Ακολουθούν κείμενα και βίντεο των ομιλιών του Ερίκ Τουσέν, του Λεωνίδα Βατικιώτη και του Νίκου Κωνσταντόπουλου από την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017 στη Δεξαμενή, με θέμα “Ποιος χρωστάει σε ποιον” Το παράνομο ελληνικό Δημόσιο Χρέος και  οι Γερμανικές Οφειλές. Την εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν από κοινού η Δικαιοσύνη για Όλους και η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, έκλεισε πρόωρα η Ζωή Κωνσταντοπούλου, λόγω της ξαφνικής νεροποντής.

Η ομιλία της, στον κόσμο που παρέμεινε στον στεγασμένο χώρο της Δεξαμενής, δεν ήταν δυνατό να βιντεοσκοπηθεί για τεχνικούς λόγους και υπάρχει μόνο σε κείμενο.

 

Ερίκ Τουσέν

Επιστημονικός Συντονιστής και Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους

Διερμηνεία του Στάθη Κουβελάκη

«Καλησπέρα σας! Είμαι πολύ ευτυχής που είμαι μαζί σας, μαζί με φίλους, μαζί με πολίτες, όπως εσείς που είστε κινητοποιημένοι ενάντια στην αδικία που εκπροσωπεί το Δημόσιο Χρέος, το οποίο απαιτείται από την Ελλάδα. Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που μαζευόμαστε εδώ, σ’ αυτόν τον χώρο, σ’ αυτόν τον κινηματογράφο που ανήκει στον Πολιτιστικό Σύλλογο των εργαζόμενων στην ΕΥΔΑΠ και αυτό μόλις δύο μέρες πριν τη στιγμή που ο βουλευτής του Γερμανικού Κοινοβουλίου Αντρέι Χούνκο παραδώσει στον Πρόεδρο του Eurogroup ένα κάλεσμα, το οποίο υπογράφουν 170.000 Γερμανοί πολίτες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα.

Μου ζήτησαν απόψε να μιλήσω για το θέμα των γερμανικών επανορθώσεων και πιστεύω ότι είναι σημαντικό να αρχίσω την ομιλία μου, επισημαίνοντας ότι στη Γερμανία υπάρχουν δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που είναι έτοιμοι να κινητοποιηθούν ενάντια στην αδικία που γίνεται σε βάρος της Ελλάδας. Ταυτόχρονα είναι απόλυτα σαφές ότι η Γερμανία, που είναι η κυρίαρχη οικονομία της Ευρωζώνης, η Κυβέρνησή της και οι μεγάλες επιχειρήσεις συσσωρεύουν και συσσωρεύουν διαρκώς κέρδη σε βάρος της Ελλάδας. Κάθε μέρα στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην ίδια μου τη χώρα, το Βέλγιο, κατά τη διάρκεια του 2015, είδαμε μία φρικτή καμπάνια, μία εκστρατεία ενάντια στους Έλληνες, που σκοπό είχε να τους καταστήσει μοναδικούς υπεύθυνους για την κατάσταση της χώρας τους, ενώ οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις αυτών των χωρών, αλλά και οι Κυβερνήσεις πλουτίζουν σε βάρος της Ελλάδας και σε βάρος των υπόλοιπων χωρών της Περιφέρειας.

Πριν από 3 μέρες, κατά την διάρκεια μίας συζήτησης στο Γερμανικό Κοινοβούλιο, δόθηκαν επίσημα στοιχεία για τα κέρδη που αποκόμισε η Γερμανία από τη γενναιόδωρη, υποτίθεται, βοήθεια που παρείχε στην Ελλάδα. Η Γερμανία, λοιπόν, αποκόμισε το 2010, δια μέσου του διακρατικού δανείου, το οποίο σύνηψε τότε με την Ελλάδα, 400 εκατομμύρια ευρώ, στα οποία προστίθεται 1 δις ευρώ, που αποκόμισε μέσω της αγοράς τίτλων του ελληνικού χρέους από την ΕΚΤ, σύνολο δηλαδή 1,4 δις ευρώ. Δεν είναι βέβαια μόνο η Γερμανία που αποκόμισε οφέλη από την ελληνική κατάσταση. Και οι άλλες κυρίαρχες χώρες των οικονομιών της ευρωζώνης επίσης επωφελήθηκαν. Πράγματι, ο φόβος που πυροδότησε η κρίση του Δημoσίου Χρέους, ευρύτερα στην ευρωζώνη αλλά με αρχή την Ελλάδα, οδήγησε σε μία παλιννόστηση των κεφαλαίων προς τις χώρες του ευρωπαϊκού κέντρου, κάτι το οποίο μείωσε το κόστος του δικού τους δανεισμού. Υπολογίζεται λοιπόν ότι η ίδια η Γερμανία εξοικονόμησε γύρω στα 70 δις για να χρηματοδοτήσει το δικό της χρέος, μέσω αυτού του τρόπου.

Αυτά τα στοιχεία, σε συνδυασμό με την παρουσίαση του αιτήματος που αφορά τις Γερμανικές Οφειλές ως συνέπεια της Ναζιστικής Κατοχής στην Ελλάδα, έχουν μία θεμελιακή σημασία, γιατί δείχνουν ευρύτερα στην κοινή γνώμη, στους λαούς, ότι μία Ελληνική Κυβέρνηση που θα ήταν πραγματικά αποφασισμένη να υπηρετήσει τα συμφέροντα του λαού της, διαθέτει πάρα πολύ ισχυρά επιχειρήματα για να ζητήσει αυτές τις επανορθώσεις, αλλά βεβαίως και την ακύρωση του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους.

Θα τελειώσω λέγοντας ότι πιστεύω ότι, όταν μία Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί τα δικαιώματα και τα συμφέροντα του λαού της, πρέπει να προβεί σε πράξεις μονομερείς, σε πράξεις κυριαρχίας. Η Κυβέρνηση Τσίπρα θα έπρεπε ήδη από τον Φεβρουάριο του 2015 να είχε σταματήσει την αποπληρωμή του Χρέους. Ελπίζω ότι μαζί στην Ελλάδα και αλλού στην Ευρώπη, παρά την ήττα που αντιπροσωπεύει η συνθηκολόγηση και η προδοσία του Ιουλίου του 2015 θα μπορέσουμε, χάρη στη συνειδητοποίησή μας, αλλά κυρίως χάρη στην κοινή μας δράση, να αναδείξουμε Κυβερνήτες, που θα είναι πραγματικά αποφασισμένοι να υπερασπιστούν μέχρι τέλους τα συμφέροντα του λαού τους».

 

Λεωνίδας Βατικιώτης

Οικονομολόγος, δημοσιογράφος και εκ των πρωτεργατών της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους

«Καλησπέρα! Ευχαριστούμε πολύ για την παρουσία σας στη σημερινή εκδήλωση. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι όταν συζητούσαμε και αποφασίσαμε για τη σημερινή εκδήλωση και την προβολή του ντοκιμαντέρ δεν ήταν γνωστό ότι θα επιχειρηθεί και θα ολοκληρωθεί, από ότι φαίνεται, «επιτυχημένα» η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές, που ήδη από το τέλος της προηγούμενης εβδομάδας συζητιέται και προετοιμάζεται. Για την Κυβέρνηση θα επιχειρηθεί αυτή η πράξη να εμφανιστεί ως το τέλος του μνημονιακού κύκλου, ουσιαστικά ότι θα σηματοδοτήσει την κανονικότητα της Ελλάδας, την επιστροφή στις αγορές, το γεγονός δηλαδή ότι πλέον μπορεί να δανειστεί.

Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει. Στην πραγματικότητα ακόμα και αυτή η επιστροφή στις αγορές έχει πάρα πολύ στήσιμο από πίσω και γίνεται εσπευσμένα για ένα πάρα πολύ συγκεκριμένο λόγο: Γιατί την Πέμπτη βγαίνει στη δημοσιότητα η Έκθεση για το Ελληνικό Χρέος από το ΔΝΤ. Είναι η Έκθεση Βιωσιμότητας του Δημοσίου Χρέους, η οποία θα αποδείξει ότι το Ελληνικό Χρέος δεν είναι βιώσιμο. Καταλαβαίνουμε πάρα πολύ καλά ότι δεν ήτανε δυνατό να βγει η Κυβέρνηση και να δανειστεί από τις αγορές, έχοντας μία έκθεση στην πλάτη της, η οποία θα αποδεικνύει ότι αυτό το Χρέος δεν μπορεί να πληρωθεί, είναι μη βιώσιμο.

Αξίζει εδώ να κάνουμε μία αναδρομή στα σχέδια της Κυβέρνησης, στο τι ακούσαμε όλο τον χειμώνα που μας πέρασε. Έλεγε λοιπόν η Κυβέρνηση ότι πρέπει να ψηφίσουμε λίγα μέτρα, τα οποία δεν είναι και τίποτε, μετά όμως έρχεται η ένταξη της Ελλάδας στην ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έρχεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που βγάζει βιώσιμο το Ελληνικό Χρέος, βγαίνουμε και στις αγορές με το σπαθί μας και στη συνέχεια όλα μέλι-γάλα. Από αυτά το μοναδικό που έγινε ήταν να ψηφίσει η Ελληνική Βουλή για πολλοστή φορά, με διαδικασίες κατεπείγοντος, αύξηση της φορολογίας και, μάλιστα, για τα πιο λαϊκά, για τα πιο φτωχά στρώματα, καθώς μειώθηκε το αφορολόγητο, νέα μείωση στις συντάξεις και πάρα πολλά ακόμα μέτρα, από τα οποία ξεχωρίζω δύο: το ότι παύει η διαδικασία δίωξης για δύο στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ και παύει ακόμα και η διαδικασία των διώξεων για τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ και ξέρουμε πάρα πολύ καλά, όπως εύστοχα έδειξε και το σπουδαίο ντοκιμαντέρ της CADTM, την ευθύνη, το πόσο σημαντικό ήταν το έργο που προσέφερε ο Γεωργίου το 2010 για να ξεκινήσει όλη αυτή η διαδικασία με τα ελληνικά βασανιστήρια, με την υπαγωγή στο Μνημόνιο.

Αυτό που πρέπει να ξεχωρίσουμε όμως είναι πως ήταν εκ των προτέρων γνωστό ότι αυτό το σχέδιο δεν μπορούσε να προχωρήσει. Όλη η Κυβέρνηση, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, τους προηγούμενους μήνες υπόσχονταν ότι θα εφαρμοστούν τα μέτρα ελάφρυνσης του Δημόσιου Χρέους. Επρόκειτο για τα μέτρα, τα οποία είχε ψηφίσει η Κυβέρνηση στο Eurogroup τον Μάιο του 2016 και εκεί περιλαμβάνονταν τρία πακέτα μέτρων, το βραχυπρόθεσμο, το μεσοπρόθεσμο και το μακροπρόθεσμο. Το βραχυπρόθεσμο ήδη ξεκίνησε. Για το μεσοπρόθεσμο, το οποίο το υποσχόταν η Κυβέρνηση με τη λήξη της αξιολόγησης και την ψήφιση του τετάρτου Μνημονίου, η απόφαση του Eurogroup έγραφε πάρα πολύ καθαρά ότι θα εφαρμοστεί με τη λήξη του προγράμματος, τον Αύγουστο του 2018. Και έχουμε καταλάβει όλα αυτά τα χρόνια πως όταν λένε κάτι το εννοούν και πολύ περισσότερο όταν έχει την υπογραφή της Ελληνικής Κυβέρνησης κανένας δεν δικαιούται να αρχίσει να παίζει με αυτό.

Το συμπέρασμα είναι πάρα πολύ απλό: η Ελληνική Κυβέρνηση σπεκούλαρε όλο το προηγούμενο διάστημα, εξαπατούσε την ελληνική κοινωνία, όταν υποσχόταν πως οι Ευρωπαίοι θα ανοίξουν το πακέτο ελάφρυνσης του Δημόσιου Χρέους. Εδώ, ας ξεχωρίσουμε, ας  εξετάσουμε λίγο καλύτερα την ορολογία που χρησιμοποιούν. Δεν μιλούν για μείωση του Δημόσιου Χρέους, δεν μιλούν για διαγραφή του Δημόσιου Χρέους, μιλούν για ελάφρυνση του Δημόσιου Χρέους, έχοντας εξαρχής χαμηλώσει τον πήχυ και, ταυτόχρονα, έχοντας το δικαίωμα να αβαντάρουν, να παίζουν με μία έννοια, που ξέρουν πως είναι πάρα πολύ φιλική στην ελληνική κοινωνία, αφού ξέρουν πως ο ελληνικός κόσμος, πως ο ελληνικός λαός θέλει, έχει συμφωνήσει για τη διαγραφή του Δημόσιου Χρέους.

Παρόλα αυτά, ακόμα και αυτά τα μέτρα του Eurogroup του Μαΐου του ’16 και να εφαρμοστούν, δεν θα επέλθει σοβαρή μείωση του Δημόσιου Χρέους. Πρόκειται για παραμετρικές, ήσσονος σημασίας αλλαγές, οι οποίες δεν πρόκειται να πειράξουν το ύψος του και γι’ αυτό τον λόγο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το έκρινε μη βιώσιμο. Παρόλα αυτά, ακόμα και αυτή η εμπειρία είναι διδακτική, γιατί έρχεται δύο χρόνια μετά να αποδείξει αυτό που λέγαμε και το 2015 όταν γράψαμε και εκδόθηκαν τον Ιούνιο και τον Σεπτέμβριο του 2015 τα δύο πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους, όταν ήταν Πρόεδρος της Βουλής η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Αυτό που λέγαμε πάρα πολύ απλά, δε πρόκειται να επαναλάβω τίποτα από όσα έλεγε προηγούμενα το ντοκιμαντέρ, είναι πως η υπερχρέωση δεν επιδέχεται φιλολαϊκή, αριστερή, «καλούτσικη» διαχείριση. Την υπερχρέωση ή την αποδέχεσαι και εξαθλιώνεσαι και υπάγεσαι σε ένα καθεστώς περιορισμένης κρατικής κυριαρχίας ή την αποτινάσσεις μέσα από μονομερείς ενέργειες, κηρύσσοντας άμεσα στάση πληρωμών επί του Δημόσιου Χρέους και διαγραφή του Δημόσιου Χρέους, μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο σύγκρουσης, το οποίο περιλαμβάνει κατά την άποψή μου και έξοδο από το ευρώ και σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πριν δύο χρόνια υπήρχαν αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει μία λίγο καλύτερη διαχείριση. Αυτό το οποίο αποδείχθηκε αυτά τα δύο χρόνια είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερη διαχείριση. Υπερχρέωση σημαίνει εξαθλίωση και γι’ αυτό το λόγο, αυτό το οποίο απαιτείται ακόμα και τώρα είναι μονομερείς ενέργειες παύσης πληρωμών και διαγραφής του Δημόσιου Χρέους.

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσοχή σας!»

 

Νίκος Κωνσταντόπουλος

Δικηγόρος της Δικαιοσύνης για Όλους στην Mηνυτήρια Aναφορά εναντίον όσων δεν ενεργούν για την διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών

«Να θυμίσω ότι η σημερινή εκδήλωση γίνεται σε μέρες τραυματικής επετείου. Γιατί τέτοιες μέρες είναι που συντελέστηκε το συνταγματικό και πρωθυπουργικό πραξικόπημα ανατροπής του Δημοψηφίσματος, με το προκλητικό επιχείρημα ότι το συντριπτικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού σημαίνει καλύτερο ΝΑΙ στην υποταγή, στη διαχείριση, στην αποδοχή της περιορισμένης κυριαρχίας, στην έλλειψη δημοκρατικής αυτονομίας διακυβέρνησης και στον ευτελισμό μιας ολόκληρης χώρας και της ιστορίας της. Αυτό το πραξικόπημα, το πρωθυπουργικό, συνταγματικό πραξικόπημα, θα καταγραφεί στην ιστορία και καμία εξυπνάδα, κανένας πολιτικός εξυπνακισμός δεν πρόκειται ποτέ να το δικαιολογήσει. Απεναντίας, θα αποτελεί διαρκές τεκμήριο ότι τέτοιες ενέργειες γίνονται σε βάρος λαών, της ιστορίας τους και του μέλλοντός τους, όταν δεν υπάρχει διαφάνεια στη διακυβέρνηση της χώρας, όταν δεν υπάρχει λογοδοσία σε αυτούς που γίνονται εντολοδόχοι του λαού για να διαχειριστούν συγκεκριμένες καταστάσεις, όταν ο αμοραλισμός και ο κυνισμός καταστρέφουν εκείνα που αποτέλεσαν πάντοτε πολιτισμικές κατακτήσεις μιας αγωνιστικής Αριστεράς: αξίες, ιδέες και προοπτικές για ένα καλύτερο μέλλον.

Είναι, λοιπόν, στην επικαιρότητα διαρκώς το αίτημα για διαφάνεια στη λειτουργία των θεσμών και στον τρόπο που πολιτεύονται οι φορείς τους, αλλά και στις διαδικασίες με τις οποίες παίρνονται οι αποφάσεις και εφαρμόζονται. Είναι αίτημα το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για την κοινωνικοπολιτική εναρμόνιση μιας ακέραιης, αυτόνομης και αποτελεσματικής δημοκρατίας. Η δημοκρατική διαφάνεια στην προστασία και ενίσχυση του δημοσίου συμφέροντος είναι απαραίτητος όρος για ορθολογική αξιοποίηση των εθνικών πόρων, για φορολογική δικαιοσύνη, για κοινωνικές και πολιτισμικές προτεραιότητες πέραν της κυβερνοδιαχείρισης, για αξιοβίωτη ανάπτυξη για όλους, με ανθρώπινο πρόσωπο και αλληλεγγύη, με συλλογική αυτοεκτίμηση και αισιοδοξία.

Η έλλειψη διαφάνειας στον τρόπο με τον οποίο η Κυβέρνηση αποφασίζει όσα αποφασίζει από το Ιούλιο του 2015 και πέρα, είναι αυτή η οποία οδήγησε στις σημερινές άθλιες πολιτικές λειτουργίες. Ποιος αποφασίζει, ποιος ενημερώνει ποιον, ποιος χρωστάει σε ποιον, ποιος λογοδοτεί, ποιος αναλαμβάνει τις ευθύνες να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Ο όρος, λοιπόν, είναι ένας κακοποιημένος όρος, ο όρος της διαφάνειας, που από την εύκολη και διαρκή χρήση χωρίς αντίκρισμα, έχει χάσει το πραγματικό του νόημα και έχει καταντήσει σύνθημα παντός καιρού.

Εναντίον του αιτήματος για κυβερνητική και κρατική, θεσμική και κοινωνική διαφάνεια έδρασαν και δρουν πρακτικές και νοοτροπίες αχόρταγου νεοπλουτισμού, αγροίκου λαϊκισμού και αδίστακτου κομματικού, πελατειακού κυβερνητισμού, που αποθεώθηκαν στην διάρκεια της μεταπολίτευσης από πολλούς που σήμερα τις αναθεματίζουν και υιοθετούνται σήμερα από πολλούς που στο παρελθόν τις κατακεραύνωναν. Να θυμίσω ότι για λόγους αυτογνωσίας και δικαιοσύνης όσοι αξίωναν, στα χρόνια της δημαγωγικής, επιπόλαιης και σπάταλης Μεταπολίτευσης, θεσμική και πολιτική διαφάνεια χλευάζονταν ως αιθεροβάμονες και μηδενιστές από τις Κυβερνήσεις του καθεστωτικού δικομματισμού, αλλά και από χώρους αριστερούς αναφέρονταν μειωτικά ως θεσμολάγνοι, απολιτικοί νομικιστές, όπως πολύ καλά ξέρουν ορισμένα στελέχη του σημερινού, χωρίς ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα, διεκπεραιωτικού και προσαρμοστικού κυβερνητισμού.

Ποιος, λοιπόν, χρωστάει σε ποιόν;

Το ερώτημα είναι ουσίας και ευθύνης. Χρωστούν και οι προηγούμενοι αλλά και οι σημερινοί Κυβερνήτες λογοδοσία, ανάληψη ευθύνης, απογραφή με σύγχρονη τεκμηρίωση του πραγματικού κόστους των Μνημονίων, αξιοποίηση των δεδομένων του Ελεγκτικού Συνεδρίου και του Γενικού Λογιστηρίου. Αντί με την κομματική απόφαση προσωπικής εμπάθειας της Βουλής να διαγράφουν τη δουλειά της Επιτροπής Αλήθειας, θα πρέπει να δώσουν κοστολογημένα στοιχεία για το πόσο επιβάρυνε και ποιος την οικονομία και τη χώρα. Αυτή την επιβάρυνση χρησιμοποιούν άλλωστε οι δανειστές εναντίον όλων των Κυβερνήσεων και της σημερινής για να εκφοβίζουν εκβιαστικά.

Η Δικαιοσύνη για Όλους σημαίνει αγώνα για την αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας που έχει ακρωτηριαστεί από το καθεστώς έκτακτης ανάγκης της μνημονιακής επιτήρησης. Όταν η Βουλή νομοθετεί καθ’ υπόδειξη και κατά παραγγελία, επικυρώνοντας με κατεπείγουσες διαδικασίες προαποφασισμένα μέτρα, είναι προκλητικό όσο και κωμικό να ακούς από θεσμικό παράγοντα ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να μείνει η Βουλή απαθής σε όσους επιχειρούν να απλώσουν το χέρι τους στη νομοθετική εξουσία, είτε είναι εκτός είτε εντός της χώρας, την ίδια ώρα που εκτελούνται τελεσίγραφα της επιτήρησης με νομοσχέδια της κακιάς ώρας αλλά και την ίδια ώρα που κινούνται διαδικασίες για την μη παραπομπή υπαλλήλων των δανειστών στο ΤΑΙΠΕΔ ή για την εξασφάλιση ασυλίας σε πρόσωπα, τοποτηρητές ή διεκπεραιωτές και υποστηρικτές τους. Αντί για το συνταγματικό καθεστώς της ισονομίας, οδηγούμαστε στο καθεστώς της ετεροδικίας και της ασυλίας.

Θα συντομεύσω γιατί ο καιρός είναι και αυτός άστατος. Να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Αντί για διαγραφή του Ελληνικού Χρέους, έχουμε διαγραφή των Γερμανικών Οφειλών και το αίτημα για διαγραφή του Χρέους από αγωνιστικά λάβαρο για το μέλλον διπλώθηκε προσεκτικά και μπήκε στο μπαούλο με ναφθαλίνη, μαζί με τις φθαρμένες παλιές φορεσιές.

Ποιος λοιπόν οφείλει σε ποιον σήμερα; Και η Κυβέρνηση οφείλει να εξηγήσει ποια είναι η θέση της έναντι των Γερμανικών Οφειλών. Γιατί η γερμανική πλευρά επαναλαμβάνει ότι η Ελλάδα είτε έχει παραιτηθεί είτε δεν θέτει καν θέμα διεκδίκησης. Θα υποχρεωθούν να απαντήσουν γιατί με βάση το αίτημα και την εντολή της Δικαιοσύνης για Όλους οφείλουν να ξεκαθαρίσουν, προκειμένου να αρχίσουν οι διαδικασίες εντός και εκτός Ελλάδας, την επίσημη ελληνική θέση για να μην επιδίδονται σε αυτό το παιχνίδι υποκρισίας, με το οποίο ουσιαστικά χρησιμοποιούν και το θέμα αυτό, τη μεγάλη αυτή ιστορική εκκρεμότητα, ως επικοινωνιακό εργαλείο.

Θα τελειώσω με μία παρατήρηση: Οι ιστορικοί, κοινωνιολόγοι και πολιτικοί αναλυτές διαπιστώνουν ότι στην ελληνική πολιτική ιστορία υπάρχει έλλειψη πολιτικών υποκειμένων που θέλουν να αμφισβητήσουν τα στερεότυπα του συστήματος. Οι πολίτες νιώθουν ότι αυτό το σύστημα κατάντησε κούφιο, τρύπιο και σκουριασμένο, θέλουν να το αμφισβητήσουν, θέλουν να το ανατρέψουν. Όταν, όμως, εμφανίζονται πολιτικά υποκείμενα που λένε τα πράγματα με το όνομά τους και δεν συνυπολογίζουν το πολιτικό και επικοινωνιακό κόστος εντός του συστήματος, τότε όλοι εφορμούν εναντίον τους, διότι χαλάνε το μοντέλο του καθωσπρέπει πραγματιστή πολιτικού. Καιρός είναι, λοιπόν, να τελειώνει το θέατρο σκιών και να αναδειχθούν πολιτικά υποκείμενα ουσιαστικής, ριζοσπαστικής προοδευτικής ανανέωσης της ελληνικής πολιτικής και της ελληνικής δημοκρατίας. Και μπορούν να αναδειχθούν τέτοια πολιτικά υποκείμενα μέσα από τη διεκδίκηση της Δικαιοσύνης για Όλους, τον αγώνα για τη διαγραφή – ακύρωση του ελληνικού Χρέους και την απαίτηση καταβολής των γερμανικών οφειλών. Σας ευχαριστώ!»

 

Ζωή Κωνσταντοπούλου

Πρόεδρος της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους και Ιδρύτρια της Δικαιοσύνης για Όλους

«Το γεγονός ότι έχετε παραμείνει εδώ τόσοι πολλοί, μέσα στη βροχή και ήταν ακόμα πιο πολλοί αυτοί που πέρασε η ώρα και χρειάστηκε να φύγουν, σηματοδοτεί την επιμονή μας να συνεχίσουμε διεκδικώντας και επιβάλλοντας την αποκήρυξη και τη διαγραφή του παράνομου Χρέους, να συνεχίσουμε διεκδικώντας και την καταβολή των Γερμανικών Οφειλών.

Το «ποιος χρωστάει σε ποιον» δεν είναι ρητορικό ερώτημα, το ποιος χρωστάει σε ποιον είναι υπαρξιακό ζητούμενο για τις ζωντανές γενιές. Και την απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν θα τη δώσουν ούτε οι εξωνημένοι πολιτικοί, που διακυβερνούν τη χώρα κατ’ εντολή των δανειστών, δεν θα την δώσει ούτε η κυρία Λαγκάρντ που συγχαίρει τον κύριο Τσίπρα, ο οποίος ζητάει από τον ελληνικό λαό να ζήσει χωρίς να ζει, δεν θα τη δώσει ούτε ο κύριος Γιουνκέρ ούτε οι δανειστές ούτε ο Παυλόπουλος, που εγκαινίασε την έκθεση Documenta πριν από 3 μήνες διαβεβαιώνοντας τον ομόλογό του ότι δεν θα διεκδικηθούν οι Γερμανικές Οφειλές, δεν θα την δώσει κανένας από αυτούς τους πρωταγωνιστές της παρακμής, που αλληλοπροσκαλούνται και αλληλοσυγχαίρονται, ούτε βέβαια ο Σάκης Ρουβάς που καλούσε το λαό να ψηφίσει ΝΑΙ και σήμερα γίνεται δεκτός μετά πολλών τιμών από τον ξεπουλημένο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν θα τη δώσουν οι κατ’ εντολήν διασκεδαστές του λαού, κατ’ εντολήν του καθεστώτος, διασκεδαστές δήθεν του λαού, σε μία περίοδο πολύ μεγάλης σήψης, πολύ μεγάλης παρακμής, όπου στόχος του καθεστώτος είναι να παραιτηθούμε.

Σήμερα είναι η μέρα της Διεθνούς Δικαιοσύνης. Σαν σήμερα πριν από 19 χρόνια υπογράφηκε και ψηφίστηκε το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, αυτού που πιστεύω βαθιά ότι πρέπει να δικάσει το Έγκλημα του Μνημονίου. Σήμερα τα μηνύματα της Δικαιοσύνης δεν είναι αισιόδοξα, είναι σύστοιχα με τα μηνύματα του Καθεστώτος, Το ότι κρατήθηκε στη φυλακή μια 29χρονη κοπέλα, την ώρα που αφήνονται ελεύθεροι και αθωώνονται μετ’ επαίνων οι επιτετραμμένοι των δανειστών είναι ένα δυσάρεστο και δυσοίωνο μήνυμα, που μπορεί να σημαίνει πολλά. Εκείνο το οποίο μας θυμώνει πρέπει κυρίαρχα να μας πεισμώνει, να μας κάνει να συνειδητοποιούμε ότι την απάντηση πρέπει να τη δώσουμε εμείς, την ιστορία πρέπει να τη γράψουμε εμείς, εμείς που είμαστε μια πλειοψηφία που πρέπει να ενεργοποιηθεί, εμείς που το καθεστώς θέλει να περιθωριοποιήσει και να απενεργοποιήσει.

Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά, θέλω να σας πω ότι όσες προδοσίες κι αν συμβούν, όσες διαψεύσεις και όσες ακυρώσεις, θα υπάρχουν πάντοτε οι άνθρωποι, οι οποίοι μάχονται αταλάντευτα και χωρίς καμμία περιστροφή, θα υπάρχει πάντα ο Ερίκ, ο Λεωνίδας, ο Διαμαντής, η Έμμυ, ο Κώστας, η Νάντια, όλοι όσοι δίνουν το στίγμα τους, θα υπάρχουν πάντοτε οι άνθρωποι που δεν εγκαταλείπουν. Κι αυτοί είμαστε πλειοψηφία. Κι αυτή η πλειοψηφία έχει μια υποχρέωση, γι’ αυτήν την υποχρέωση είχα σκοπό να μιλήσω και είναι η υποχρέωση να γράψουμε εμείς την Ιστορία.

Το ντοκιμαντέρ που δεν είδαμε, αυτό που θα δούμε – σας το υπόσχομαι – σε ένα επόμενο κάλεσμα, είναι καταγραφή της Ιστορίας. Είναι η συμβολή ενός ανθρώπου του Πολιτισμού, ενός ντοκιμαντερίστα δημοσιογράφου, του Maxime Kouvaras στην καταγραφή της Ιστορίας. Το βιβλίο του Ερίκ, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, είναι η συμβολή στην καταγραφή της ιστορίας.

Στην ερώτηση γιατί οι Γερμανικές Οφειλές δεν έχουν καταβληθεί, η απάντηση είναι μία γραμμή: είναι το μονοσέλιδο που έδωσε στον Αντρέι Χούνκο, το φίλο μας Γερμανό βουλευτή που ήρθε τις προάλλες να στηρίξει τα αιτήματα της Ελλάδας και είπε «Ντρέπομαι για τη Γερμανία». Ο Αντρέι κατέθεσε ερώτημα στη Γερμανική Κυβέρνηση, τι θέση παίρνει για το αίτημα καταβολής των Γερμανικών Οφειλών, των 341 δις ευρώ. Η απάντηση ήταν μια γραμμή: «Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν έχει υποβάλει αίτημα καταβολής των Γερμανικών Οφειλών». Αυτή η απάντηση μας υποχρεώνει να πολεμήσουμε και να διεκδικήσουμε εμείς, αυτή η απάντηση μας πεισμώνει να είμαστε εδώ, υπό βροχή ή υπό οιαδήποτε συνθήκη.

Θέλω να σας ευχαριστήσω από καρδιάς για την παρουσία σας και να ευχαριστήσω θερμά τον Ερίκ για όλα όσα έχει κάνει για τον λαό μας, για όλα όσα κάνει τα τελευταία 2  ½ χρόνια, άοκνα και ανιδιοτελώς, αλλά και για όσα έχει κάνει για τους λαούς όλου του κόσμου τα τελευταία 30 χρόνια. Σας ευχαριστώ θερμά και θα τα πούμε σύντομα!»

 

Τα βίντεο από τις ομιλίες των Ε. Τουσέν, Λ. Βατικιώτη και Ν. Κωνσταντόπουλου στα ακόλουθα links:

Ερίκ Τουσέν

 

Λεωνίδας Βατικιώτης

 

Νίκος Κωνσταντόπουλος