Κώστας Ουίλς: Έχουμε μαζί μας την κυρία Κωνσταντοπούλου. Κυρία Κωνσταντοπούλου, καλημέρα σας.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Καλημέρα σας.

ΚΟ: Μας ακούτε καλά, έτσι;

ΖΚ: Μια χαρά.

ΚΟ: Μπράβο. Κι εγώ άλλη μια χαρά. Μόνο που τα πράγματα στη χώρα μας δεν είναι μια χαρά…

ΖΚ: Εδώ και καιρό, κύριε Ουίλς.

ΚΟ: Εγώ δεν σας ακούω. Δεν είναι μια χαρά διότι βλέπουμε να γίνονται σημεία και τέρατα και ουδείς αντιδρά. Ουδείς αντιδρά. Η Αντιπολίτευση είναι στο κόσμο της. Είναι συστημική, θα έλεγα, όπως μας έχει πει πολλές φορές και ο φίλος μας, καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου, κύριος Γιώργος Κασσιμάτης, ο πατριάρχης των Ελλήνων Συνταγματολόγων. Δεν έχει σταθεί η Αντιπολίτευση στο ύψος της. Ποτέ. Διότι αν ήθελε η Αντιπολίτευση θα μπορούσε να είχε αποτρέψει πάρα πολλά πράγματα από αυτά που γίνονται σήμερα. Αλλά δεν ξέρω, ίσως, τους βολεύει.

ΖΚ: Είναι βέβαιο, κύριε Ουίλς, ότι εδώ δεν υπάρχει, αυτή τη στιγμή, κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του ελληνικού λαού. Υπάρχει μία κοινοβουλευτική κατανομή που δεν αντιπροσωπεύει τους πολίτες, ούτε την θέση και τη στάση τους και καθώς προωθείται, αυτές τις ημέρες, μία, εντός εισαγωγικών, συμφωνία, η οποία βρίσκει αντίθετο τον ελληνικό λαό, στην πλειοψηφία του, και η οποία υπογράφηκε προς εξυπηρέτηση συμφερόντων, κατ’ εντολή του εξωτερικού παράγοντα, κατ’ εντολή των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γερμανίας, κατ’ εντολή του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης… Καθώς, λοιπόν, προωθείται αυτή η συμφωνία, με τους σκανδαλώδεις τρόπους που προωθείται, διαπιστώνει κανείς ολοένα και πιο εναργώς, την πλήρη απουσία Κοινοβουλευτικής Αντιπολίτευσης. Είναι ο λόγος για τον οποίο, όσο κι αν είναι οι άνθρωποι απογοητευμένοι, όσο κι αν έχουν αηδιάσει από την κεντρική πολιτική σκηνή, πρέπει να συμμετάσχουν, πρέπει να ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές και να διεκδικήσουν μια εκπροσώπηση αντάξια της δημοκρατικής υπόστασης του λαού μας.

ΚΟ: Μάλιστα. Αυτό όσον αφορά την παρουσία της Αντιπολίτευσης μέσα στη Βουλή κλπ. Αλλά έχει πει ο κύριος Κασσιμάτης ότι, αν ήθελε η Αντιπολίτευση, θα μπορούσε να αποχωρήσει, η Αξιωματική Αντιπολίτευση, εννοώ έτσι, να αποχωρήσει από τη Βουλή, να αποχωρήσει όχι από τη Βουλή, να αποχωρήσουν από το βουλευτικό αξίωμα. Θα έπεφτε και η Κυβέρνηση. Θα έπεφτε και η Κυβέρνηση αν παραιτείτο η Αξιωματική Αντιπολίτευση όταν φτάνουνε σε έσχατα σημεία, έτσι; Σε εθνικούς κινδύνους. Από την πλευρά του, τώρα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τι έχει κάνει; Τι κάνει; Τι μπορεί να κάνει;

ΖΚ: Κοιτάξτε τώρα… Εγώ νομίζω, να επικεντρωθούμε σε αυτά που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι για τη ζωή τους, από εδώ και μπρος, γιατί είναι ξεκάθαρο, κύριε Ουίλς, το ξέρετε και το ξέρουμε, το ξέρει ο σύμπας κόσμος… Είναι ξεκάθαρο. Δυστυχώς, ο λαός αυτός έχει προδοθεί, κυβερνιέται, αυτή τη στιγμή, από πρόσωπα επίορκα. Στα πρόσωπα τα επίορκα εντάσσεται ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο κύριος Παυλόπουλος, που είναι πια αποδεδειγμένο ότι ενήργησε και ενεργεί κατ’ εντολή των δανειστών, και όχι τιμώντας τη θεσμική και πολιτειακή του θέση, τον θεσμικό και πολιτειακό του ρόλο, και κατ’ ουσία, ήδη από το μεγάλο ΟΧΙ που είπαν οι πολίτες το 2015, ήδη, ο κύριος Παυλόπουλος δρομολόγησε κατ’ εντολήν των δανειστών την ανατροπή του ΟΧΙ αυτού και την επιβολή των επιθυμιών των δανειστών. Το αποκάλυψε με τον πιο, έτσι, κυνικό και αφελή, την ίδια ώρα, τρόπο ο κύριος Ολάντ, πριν από λίγο διάστημα, πριν από λίγους μήνες, όταν επισκέφτηκε τη χώρα μας και αποκάλυψε ότι, το ίδιο βράδυ του δημοψηφίσματος, ο κύριος Παυλόπουλος κάλεσε τους δανειστές και τους είπε “Μην ανησυχείτε. Θα γίνει το αντίθετο από αυτό που ψήφισε ο ελληνικός λαός.” Αυτά, λοιπόν, πρέπει να τα ξέρουμε. Πρέπει να τα αντιληφθούμε πλήρως. Πρέπει να μην τα δεχθούμε. Δεν πρέπει να παραιτηθεί ο κόσμος. Δεν πρέπει να θεωρήσει ότι αυτή είναι η μοίρα του, αλλά, αντίθετα, πρέπει να διεκδικήσει την ανατροπή αυτού του καθεστώτος. Εμείς, την Πέμπτη και την Παρασκευή, που επισκεπτόταν την χώρα η Μέρκελ, ως επικυρίαρχος, να επιβλέψει την αποικία της και να δώσει εντολές και να καθοδηγήσει, και μάλιστα να καθοδηγήσει Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση, να παρέμβει, δηλαδή, πλήρως, εκείνη την ημέρα, εκείνες τις μέρες, εμείς κάναμε μια κίνηση νομική. Επιδώσαμε τρία εξώδικα, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον Παυλόπουλο, στον Πρωθυπουργό, τον Τσίπρα και στον Πρόεδρο της Βουλής, τον Βούτση, και τους καλέσαμε να κάνουν αυτό που γυρνάνε γύρω – γύρω στην Ελλάδα, και λένε ότι “θα κάνουν και θα κάνουν και θα κάνουν”, αλλά δεν το κάνουν. Να διατυπώσουν, επίσημα, τη διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών. Να πουν, δηλαδή, ότι, “Kυρία Μέρκελ, αυτά τα 341 δισεκατομμύρια ευρώ, που το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους λέει ότι μας χρωστάτε, διότι τα υπολόγισε και είναι το μίνιμουμ αυτό, η Ελλάδα τα διεκδικεί.” Δυστυχώς, βέβαια, δεν έγινε πράξη διεκδίκησης. Είναι, όμως, πια καταγεγραμμένο ότι κοροϊδεύουν αυτά τα πρόσωπα, ότι χρησιμοποιούν αυτήν την Ιστορική Οφειλή κι αυτήν την Ιστορική πληγή, την χρησιμοποιούν μόνο για πολιτικούς λόγους και για πολιτικάντικους λόγους και δεν έχουν καμία πρόθεση να διεκδικήσουν. Ένα άλλο πράγμα που είπαμε και αφορά τη συγκυρία είναι το εξής: Σκεφτείτε πόσος χρόνος διεθνών επαφών και διεθνούς, δήθεν, διαπραγμάτευσης σπαταλήθηκε, από πέρυσι το Γενάρη, για ποιο πράγμα; Για να υλοποιηθεί η εντολή της κυρίας Μέρκελ και του κυρίου Τραμπ, δηλαδή, για να υπογραφεί αυτή η συμφωνία, η οποία προβλέπει την επέκταση του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη γείτονα χώρα, στα βόρεια σύνορά μας. Ήταν αυτό στα άμεσα συμφέροντα της χώρας; Όχι, βέβαια. Είναι αντίθετο στα συμφέροντα της χώρας. Ήτανε αυτό η πρώτη προτεραιότητα και το πρώτο ζήτημα που μας έκαιγε; Όχι, βέβαια. Γιατί δαπανήθηκε αυτός ο χρόνος; Ακριβώς γιατί δεν έχουμε, αυτή τη στιγμή, επάξια, δημοκρατική εκπροσώπηση, η οποία θα έβαζε προτεραιότητες, η οποία θα έλεγε “οι τρεις προτεραιότητες της διεθνούς διαπραγμάτευσης είναι: η Διαγραφή του Χρέους, η Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών και η Διεκδίκηση Αποζημίωσης της χώρας για όλες τις υποθέσεις διαφθοράς και διαπλοκής στις οποίες εμπλέκονται γερμανικές και αμερικανικές και γαλλικές εταιρίες και Γερμανοί και Γάλλοι και Αμερικανοί αξιωματούχοι.” Αυτές είναι οι προτεραιότητες, αν θέλει κάποιος να εκπροσωπήσει αυτή τη χώρα, διεθνώς, επάξια, με τρόπο περήφανο και αντάξιο της περηφάνιας και της αξιοπρέπειας αυτού του λαού, και αν θέλει να επιτύχει για τη χώρα αυτή κάποια οφέλη. Δεν μπορεί, αυτή τη στιγμή, ενώ συμπληρώνονται σε λίγους μήνες, εννιά χρόνια Μνημονίων, δεν μπορεί το βασικό αντικείμενο και περιεχόμενο της διεθνούς ενεργοποίησης της χώρας να είναι πώς θα γίνει ο λακές και το προτεκτοράτο των Αμερικανών και των Γερμανών και πώς θα εξυπηρετήσει τις προτεραιότητές τους. Είμαστε, κύριε Ουίλς, σε ένα κρίσιμο σημείο, εξαιρετικά κρίσιμο, διότι, μετά από τις παλινωδίες στη γείτονα χώρα, οι οποίες αναδίδουν, ξεκάθαρα, και το τι παζάρι έγινε και το τι συναλλαγή έγινε και το τι διεθνείς παρεμβάσεις γίνανε. Μετά, λοιπόν, από αυτό, φτάνουμε στην τελευταία πράξη του δράματος, εάν αυτή παιχτεί, και όλα δείχνουν ότι θα παιχτεί, που θα είναι η ψήφιση στη Βουλή, με αντισυνταγματικό και παράνομο τρόπο, μίας συμφωνίας, η οποία είναι απολύτως επιζήμια για τα εθνικά μας συμφέροντα. Απολύτως επιζήμια για τα συμφέροντα του λαού μας. Εγώ, θα πω, και για το λαό της γείτονος και… Για τον πληθυσμό, για την ακρίβεια, διότι εκεί δεν υπάρχει μια ομοιογενής σύνθεση, για να μιλήσουμε για λαό… Και, στην ουσία, προωθούνται διεθνείς εξελίξεις, μέσα στις οποίες, η χώρα μας βρίσκεται σε πολύ, πολύ επισφαλή θέση.

ΚΟ: Έτσι, δυστυχώς, στην κρισιμότερη ιστορικά περίοδό της, η Ελλάδα βρίσκεται έρμαιο, διότι οι άνθρωποι αυτοί, δεν πιστεύω, δεν νομίζω, δεν βλέπουμε να έχουνε κάνει, τουλάχιστον, στοιχειώδη πράγματα για να διατηρηθεί ένα από τα βασικότερα είναι η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Εδώ, όταν εκχωρούνται…

ΖΚ: Η εδαφική ακεραιότητα, η εθνική ανεξαρτησία, η δημοκρατική και λαϊκή κυριαρχία και η εθνική κυριαρχία. Αυτά όλα, δυστυχώς, είναι αυτή τη στιγμή διακυβευόμενα, ενώ θα έπρεπε να είναι απολύτως εγγυημένα και αυτονόητα. Όμως, θα μου επιτρέψετε να σας πω και το εξής: Θα έχουμε φέτος, το 2019, εκλογές. Είναι το Μάιο οι Ευρωεκλογές και οι Αυτοδιοικητικές και θα είναι κάποια στιγμή, σε χρόνο που θα προσδιορίσει αυτή η Κυβέρνηση, η οποία θέλει να παραμείνει στην εξουσία όσο περισσότερο μπορεί, θα είναι και οι Εθνικές εκλογές. Αυτές οι εκλογές έχουν σημασία. Δεν πρέπει ο κόσμος να απόσχει. Η αποχή του 2015, βεβαίως, είναι ένα ηχηρό επιχείρημα για να πούμε ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν έχει νομιμοποίηση, διότι δεν ψηφίστηκε, δεν πήγε να ψηφίσει η πλειοψηφία, του ελληνικού λαού. 48,5% απείχαν εντελώς και 30% ψήφισαν άκυρο ή λευκό. Το 52%, λοιπόν, δεν νομιμοποίησε ούτε καν την εκλογή αυτής της Βουλής, στο σύνολό της. Από εκεί και πέρα, όμως, αυτό, ούτε ήρκεσε, ούτε αρκεί και δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, για τις επικείμενες εξελίξεις και για τα επικείμενα γεγονότα δεν πρέπει οι πολίτες αυτής της χώρας ούτε να αποσυρθούν, ούτε να μείνουν αμέτοχοι, ούτε να απογοητευτούν ούτε να αυτοπεριθωριοποιηθούν. Πρέπει, αντίθετα, να διεκδικήσουν. Και η Πλεύση Ελευθερίας  γι’ αυτό δημιουργήθηκε, πριν από 2,5 χρόνια, και γι’ αυτό, ενόψει αυτών των αναμετρήσεων, ανασκουμπώνεται και απευθύνεται, όπως συνεχώς κάνει, στους πολίτες, λέγοντας είναι η ώρα να σηκωθούμε στα πόδια μας. Είναι η ώρα να διεκδικήσουμε. Είναι η ώρα να βάλουμε τα δυνατά μας για να τους ανατρέψουμε.

ΚΟ: Μάλιστα. Άρα το μήνυμα είναι να ξεσηκωθούν. Να ξεκολλήσουν από τους καναπέδες. Να γίνουν κοινωνικοί αγωνιστές, έτσι; Να ενδιαφερθούν, δηλαδή, για τα όσα γίνονται γύρω τους, όλοι, να μάθουν να αντιδρούν και να αγωνίζονται.

ΖΚ: Ξέρετε κύριε Ουίλς; Εγώ δεν πιστεύω ότι ο κόσμος κοιμάται. Πιστεύω ότι ο κόσμος είναι εξαιρετικά αποκαρδιωμένος, δεν εμπνέεται, δεν βρίσκει δυνάμεις μέσα του. Πρέπει λοιπόν να τις αναζητήσει και να τις βρει αυτές τις δυνάμεις, γιατί είναι εκεί, και πρέπει να αντιληφθεί ότι το υπέροχο πράγμα, το μεγαλειώδες γεγονός στη δημοκρατία, είναι ότι η ψήφος του καθενός, είναι εξίσου καθοριστική με την ψήφο των υπολοίπων. Όταν με ρωτάνε, «θα βγει ο Τσίπρας;», λέω, «αν τον ψηφίσεις, θα βγει», «θα βγει ο Μητσοτάκης;», λέω, «αν τον ψηφίσεις θα βγει». Αν δεν τους ψηφίσεις, δεν θα βγουν.» και αυτό πρέπει να το καταλάβει ο καθένας. Να αντιμετωπίσει την ψήφο του σαν εκείνη η οποία θα καθορίσει τα πράγματα, γιατί θα καθορίσει τα πράγματα. Δεν είμαστε, ούτε καταδικασμένοι να βγαίνει ο Τσίπρας ή ο Μητσοτάκης, ούτε  καταδικασμένοι να εκλέγουμε αυτούς οι οποίοι μας προδίδουν. Έχουμε τη δυνατότητα τη δημοκρατική, να τους στείλουμε σπίτια τους, εκεί που πρέπει να πάνε. Και, επιτέλους, ας το κάνουμε. Έκανε ο λαός αυτός πολλά βήματα, έφαγε πολλά χαστούκια, είναι αλήθεια, εάν όμως παραιτηθεί, θα τους δικαιώσει, και δεν πρέπει να τους δικαιώσουμε. Γιατί, υπάρχουνε νέες γενιές, τα σημερινά παιδιά, υπάρχουν οι επόμενες γενιές, και τις ζωές μας, τις ζωές των μεγαλύτερων και τις ζωές των επόμενων και των αγέννητων δεν έχουμε δικαίωμα να τις χαρίσουμε.

ΚΟ: Μάλιστα. Θα βλέπατε να συνεργάζεστε, να συνεργάζεται η Λαϊκή Ενότητα με την Πλεύση Ελευθερίας; ή η Πλεύση Ελευθερίας με τη Λαϊκή Ενότητα και τα λοιπά;

ΖΚ: Κύριε Ουίλς κοιτάξτε, εμείς δεν είμαστε ούτε θαυμαστές και οπαδοί αυτών των παλαιοκομματικών μεθόδων που γνωρίσαμε με τις συμπράξεις στις οποίες κατανέμονταν καρέκλες και οφίκια και ανταλλάγματα, ούτε των μαγειρεμάτων που γίνονται μεταξύ κάποιων, που θεωρούν τους εαυτούς τους ιδιοκτήτες της πολιτικής. Εμείς πιστεύουμε, ότι το κρίσιμο δεν είναι να τα βρουν μεταξύ τους κάποιοι άνθρωποι ή κάποια σχήματα. Το κρίσιμο είναι να ενεργοποιηθεί η μεγάλη πλειοψηφία του λαού και της κοινωνίας. Σε σχέση με συνεργασίες και συμπράξεις, η Πλεύση Ελευθερίας έχει πει ξεκάθαρα ότι θα κατέβει στις εκλογές αυτόνομα και ανεξάρτητα. Κι έχει πει, επίσης ξεκάθαρα, ότι ήταν πάντοτε ανοιχτή και ήμασταν πάντοτε ανοιχτοί, και σε συζητήσεις, και σε συμπράξεις και σε συμπλεύσεις. Βάλαμε κάποιους όρους, πάρα πολύ αδρούς, πάρα πολύ ξεκάθαρους. Τέσσερις ήταν αυτοί οι όροι. Όχι σχέσεις με ΣΥΡΙΖΑ, με κυβερνητικούς, με μνημονιακούς, όχι σχέσεις με ενδιάμεσους, δηλαδή, μ’ αυτούς που παίζουν τα συγκοινωνούντα δοχεία, όχι σχέσεις με βρόμικους, με συνδεδεμένους με ολιγάρχες, όχι σχέσεις με φασίστες. Είναι πάρα πολύ καθαροί αυτοί οι όροι και ξεκάθαροι, δεν πληρούνται δυστυχώς αυτή τη στιγμή, είναι όμως, αναγκαίες προϋποθέσεις, για να μην κάνουμε τα λάθη του παρελθόντος, για να μην επαναληφθεί η προδοσία του παρελθόντος και για να μη βρεθεί, για άλλη μια φορά, ξεκρέμαστος αυτός ο λαός. Οι συμπράξεις μας λοιπόν, θα είναι με την κοινωνία, θα είναι με τα κινήματα εκείνα που είναι ενεργά και σθεναρά και αντιμετωπίζουν αγωνιστικά την ζωή και την συνθήκη τη σημερινή. Απευθυνόμαστε στον κόσμο πέρα και έξω και μακριά από τις παραδοσιακές κομματικές και πολιτικές περιχαρακώσεις, μιλάμε στο όνομα της κοινωνίας και γι’ αυτό δεν λέμε, έλα σ’ εμάς που είμαστε αριστεροί ή έλα σ’ εμάς που είμαστε δεξιοί, λέμε το αντίθετο. Λέμε, δεν κοιτάμε ούτε αριστερά, ούτε δεξιά, κοιτάμε μπροστά. Και καλούμε τον κόσμο να κάνει αυτό: να μην ακολουθήσει τις παλιές αγκυλώσεις, να στηρίξει αυτή την προσπάθεια και αυτή την πρωτοβουλία, την Πλεύση Ελευθερίας, που είναι καινούργια και δεν δέχεται να μπει στο ποτήρι και στο μπουκάλι των παλαιοκομματικών συνταγών και να συμμετάσχει ανοιχτά και να διεκδικήσει.

ΚΟ: Και είναι η κυρία Κωνσταντοπούλου, η οποία ως Πρόεδρος της Βουλής, πήρε την πρωτοβουλία, να φτιάξει και την Επιτροπή αυτή του Ελέγχου του Δημοσίου Χρέους, την Επιτροπή Αλήθειας, με αποτέλεσμα να αποκαλυφθούν πάρα πάρα πάρα πολλά στοιχεία, τα οποία δεν γνωρίζαμε, αλλά δυστυχώς έμεινε αυτή η πάρα πολύ καλή δουλειά έμεινε στα αζήτητα, από ποιόν; Από την Κυβέρνηση. Που θα έπρεπε να την πάρει αυτή τη μελέτη, την έρευνα, να την κάνει σημαία και να διεκδικεί. Νομίζω ότι κάπως έτσι είναι.

ΖΚ: Κύριε Ουίλς, το πόρισμα, τα δύο πορίσματα που έχει βγάλει η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους είναι κεκτημένο και περιουσία του Ελληνικού Λαού, υπάρχουν ως επίσημα πορίσματα Κοινοβουλευτικού Έργου, και επομένως, και στις δικές μας θέσεις, τις θέσεις της Πλεύσης Ελευθερίας και στη δική μου θέση και άποψη είναι ότι, αυτά τα πορίσματα πρέπει να αξιοποιηθούν, δεν αξιοποιήθηκαν δυστυχώς, και έτσι έχασε η χώρα πολύ βασικά επιχειρήματα και εργαλεία διαπραγμάτευσης, όμως, τα πορίσματα υπάρχουν, η απονομιμοποίηση του χρέους υπάρχει, όταν αποκατασταθεί η δημοκρατία στη χώρα, θα χρησιμοποιηθούν , όταν έρθουν στα πράγματα δυνάμεις, οι οποίες εκπροσωπούν γνήσια τον λαό, θα ενεργοποιηθούν αυτά τα πορίσματα και είναι δική μου δέσμευση ότι θα τα ενεργοποιήσω και ότι θα τα βάλω στην πρώτη γραμμή, στο πρώτο πλάνο της διεθνούς καμπάνιας της χώρας, προκειμένου να αποκατασταθεί η τρομακτική αδικία, το έγκλημα που έγινε σε βάρος αυτού του λαού.

ΚΟ: Βέβαια, διότι, εάν αυτό περάσει έτσι όπως το λέτε και πραγματοποιηθεί, διότι μέχρι τώρα το έχουν αποκρύψει, και δικαιωθεί και η Ζωή η Γεωργαντά, η οποία σας εκτιμάει παρεμπιπτόντως και πάρα πολύ, χθες το βράδυ μιλούσα μαζί της, και δικαιωθούν ο αγώνας, δικαιωθεί η Γεωργαντά με τον Λογοθέτη, δικαιωθεί ο αγώνας που κάνουν για να αποδείξουν ότι το χρέος ήταν τεχνητό, για να μπούμε στην τεχνητή οικονομική κρίση, η Ελλάδα έχει σωθεί.

ΖΚ: Κύριε Ουίλς, είναι πράγματι πολύ κρίσιμο, να απονομιμοποιηθεί το χρέος, είναι πολύ κρίσιμο και το θέμα το οποίο αναφέρετε, δηλαδή, η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ και της κακουργηματικής δράσης του Γεωργίου, του τότε επικεφαλής της, γνωρίζετε βεβαίως, και γνωρίζουμε, και γνωρίζει και η κυρία Γεωργαντά, ότι αυτή τη στιγμή οργιάζουν οι παρεμβάσεις από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ώστε να αθωωθεί ο Γεωργίου. Ο Γεωργίου πρέπει να δικαστεί, κανονικά θα έπρεπε να ήτανε στη φυλακή γι’ αυτή την υπόθεση, γιατί φέρει τεράστια ευθύνη, ουσιαστικά ενήργησε εναντίον των συμφερόντων της χώρας, και παραβιάζοντας το καθήκον του, και παραποίησε τα στατιστικά στοιχεία, προκειμένου να νομιμοποιήσει την επιβολή του μνημονίου στη χώρα μας. Εγώ κύριε Ουίλς, δεν ξεχνάω ούτε τις δεσμεύσεις μου, ούτε ποιοι ήτανε οι λόγοι που ο Ελληνικός λαός ανέτρεψε έναν παλαιό δικομματισμός δεκαετιών που τον κατέστρεψε. Πρέπει τώρα, να ανατρέξει και αυτόν τον νέο δικομματισμό που πάει να στηθεί, μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ ζόμπι και της Νέας Δημοκρατίας, η οποία ακολουθεί τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν διατηρούμε καμία αμφιβολία περί αυτού. Πρέπει λοιπόν, να τιμήσουμε αυτές τις δεσμεύσεις μας, εγώ όπως ξέρετε, είμαι άνθρωπος που μετράει πιο πολύ και από την υπογραφή μου, ο λόγος μου. Και αυτές τις υποθέσεις και αυτές τις δεσμεύσεις, δεν τις εγκαταλείπω, ούτε θα τις εγκαταλείψω. Εξαρτάται όμως από τους πολίτες, να κάνουν κι εκείνοι το αναλογούν, αυτό δηλαδή, το οποίο χρειάζεται σε μία δημοκρατία, για να ενεργοποιηθεί η διαδικασία αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών και αποκατάστασης της δημοκρατικής λειτουργίας στη χώρα.

ΚΟ: Εγώ θέλω να σας ευχαριστήσω, επειδή ξέρω ότι είστε πιεσμένη. Θα ήθελα να έχουμε πολύ περισσότερο χρόνο.

ΖΚ: Σας υποσχέθηκα ότι θα έχουμε σε επόμενη ευκαιρία.

ΚΟ: Βέβαια.

ΖΚ: Και σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ για τη φιλοξενία.

ΚΟ: Να είστε καλά. Καλή σας μέρα, καλή συνέχεια!

ΖΚ: Να’στε καλά!