κυριαρχίας.

Η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ, που συνέχεται με το δημόσιο συμφέρον και την κατάλυση της Δημοκρατίας στη χώρα μας μέσα από τα Μνημόνια, με ψευδή στοιχεία, επίσης δοκιμάζεται στο επίπεδο της άσκησης της δικαστικής λειτουργίας.

Όσο για την υπόθεση της υπερχρέωσης της χώρας μας και της υπαγωγής στο καθεστώς των Μνημονίων, και αυτή ουσιαστικά εμποδίζεται από την πλήρη διερεύνηση, αφού οι σχετικές δικογραφίες εξακολουθούν να βρίσκονται σε εκκρεμότητα στα συρτάρια της Βουλής και οι μοναδικές Επιτροπές που συστήθηκαν το 2015 –η μία για τη διερεύνηση και ποινικών ευθυνών- διαλύθηκαν και δεν επανασυστήθηκαν.

Άκουσα τον Υπουργό Δικαιοσύνης να σας μιλά για τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Δεν άκουσα τίποτε να λέγεται για τις υποθέσεις που εξακολουθούν να θάβονται στα συρτάρια της Βουλής, δεν άκουσα τίποτε να λέγεται για τις τροπολογίες υπεράσπισης και ασυλίας σε Υπουργούς που έχουν συμμετοχή σε offshore, δεν άκουσα τίποτε να λέγεται για την παράδοση του δημοσίου πλούτου σε ολιγάρχες, με κορυφαία τελευταία εκδήλωση την υπόθεση του Ελληνικού που ψηφίστηκε από όλους σχεδόν τους παρισταμένους εκπροσώπους κομμάτων, και για τη συνολική εκχώρηση της εθνικής και δημοκρατικής κυριαρχίας.

Με βάση όλα αυτά, θα ήθελα να σας πω, καθώς ολοκληρώνω την τοποθέτησή μου, ότι στη συνείδησή μου, και στη θεώρησή μας από πλευράς της Πλεύσης Ελευθερίας, η υπεράσπιση της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, της απονομής Δικαιοσύνης, εναπόκειται, όχι μόνο στην ευσυνειδησία και στον πατριωτισμό των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών, όχι μόνο στην ευσυνειδησία και των πατριωτισμό όσων εκπροσώπων της Πολιτείας, επαφίεται, στις μέρες μας, κυρίαρχα, και στον πατριωτισμό των Ελλήνων, και στον πατριωτισμό των πολιτών.

Και γι’ αυτό αναλάβαμε μια πρωτοβουλία, ονομάζεται Δικαιοσύνη για Όλους, κατατίθεται το καταστατικό της την ερχόμενη εβδομάδα, και ως αντικείμενο έχει ακριβώς την παρέμβαση στις υποθέσεις εκείνες μείζονος δημοσίου συμφέροντος, όπου δοκιμάζεται η ανεξάρτητη απονομή της Δικαιοσύνης.

Και αυτές δεν είναι μόνο οι τέσσερις υποθέσεις που ανέφερα -γερμανικές οφειλές, Siemens, ΕΛΣΤΑΤ, χρέος, Μνημόνιο- αλλά και πλείστες άλλες υποθέσεις, τις οποίες είστε σε θέση να γνωρίζετε.

Στο Σύνταγμά μας υπάρχουν προβληματικές διατάξεις, και αυτές διατηρήθηκαν διαχρονικά. Υπάρχει η προβληματική διάταξη του Νόμου Περί Ευθύνης Υπουργών, που εγγυάται ιδιότυπη ατιμωρησία για κυβερνητικά πρόσωπα.

Υπάρχει η προβληματική διάταξη του διορισμού της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την εκτελεστική εξουσία. Και μπορώ να καταφέρομαι κατά της διάταξης αυτής, διότι και από τη θέση μου ως Προέδρου της Βουλής, εκείνο που είπα σε όλους όσοι προσήλθαν σε ακρόαση στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας ήταν ακριβώς ότι δεν συμφωνώ με αυτή τη διαδικασία, με αυτή τη διαπλοκή εξουσιών, η οποία μόνο το δημοκρατικό πολίτευμα υπονομεύει.

Κυρίες και κύριοι δικαστές και εισαγγελείς,
Θα κλείσω, λέγοντάς σας το εξής: η Δικαιοσύνη αποτελεί, όχι απλώς θεμελιώδη δημοκρατική λειτουργία, αλλά και ύψιστη κοινωνική και ιστορική ανάγκη σήμερα.

Εάν δεν αποδοθεί Δικαιοσύνη, εάν δεν λογοδοτήσουν οι υπαίτιοι και οι υπεύθυνοι εγκλημάτων κατά του λαού και της χώρας, δεν θα μπορέσει να ορθοποδήσει αυτή η κοινωνία.

Το διάχυτο αίσθημα αδικίας, αρνησιδικίας, αλλά και ατιμωρησίας των υπαιτίων αποτελεί υπονομευτικό παράγοντα για τη συνολική ανάκαμψη του φρονήματος και της αισιοδοξίας των συνανθρώπων μας, των συμπολιτών μας, σε μια ιστορική συγκυρία, που αυτό που πράγματι μας αναλογεί είναι να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας.
Σε αυτή την ιστορική ευθύνη έχετε ρόλο, έχετε λόγο, έχετε και το διακύβευμα του ιστορικού αποτυπώματος που θα αφήσει η Δικαιοσύνη σε αυτή την εποχή.

Το Μνημόνιο δεν είναι στιγμιαίο έγκλημα. Είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και κατά του πολιτεύματος. Από τη δικαστική αντιμετώπιση της πράξης και των υπαιτίων, όλων των βαθμίδων και όλων των χρονικών και κυβερνητικών περιόδων, όλων των θέσεων εξουσίας, θα κριθούν πολλά, θα κριθεί και ποιοι θα συγκαταλεχθούν στην κατηγορία του Κόλλια και ποιοι στην κατηγορία του Τερτσέτη και του Πολυζωίδη.

Σας ευχαριστώ.