Η συνέντευξη της Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωής Κωνσταντοπούλου στο TV100 Θεσσαλονίκης και στον Δημήτρη Βενιέρη
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΕΝΙΕΡΗΣ: Πάμε γρήγορα στην κυρία Κωνσταντοπούλου, την ευχαριστώ πάρα πολύ. Κυρία Κωνσταντοπούλου, ευχαριστώ πάρα πολύ. Σας καθυστερήσαμε και σας λίγο, όλους τους καθυστερήσαμε γιατί μας άλλαξε λίγο τον προγραμματισμό ο Άδωνις Γεωργιάδης, έχει την τιμητική του σήμερα για ακόμη μία φορά στη Βουλή.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Βενιέρη καλησπέρα, εγώ σας ευχαριστώ για την πρόσκληση και είναι χαρά μου να συζητήσουμε τα θέματα της επικαιρότητας και την κατάσταση που…
Δ. Β.: Εγώ πρέπει να σας πω ότι μετά από πολλά χρόνια στο επάγγελμα, τριάντα τρία φέτος συμπληρώνω, έχω το εξής θέμα τώρα: μπορώ και κάνω πολύ ωραία κουβέντα, συζήτηση ουσίας με τη Διαμαντοπούλου την Άννα, όπως και με σας, παρόλο που μεταξύ σας διαφωνείτε σε όλα. Μπορείτε να μου εξηγήσετε πώς γίνεται αυτό;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Να το κοιτάξετε.
Δ. Β: Να το κοιτάξω. Όχι, ειλικρινά το λέω, μου βγαίνει από μέσα μου αυτό που σας λέω, τέλος πάντων.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Αστειεύομαι, αστειεύομαι κύριε Βενιέρη. Πάντως ο κύριος Γεωργιάδης νομίζω θα είναι στενοχωρημένος, γιατί βγήκε μία πολύ σημαντική απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας και ήμουνα Δικηγόρος των κατοίκων στην υπόθεση αυτή, αφορά τα έργα της ΟΛΠ Cosco στον…
Δ. Β.: Α, εσείς φταίτε που σταμάτησε το έργο εκεί; Δεν το ήξερα ότι είστε εσείς η υπεύθυνη.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ναι. Το έργο της υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της καταπόντισης εξακοσίων είκοσι χιλιάδων τόνων βυθοκορημάτων με τοξικά, καρκινογόνα και μολυσματικά ιζήματα το σταματήσαμε και είμαστε πολύ περήφανοι.
Δ. Β.: Ε, το ΣΤΕ φαντάζομαι όχι για λόγους ουσίας, γιατί το ΣΤΕ δεν είναι όργανο που μπαίνει στην ουσία, για λόγους άλλους σταμάτησε, φαντάζομαι. Έτσι;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Για λόγους περιβαλλοντικούς, για λόγους περιβαλλοντικούς που είναι ουσιαστικοί. Για το γεγονός, δηλαδή, ότι για αυτά τα εντός εισαγωγικών έργα που ξεκίνησαν στα μουλωχτά, εν μέσω Πανδημίας, δεν είχε γίνει ούτε η επιβαλλόμενη περιβαλλοντική μελέτη, η στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ούτε είχαν τηρηθεί οι όροι της νομιμότητας. Εμένα θα μου επιτρέψετε να πω ότι αυτά είναι στη συνείδησή μου ιδιαιτέρως ουσιαστικά και όχι τυπικά και νομίζω και για σας.
Δ. Β.: Σας κατανοώ. Ξέρετε κάτι; Αν γινόταν την προηγούμενη εβδομάδα, μπορεί να συμφωνούσαμε. Μόλις χθες έμαθα λίγο παραπέρα από το λιμάνι του Πειραιά, εκεί όπου είναι η άλλη μεγάλη επένδυση με την οποία, βεβαίως και είναι δικαίωμά σας, διαφωνείτε εδώ και χρόνια, μιλώ για το Ελληνικό, έμαθα ότι κωλυσιεργούμε τώρα στην κατασκευή του, στην έναρξη των εργασιών για την κατασκευή του καζίνο ξέρετε γιατί, κυρία Κωνσταντοπούλου; Το μάθατε; Γιατί, λέει, ένα μέλος της Επιτροπής που διενήργησε τον Δημόσιο διαγωνισμό, συνταξιοδοτήθηκε πριν από δύο μήνες, δεν αναπληρώθηκε ακόμη και επειδή δεν αναπληρώθηκε το μέλος της Επιτροπής περιμένουμε πότε θα γίνει η αναπλήρωση για να προχωρήσουν οι εργασίες. Αυτή είναι η χώρα μας, πώς το ‘λεγε ο Σημίτης; Αυτή είναι η Ελλάδα.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Πάντως, αφήστε τον Σημίτη γιατί αρκετά δεινά μας επιφύλαξε, ας είμαστε λίγο πιο, έτσι, αισιόδοξοι για το μέλλον και ας πούμε ότι είναι άλλο τα έργα και οι επενδύσεις και άλλο οι αρπαχτές σε βάρος καί του πολίτη καί της χώρας καί του περιβάλλοντος, που καί οι σημερινές καί οι επόμενες γενιές θα τα βρουν μπροστά τους. Και νομίζω ότι όλοι όσοι, γιατί τουλάχιστον στην πλευρά της λογικής δεν υπάρχει κανείς που να λέει να μη γίνουν έργα, να μη γίνει, να μην υπάρξει πραγματική και ουσιαστική ανάπτυξη με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Το πρόβλημα είναι όταν με την επίφαση υποτιθέμενων επενδύσεων, στο τέλος γίνεται μία τεράστια ζημιά και κάποιοι κερδίζουν αλλά η κοινωνία χάνει.
Δ. Β.: Για να πάμε λίγο τώρα σε κάτι για το οποίο δεν είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε οι δυο μας, ούτε στο ραδιόφωνο που σας κάλεσα – λάθος μου. Για τα Ρωσο-Ουκρανικά.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ναι.
Δ. Β.: Τι θέση παίρνετε εσείς;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εγώ, κύριε Βενιέρη, παίρνω ξεκάθαρη θέση, έκανα και μία παρέμβαση προ ημερών, σε σχέση και με την υποκρισία που επικρατεί, αλλά και με την ανάγκη να επιστρέψουμε στις αρχές. Οι αρχές ποιες είναι; Η βασική αρχή που διατρανώθηκε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ότι ο επιθετικός πόλεμος είναι έγκλημα και είναι έγκλημα όποιος και αν τον κάνει. Είναι έγκλημα που δεν έχει δικαιολογία και είναι έγκλημα που δε μετριάζεται. Επομένως, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η εισβολή των Ρωσικών δυνάμεων στο έδαφος της Ουκρανίας είναι από μόνη της Διεθνές έγκλημα.
Δ. Β: Χωρίς «αλλά».
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Πώς;
Δ. Β: Χωρίς «αλλά».
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Όχι, χωρίς κανένα απολύτως «αλλά»…
Δ. Β: Χωρίς «αλλά», αυτό λέμε. Χαίρομαι που το βλέπετε έτσι, πραγματικά χαίρομαι που το βλέπετε έτσι, γιατί βάζει, πολλοί βάζουν κάποιο «αλλά» και με το «αλλά»…
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν υπάρχει «αλλά», δεν υπάρχει «αλλά» σε αυτό και αντίστοιχα δεν πρέπει να υπάρχει «αλλά» όποιος και αν κάνει την εισβολή, όταν είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, όταν είναι το ΝΑΤΟ, όταν, δηλαδή, εκείνοι οι οποίοι σήμερα λένε αυτό το αυτονόητο, διαπράττουν το ίδιο έγκλημα και νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα. Το δεύτερο σοβαρό το οποίο, νομίζω, πρέπει να θυμηθούμε ως πολίτες της ανθρωπότητας, είναι ότι υπάρχει από το 1998 ένα Διεθνές εργαλείο, το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, το οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό γιατί; Γιατί προβλέπει και ατομική ποινική ευθύνη των υπαιτίων…
Δ. Β: Όταν όμως η χώρα δέχεται τον ρόλο του Δικαστηρίου. Θαρρώ ότι η Ρωσία δεν το έχει δεχτεί αυτό. Κάνω λάθος; Βοηθήστε με.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ούτε η Ρωσία, ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες, ούτε η Ουκρανία.
Δ. Β: Άρα, δεν έχει στην πράξη ισχύ το τι θα πει το Ποινικό Δικαστήριο.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν είναι ακριβώς έτσι, γιατί όταν μπορεί η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου να ενεργοποιηθεί επί τη βάσει της αρχής της οικουμενικής δικαιοδοσίας για πολύ βαριά εγκλήματα ή όταν τα θύματα των εγκλημάτων ανήκουν σε κράτος – μέλος του καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου μπορεί και… ή όταν υπάρχει διάπραξη η οποία περνάει σε έδαφος κράτους – μέλους, τότε μπορεί και πάλι η αρμοδιότητα του Δικαστηρίου να ενεργοποιηθεί.
Δ. Β: Δηλαδή, κυρία Κωνσταντοπούλου, είναι πολύ σημαντικό αυτό που μου λέτε. Θα μπορούσε να έχει την τύχη του Μιλόσεβιτς ο Πούτιν αύριο – μεθαύριο;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θα σας πω κύριε Βενιέρη τι πιστεύω πραγματικά. Πιστεύω ότι κανείς δεν το θέλει αυτό από όσους αντιδρούν σε αυτά που κάνει ο Πούτιν, διότι στην πρωτοκαθεδρία αυτών που αντιδρούν είναι ηγέτες και πολιτικοί οι οποίοι επίσης διατρέχουν τον κίνδυνο να βρεθούν στην ίδια θέση και έτσι είμαστε μάρτυρες μιας πολύ μεγάλης υποκρισίας Διεθνούς και σε αυτήν θέλω να αναφερθώ. Ότι, δηλαδή, ενώ όλοι τώρα κατακεραυνώνουν τον επιθετικό πόλεμο, δεν κάνουν τίποτε ώστε ο επιθετικός πόλεμος όπου γης να αποτρέπεται, να απαγορεύεται και να τιμωρείται παραδειγματικά, ενώ υπάρχουν οι μηχανισμοί και υπάρχει και Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Και όχι μόνον αυτό, αλλά έχουν κάνει ό,τι μπορούν από το 1998 μέχρι σήμερα και οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλα κράτη – μέλη, θυμάστε ή ίσως θα πρέπει να κάνουμε μία ειδική κουβέντα για αυτά, ούτως ώστε να εξασφαλίσουν ότι δε θα ελεγχθούν οι πολίτες τους ποτέ, οι στρατιώτες τους, οι ηγέτες τους, οι στρατηγοί τους, για εγκλήματα Διεθνούς Δικαίου, για Διεθνή εγκλήματα από το Δικαστήριο αυτό. Αυτό τι σημαίνει, όμως, κύριε Βενιέρη; Σημαίνει ότι τα κράτη αυτά διεκδικούν να διαπράττουν αυτά τα εγκλήματα. Ξέρετε ποια άλλη χώρα δεν έχει ούτε καν υπογράψει το καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Δ. Β.: Δεν ξέρω σε ποια θα αναφερθείτε, δεν…
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Η Τουρκία.
Δ. Β.: Η;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Η Τουρκία.
Δ. Β.: Η Τουρκία. Θα το έλεγα χωρίς να το ξέρω, θα το ρίσκαρα, γιατί φανταζόμουν κάτι τέτοιο θα υπονοούσατε. Το βρίσκω και λίγο λογικό, ξέρω γω; Γιατί να μπλέξει με περιπέτειες ο κάθε ηγέτης της Τουρκίας, λέω εγώ, από μέσα μου.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θα σας απαντήσω με ένα άλλο ερώτημα ρητορικό, όπως το δικό σας: γιατί το ΝΑΤΟ δεν έχει υποχρεώσει τα μέλη του να υπογράψουν και να κυρώσουν το καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, όπως κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση για τα κράτη – μέλη της; Με όποια υποκρισία και αν γίνεται αυτό, έχει όμως αυτήν την τυπική προϋπόθεση και ήτανε μάλιστα, να σας το πω και αυτό γιατί η ιστορία μας διδάσκει, ήταν προϋπόθεση ένταξης της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το να προβεί η Ουκρανία σε κύρωση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, αλλά το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ουκρανίας είπε, δεν το κυρώνουμε για είναι Αντισυνταγματικό το καταστατικό.
Δ. Β.: Το συζήτησα νωρίτερα και με την κυρία Διαμαντοπούλου, επειδή είπατε τώρα, νωρίτερα, η ιστορία μας διδάσκει, δεν είμαστε λαός ο οποίος διδάσκεται από την ιστορία. Το λέω γιατί, θα το επαναφέρω στη συζήτηση, είμαι βέβαιος κάπου θα το ακούσατε, θα το διαβάσατε: με βάση μία δημοσκόπηση, οι Έλληνες είμαστε στην πρώτη θέση και με διαφορά, πολιτών χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουμε μεγαλύτερη ανεκτικότητα, δείχνουμε μεγαλύτερη ελαστικότητα στην εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Τα ποσοστά, δηλαδή, των Ελλήνων που βρίσκουν άλλοθι, βρίσκουν ένα «αλλά» να πουν για την εισβολή, είναι πολλαπλάσια πολλών, των περισσοτέρων χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και λέω δεν διδασκόμαστε γιατί, έλεγα νωρίτερα στην κυρία Διαμαντοπούλου, δηλαδή αν κάνουνε μία δημοσκόπηση και το ερώτημα είναι, ορθώς εισέβαλαν οι Τούρκοι στην Κύπρο, στο βόρειο κομμάτι τότε; Και οι απαντήσεις είναι ανάλογες με αυτές που δώσαμε εμείς για τη Ρωσία, δεν είναι Πέμπτη φάλαγγα αυτό; Τι ακριβώς είναι αυτό;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Βενιέρη κοιτάξτε, εγώ δε διαπιστώνω κάτι τέτοιο στον κόσμο που συζητάω και συζητάω με πάρα πολύ κόσμο. Ο κόσμος επισημαίνει την αντίφαση, την οποία την επισημαίνω και εγώ, ότι υπάρχει μία διγλωσσία Διεθνής και μία υποκρισία. Ο Ελληνικός λαός ιστορικά έχει δείξει ότι έχει παράδοση αντιπολεμική και βαθύ και πραγματικό αίσθημα αλληλεγγύης στους λαούς που πλήττονται από τον πόλεμο.
Δ. Β.: Στο δεύτερο θα συμφωνήσουμε απολύτως και το αποδεικνύουν και τώρα οι Έλληνες με το πώς ανοίγουν την αγκαλιά τους σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που έρχονται από εκεί.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θα πρέπει επίσης να πούμε και είναι κάτι το οποίο εγώ το έχω πει, ο άνθρωπος είναι άνθρωπος και οι πολίτες είναι πολίτες, όποια και αν είναι η εθνικότητά τους και έχει μία σημασία, επίσης, να πούμε ότι το να καταδικάζει κάνεις τον Πούτιν και την πολιτική του και τα εγκλήματα τα οποία διέταξε και διαπράττονται αυτή τη στιγμή, δε σημαίνει ότι αυτό νομιμοποιεί το να στοχοποιούνται οι Ρώσοι πολίτες και ο Ρωσικός λαός…
Δ. Β.: Σωστό είναι αυτό που λέτε, βεβαίως.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: …με μέτρα τα οποία δε στοχεύουν σε κάποιους υπεύθυνους και υπαίτιους του πολέμου και των εγκλημάτων, αλλά στοχεύουν στον απλό λαό, ο οποίος όχι απλώς θα δυστυχήσει, θα βρεθεί σε τρομακτικά αδιέξοδα.
Δ. Β.: Ένας σύντροφός σας παλιός, δεν ξέρω αν ήταν τότε βουλευτής, Αραχωβίτης ονόματι, ήταν Βουλευτής, θυμάστε;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ε, δεν τον γνωρίζω καλά κύριε Βενιέρη.
Δ. Β.: Πελοποννήσιος. Προχθές έλεγε ότι θα μπορούσαμε να στείλουμε σταφίδες αντί για Καλάσνικοφ ή οπλισμό. Εσείς στην….
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εγώ είμαι απολύτως αντίθετη στην αποστολή όπλων, όχι μόνο γιατί είναι μία εμπλοκή της Ελλάδας σε μία εμπόλεμη σύρραξη….
Δ. Β.: Α, είστε αρνητική σε αυτό.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Απολύτως. Όπως απολύτως αρνητική και για έναν επιπλέον λόγο. Πέραν του ζητήματος αρχής, είναι μία πράξη που κατά την άποψή μου αντί να βοηθάει τους Ουκρανούς, τους βυθίζει βαθύτερα στη δίνη του πολέμου, διότι τους εμπλέκει ακόμη περισσότερο. Εδώ θα έπρεπε να υπάρχουν σε διεθνές επίπεδο πρωτοβουλίες απεμπλοκής, πρωτοβουλίες αποκλιμάκωσης, πρωτοβουλίες ηγεσίας. Δυστυχώς, στερούμαστε σε διεθνές επίπεδο ηγετών και πραγματικών ηγεσιών. Κατήντησε να είναι προσκαλών τις διεθνείς συσκέψεις και να έχει ανακτήσει διεθνή ρόλο ο Ερντογάν και να προστρέχει εκεί για γεύμα ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Δε νομίζω ότι ήτανε αυτός ο ρόλος που αρμόζει στην Ελληνική Κυβέρνηση σε μία τέτοια συγκυρία. Εγώ θα περίμενα πραγματικά πρωτοβουλίες ηγεσίας, με αναφορά και στην ιστορική υποχρέωση της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τιμήσει το λόγο της, το ποτέ ξανά πόλεμος, δηλαδή, και με αναφορά στα δικαιώματα των ομογενών μας που βρίσκονται σε κίνδυνο και…
Δ. Β.: Ναι, αλλά προσέξτε μία αντίφαση τώρα. Είπατε νωρίτερα ότι δε συμφωνείτε με το να στείλουμε ότι στείλαμε, γιατί αυτοί οι ομογενείς οι οποίοι έμειναν πίσω και έστειλαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους εδώ, έμειναν για να κρατήσουν τις πόλεις, τα σπίτια, τις γειτονιές, τα μαγαζιά τους, τη ζωή τους.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: … Καλάσνικοφ οι άνθρωποι αυτοί και θα πολεμήσουν…
Δ. Β.: …Καλάσνικοφ, συμβολικά φαντάζομαι, δε νομίζω ότι τα Καλάσνικοφ θα έσωζαν την κατάσταση, αλλά συμβολικά…
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εγώ νομίζω ότι…
Δ. Β.: … τι να τους στέλναμε; Μακαρόνια;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κοιτάξτε, κύριε Βενιέρη, εάν λες ότι υφίσταται κάποιος μία δολοφονική επίθεση από έναν έμπειρο δολοφόνο και εσύ του δίνεις γάντια του μποξ γυαλισμένα και ωραία στολή για να αποκρούσει το δολοφόνο, είναι σαν να τον στέλνεις, ουσιαστικά, μία ώρα αρχύτερα στο θάνατό του. Λέω, δηλαδή, ότι αυτή είναι μία κίνηση η οποία δεν έχει καμία λογική στη σφαίρα της αποκλιμάκωσης και της ουσιαστικής βοήθειας και δεν είναι πράξη αλληλεγγύης στον ουκρανικό λαό. Είναι μία πράξη αλόγιστης εμπλοκής της χώρας, της Ελλάδας, δηλαδή, σε εμπόλεμη σύρραξη που δεν έχει ξαναγίνει, ξαναλέω, ποτέ, ποτέ δεν έχει ξαναγίνει.
Δ. Β.: Καλά, η εμπλοκή είναι όταν στέλνεις κόσμο. Τώρα το να στείλεις βοήθεια ποικιλοτρόπως, ποικιλώνυμη, μάλλον, βοήθεια, δε νομίζω ότι είναι ντε και καλά εμπλοκή. Στο κάτω – κάτω εμείς, με την Ευρωπαϊκή Ένωση με τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας μπήκαμε, μπλεχτήκαμε στα πόδια της Ρωσίας, αγαπητή μου κυρία Κωνσταντοπούλου, δεν ήταν τα Καλάσνικοφ που θα μας μπλέκανε περισσότερο.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν είπα να μην μπλεχτούμε στα πόδια, δε με καταλάβατε. Εγώ δεν είπα να μην μπλεχτούμε στα πόδια κάποιου, διότι δεν είμαι καθόλου της άποψης ότι οι χώρες πρέπει να έχουν πάτρωνα. Δεν είμαι από αυτούς που λένε, να μην είμαστε προτεκτοράτο των Ηνωμένων Πολιτειών και να είμαστε της Ρωσίας ή καποιανού άλλου. Λέω ότι οι χώρες πρέπει να είναι ανεξάρτητες και αυτεξούσιες και αν κάτι με ενοχλεί πάρα πολύ στη συζήτηση που γίνεται αυτή τη στιγμή για την ουδετερότητα της Ουκρανίας, είναι ότι την ουδετερότητα επιχειρούν να της την επιβάλλουν. Το να επιλέξει ένα κράτος την ουδετερότητα είναι ευχής έργο και μακάρι…
Δ. Β.: Ναι, αλλά όταν το κράτος αυτό επέλεξε την Ευρώπη, η Ρωσία, ο Ρωσικός παράγων, εμπόδισε αυτή την πορεία, έβαλε τον Γιανουκόβιτς, τους έκανε τη δανειακή σύμβαση με το ζόρι και τους είπε ξεχάστε την Ευρώπη. Δεν επέτρεψαν στον λαό αυτό ούτε αυτοδιάθεση, ούτε επιλογή, κυρία Κωνσταντοπούλου.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Μα αυτό ακριβώς σας λέω και εγώ, ότι το να επιχειρείται…
Δ. Β.: Ναι. Και τι να κάνουνε;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: …το να επιχειρείται ένας λαός και μία χώρα να είναι υπό την προστασία είτε του ενός, είτε του άλλου, αντιστρέφεται εντελώς, είναι αντίθετο εντελώς με τις αρχές της ανεξαρτησίας των λαών και των κρατών, της χειραφέτησης και της Εθνικής κυριαρχίας. Και, δυστυχώς, αυτό το οποίο αισθάνομαι ότι είναι το διακύβευμα σε αυτή τη φοβερή, πραγματικά, ιστορική συνθήκη που ζούμε, που έχει και πάρα πολλά άλλα χαρακτηριστικά τρομακτικά, όπως ας πούμε η απαγόρευση μέσων ενημέρωσης ως μέτρο, υποτίθεται, αντιπολεμικό. Δεν είναι μέτρο αντιπολεμικό το να κλείνεις, να κατεβάζεις δίκτυα ενημέρωσης, είναι μέτρο φασιστικό και μέτρο λογοκρισίας. Λοιπόν, για να κλείσω, καταλαβαίνω ότι μάλλον δεν έχετε άλλο χρόνο…
Δ. Β.: Ε, πλησιάζει οκτώ και καταλαβαίνετε…
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Το πρόβλημα, λοιπόν, κύριε Βενιέρη, και με αυτό να ολοκληρώσω, κατά την άποψή μου είναι ότι, δυστυχώς, εδώ το διακύβευμα δεν είναι η ειρήνη όπως θα έπρεπε, αλλά, δυστυχώς, το διακύβευμα είναι ποιος θα πάρει τον έλεγχο. Και όταν γίνονται τέτοιου είδους κλιμακώσεις για τον έλεγχο της μιας χώρας, θα γίνουν και για τον έλεγχο της άλλης και, τελικώς, εκείνοι που θα την πληρώσουν όπως πάντοτε την πληρώνουν, είναι οι λαοί και οι …
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΕΝΙΕΡΗΣ: Δε θέλω να ανοίξω άλλο κεφάλαιο γιατί δεν έχω χρόνο. Πρέπει να πω, δεν ξέρω εάν ενημερωθήκατε, λίγη ώρα πριν το Κόσοβο ζήτησε επισήμως να μπει στο ΝΑΤΟ. Ζήτησε βοήθεια του Biden μάλλον να μπει στο ΝΑΤΟ. Αυτό ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο στα Βαλκάνια, να το συζητήσουμε κάποια άλλη φορά, όταν θα έχουμε χρόνο. Κυρία Κωνσταντοπούλου, ευχαριστώ πάρα πολύ, Να είστε καλά. Καλό σας βράδυ.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εγώ ευχαριστώ.
