Η συνέντευξη της Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωής Κωνσταντοπούλου, στη ραδιοφωνική εκπομπή της Βασιλικής Πολύζου, στον Αρτ FM 90,6.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΟΛΥΖΟΥ: Πέρασαν τριανταπέντε χρόνια από την πρώτη γυναικοκτονία που συγκλόνισε τη σύγχρονη Ελλάδα. Ο εικοσιεπτάχρονος φοιτητής της ΑΣΟΕΕ, Παναγιώτης Φραντζής, ομολόγησε ότι σκότωσε τη γυναίκα του Ζωή, δεκαοκτώ ετών, και πως τεμάχισε το πτώμα της σε δεκαέξι κομμάτια και τα πέταξε σε κάδο απορριμμάτων στα Κάτω Πατήσια. Το έγκλημα ίσως να είχε μείνει ανεξιχνίαστο, αν δεν εντόπιζε κάποια ανθρώπινα μέλη ένας ρακοσυλλέκτης, και έτσι αποκαλύφθηκε ένα από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα στα ποινικά χρονικά της χώρας μας. Πέρασαν από τότε τριανταπέντε χρόνια, και σήμερα η Ελλάδα ασχολείται με μία άλλη γυναικοκτονία. Λες και δεν έχει αλλάξει κάτι σε αυτή την κοινωνία. Εμείς θα βάλουμε τώρα στην παρέα μας την Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, και θα της θέσουμε τα ερωτήματα για τις γυναικοκτονίες και όχι μόνο. Τι πρέπει να γίνει για να μην έχουμε κάθε τρεις και λίγο τη δολοφονία μιας γυναίκας. Καλημέρα σας κυρία Πρόεδρε, κυρία Κωνσταντοπούλου.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Καλημέρα σας, κυρία Πολύζου.
Β.Π.: Κυρία Πρόεδρε, τι πρέπει να γίνει, λοιπόν, για να σταματήσει και να περιοριστούν αυτά τα εγκλήματα.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Νομίζω ότι το πρώτο το οποίο πρέπει να γίνει είναι να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα, ότι δηλαδή οι γυναίκες γίνονται θύματα πάρα πολύ συχνά των συντρόφων ή των συζύγων τους, με βασικό αίτιο της δολοφονίας…
Β.Π.: Και το φύλο ουσιαστικά, ότι είναι ίσως πιο αδύναμο και φτάνουν πιο εύκολα στο έγκλημα. λέτε.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ναι, δεν είναι θέμα αδυναμίας, είναι θέμα ότι υπάρχει μία αντίληψη πολλές φορές, ότι η γυναίκα είναι ιδιοκτησία του συντρόφου της, ο οποίος μπορεί μέχρι και να την δολοφονήσει, εάν δεν ικανοποιείται από την συμπεριφορά της, από την συμμόρφωση της στις επιθυμίες του, και ούτω καθεξής.
Β.Π.: Άρα, εσείς ως Νομικός, κυρία Κωνσταντοπούλου, θεωρείτε ότι θα έπρεπε να μπει ο όρος στον Ποινικό Κώδικα;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θεωρώ ότι είναι σημαντικό να αναγνωριστεί ότι η γυναικοκτονία είναι κάτι ξεχωριστό, είναι ένα φαινόμενο το οποίο επαναλαμβάνεται, και πρέπει να στηλιτευθεί. Αυτό δε σημαίνει ότι αλλάζουμε την αντίληψή μας, ότι αλλάζει η αντίληψη για τη δολοφονία και την ανθρωποκτονία, σημαίνει όμως, ότι η κοινωνία αναγνωρίζει αυτό που της συμβαίνει. Δεν μπορεί να κλείνουμε τα μάτια, όταν κάθε τρεις και λίγο όπως το είπατε, υπάρχει μία γυναίκα που γίνεται θύμα, που χάνει τη ζωή της από τα χέρια του συντρόφου της.
Β.Π.: Άρα λέτε, ουσιαστικά, ότι ακόμα υπάρχουν άντρες που θεωρούν τις γυναίκες κτήμα τους.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ναι, και υπάρχει και μία αντίληψη, ενδεχομένως, στην κοινωνία, την οποία αντίληψη πρέπει να την αντιπαλέψουμε, είναι πάρα πολύ σημαντικό, δηλαδή, στην κοινωνία, να γίνει αισθητό και συνειδητό ότι υπάρχει αυτό το πρόβλημα, και η κοινωνία να αρχίσει να απομονώνει αυτές τις συμπεριφορές, και να αρχίσει να απομονώνει τους δράστες-κακοποιητές των γυναικών συντρόφων τους. Πριν από τις δολοφονίες των γυναικών αυτών, έχουν υπάρξει στις περισσότερες περιπτώσεις, βίαια περιστατικά, κακοποιήσεις, σωματική βία, είτε εκδηλωθείσα μεμονωμένα, είτε περισσότερες φορές, και αυτές οι κακοποιητικές συμπεριφορές, και αυτοί οι κακοποιητές, πρέπει να περιθωριοποιούνται από την κοινωνία, το οποίο είναι ένα αντανακλαστικό που πρέπει ακόμα να το καλλιεργήσει.
Β.Π.: Κυρία Πρόεδρε, σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η απόφαση που πήρε το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ που απαγόρευσε τις αμβλώσεις;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Όχι, δεν έχει καμία σχέση αυτό. Θα έλεγα ότι αυτή η απόφαση είναι μία βαθιά αναχρονιστική απόφαση, η οποία πηγαίνει την Αμερικανική Κοινωνία πάρα πολύ πίσω. Η αντίληψη δηλαδή που λέει ότι…
Β.Π.: Είσαι υποχρεωμένη από τη στιγμή που έμεινες έγκυος να κρατήσεις ακόμα και το παιδί ενός βιαστή.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ναι, δεν έχει να κάνει μόνο με το παιδί ενός βιαστή, έχει συνολικά να κάνει με την ελευθερία αυτοδιάθεσης των γυναικών. Το παιδί ενός βιαστή είναι το ακραίο παράδειγμα, που είναι μία τρομακτικά απάνθρωπη συμπεριφορά, να επιβάλλεις σε μία γυναίκα να κυοφορήσει το παιδί που είναι το αποτέλεσμα ενός εγκλήματος εις βάρος της, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το δικαίωμα στην άμβλωση, δηλαδή, έχει να κάνει με ένα δικαίωμα αυτοδιάθεσης των γυναικών, και με μία επιστημονική, αν θέλετε, προσέγγιση εδώ και δεκαετίες, που λέει ότι δεν δολοφονείς το κυοφορούμενο, διότι ακριβώς στο πρώτο διάστημα δεν υπάρχει αν θέλετε ανθρώπινη ύπαρξη, πριν δηλαδή να αναπτυχθούν συγκεκριμένες ιδιότητες και συγκεκριμένες ποιότητες στο κυοφορούμενο. Είναι, λοιπόν, αυτά τα πράγματα τα έχει λύσει και η επιστήμη και η νομική επιστήμη εδώ και δεκαετίες. Αυτού του είδους ο αναχρονισμός είναι εξαιρετικά ανησυχητικός και βέβαια…
Β.Π.: Και υποδηλώνει κάτι κυρία Κωνσταντοπούλου;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Υποδηλώνει, κυρία Πολύζου, ότι όσο και αν οι κοινωνίες θεωρούν ότι προοδεύουν, και όσο και αν νομίζουν ότι κάποια πράγματα είναι κατακτημένα, πρέπει πάντοτε να περιφρουρούνται, γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να αφαιρούνται. Αυτό το έχουμε βιώσει σε πάρα πολλά επίπεδα…
Β.Π.: Πολύ σωστά.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: …το έχουμε βιώσει με τις ελευθερίες μας, το έχουμε βιώσει με τα δικαιώματά μας, το έχουμε βιώσει με την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της χώρας μας. Τα δεδομένα και τα κατακτημένα και τα αναφαίρετα, είναι αυτά τα οποία δυστυχώς κάποιοι τα εποφθαλμιούν και κάποιοι μπορεί ανά πάσα στιγμή να οργανωθούν για να τα αφαιρέσουν, για αυτό και πρέπει οι κοινωνίες να αγρυπνούν και να προστατεύουν αυτά ακριβώς τα ιερά και όσια. Είναι, ξέρετε, μία πολύ μεγάλη αντίφαση το γεγονός ότι την ίδια ώρα που στην Αμερική υπάρχει αυτή η τρομακτική υπαναχώρηση σε επίπεδο δικαιωμάτων, την ίδια ώρα το νομοθετικό του σώμα παίρνει μία πολύ σημαντική Νομοθετική πρωτοβουλία, που είναι μία πρωτοβουλία κατά της αδιάκριτης και εκτεταμένης οπλοφορίας κάθε προσώπου χωρίς προϋποθέσεις, ένα μέτρο το οποίο έπρεπε να έχει παρθεί στην Αμερική εδώ και πάρα πολύ καιρό, τώρα νομοθετείται, τώρα δηλαδή λέει το νομοθετικό του σώμα ότι δεν μπορεί ο καθένας να οπλοφορεί και κάθε τόσο να θρηνούμε θύματα, και πολλές φορές παιδιά σε σχολεία από επιθέσεις οπλοφόρων, αλλά θα πρέπει να υπάρχει διαδικασία αφαίρεσης του όπλου από ακατάλληλους κατόχους.
Β.Π.: Μάλιστα. Κυρία Κωνσταντοπούλου να πάμε και στη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Τι συνέβη στο Εφετείο Λαμίας; Το ρωτώ διότι κάνατε πολύ σοβαρές καταγγελίες.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κυρία Πολύζου σας ευχαριστώ που θέτετε το θέμα. Έχουμε την Τρίτη…
Β.Π.: Και θα κάνω και το υποερώτημα για να μη σας διακόψω. Και πώς εξηγείτε, θέλω να μου πείτε εσείς, την ανάρτηση, την άρνηση να παραστούν, να μην παραστούν μάλλον, η μητέρα και η αδερφή του Αλέξανδρου ως πολιτική αγωγή. Μήπως με αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένα νομικό δεδικασμένο που θα απαγορεύει και στο μέλλον την εκπροσώπηση όσων έχασαν τους ανθρώπους τους από ενέργειες αστυνομικών ή άλλων κρατικών υπηρεσιών;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κυρία Πολύζου, σας ευχαριστώ και που κάνετε την ερώτηση, και που επισημάνατε αυτή την παράμετρο, η οποία έχει ακριβώς αυτή τη γενικότερη διάσταση, το επισημάνατε και με άρθρο σας, και το βρήκα πολύ πραγματικά σημαντικό. Αυτό το οποίο βιώσαμε στο Εφετείο Λαμίας, στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λαμίας στις 8 και 9 Ιουνίου, και είχε ξεκινήσει από τις 11 Μαΐου, ήταν μία συντονισμένη προσπάθεια να αποκλειστεί η οικογένεια του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ενός δεκαπεντάχρονου αθώου θύματος, ενός δεκαπεντάχρονου παιδιού που έπεσε νεκρό από διπλή ευθεία βολή του αστυνομικού Κορκονέα, που είχε δίπλα του την ώρα που πυροβολούσε συμπαραστάτη του τον άλλο αστυνομικό, τον Σαραλιώτη, τον οποίο τον αθώωσε το Δικαστήριο. Βιώσαμε, λοιπόν, μία προσπάθεια να αποκλειστεί η οικογένεια του παιδιού, να μην παρασταθεί στο Δικαστήριο, να μην καταγραφεί δηλαδή η παρουσία της και η υποστήριξη της κατηγορίας, όπως θεσμικά και νομικά έχει το δικαίωμα. Η πρώτη προσπάθεια έγινε με αποκλεισμό της οικογενείας, δηλαδή με μη κλήτευσή της. Μάθαμε για την δίκη τυχαία. Πήγαμε εκεί, διαμαρτυρηθήκαμε εντονότατα, και το Δικαστήριο υποχρεώθηκε να αναβάλει την υπόθεση και να μας καλέσει. Αυτά έγιναν το Μάιο. Τον Ιούνιο, όταν τελικώς εκλήθη η οικογένεια – η οικογένεια είναι δύο γυναίκες, η μητέρα του Αλέξανδρου, η Τίνα η Τσαλικιάν, και η αδελφή του Αλέξανδρου, η Εριέττα Γρηγορόπουλου, ο πατέρας έχει πεθάνει, η γιαγιά έχει πεθάνει.
Β.Π.: Συγγενείς εξ αίματος και πρώτου βαθμού, να τα λέμε αυτά.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Έτσι. Και είναι οι δύο γυναίκες που έχουν απομείνει να ζητούν Δικαιοσύνη για τη μνήμη του Αλέξανδρου, και είναι οι δύο γυναίκες που υπέστησαν την τρομερά τραυματική εμπειρία τον Ιούλιο του 2019, να αθωώνεται ο ένας εμπλεκόμενος αστυνομικός, και να αποφυλακίζεται ο άλλος, με μια απόφαση η οποία ήταν ουσιαστικά απόφαση επιβράβευσης της δολοφονίας. Κάναμε έναν τιτάνιο αγώνα έκτοτε, διαμαρτυρηθήκαμε, κάναμε διαβήματα στη Δικαιοσύνη, προς τιμήν του ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ο κύριος Πλιώτας, έκανε αναίρεση, και προς τιμήν του ο Άρειος Πάγος σε Ολομέλεια εξέδωσε απόφαση με την οποία αναίρεσε την απόφαση αποφυλάκισης Κορκονέα, την απόφαση με την οποία του δόθηκε ελαφρυντικό, και δυνάμει αυτής της αποφάσεως στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου που ήταν και ομόφωνη, ο Κορκονέας ξαναμπήκε στη φυλακή στις 18 Μαρτίου. Κάποιοι φαίνεται ότι δεν θέλουν να μείνει πολύ στη φυλακή, και για αυτό άρον άρον προσδιορίστηκε η δίκη ξανά στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λαμίας, και για αυτό επίσης πέσανε μονοί–διπλοί, να αποκλεισθεί η οικογένεια του Αλέξανδρου από τη δίκη. Αυτό, λοιπόν, που βιώσαμε, για να επανέλθω στην ερώτησή σας, ήταν μία τρομακτική εμπειρία, στην οποία προσπαθούσε ουσιαστικά το Δικαστήριο να μας φιμώσει. Μας έλεγε ότι δεν ακουγόμαστε, μας έλεγε ότι δεν μας δίνει το λόγο για το παραμικρό, ούτε για την υποβολή αίτησης εξαίρεσης του Δικαστηρίου. Ήταν πραγματικά μία ντροπιαστική κατάσταση…
Β.Π.: Ενώ έχετε το δικαίωμα.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Μα φυσικά έχουμε το δικαίωμα, και αυτή είναι η έννοια του δικαιώματος του διαδίκου. Υπάρχει μία διάταξη η οποία λέει ότι δεν ακούγεται, ότι δεν τοποθετείται στην αγόρευσή της η υποστήριξη της κατηγορίας, όχι ότι δεν ακούγεται, ότι δεν τοποθετείται, δεν επεκτείνεται στα θέματα της ποινής. Αυτό είναι κάτι πολύ διαφορετικό, και εμείς δεν έχουμε βέβαια διάθεση να επεκταθούμε στα θέματα που απαγορεύεται από τον κώδικα, δηλαδή στα θέματα της ποινής. Αυτό, όμως, είναι κάτι πάρα πολύ διαφορετικό από το να είσαι σιωπηλός και ανυπόστατος διάδικος, να μην ακούγεται η τοποθέτησή σου, να μη σου δίνεται ο λόγος και να σου αρνούνται ότι έχεις θέση διαδίκου στη δίκη. Αυτά είναι λοιπόν πράγματα ανιστόρητα, νομικά κραυγαλέα και αβάσιμα, που εκείνο το οποίο προκαλούν, είναι η ισχυρότατη εντύπωση, ότι για άλλη μία φορά η Δικαιοσύνη προσπαθεί να υποθάλψει τον δράστη ενός αποτροπιαστικού εγκλήματος, τον δράστη της δολοφονίας ενός παιδιού, δράστη αστυνομικό, ο οποίος καταχράστηκε την εξουσία και το όπλο που του έδωσε η πολιτεία, και το χρησιμοποίησε για να αφαιρέσει μία ανθρώπινη ζωή στο άνθος της ηλικίας της.
Β.Π.: Ποιες θα είναι οι επόμενες, πολύ σύντομα, ενέργειές σας για να δικαιωθεί η μνήμη ενός δεκαπεντάχρονου παιδιού, κυρία Κωνσταντοπούλου;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κυρία Πολύζου εμείς θα είμαστε εκεί στη Λαμία την Τρίτη στις 28 του μήνα…
Β.Π.: Αυτή την Τρίτη λοιπόν.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θα διεκδικήσουμε, μεθαύριο ακριβώς, θα διεκδικήσουμε Δικαιοσύνη για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και όλοι αυτοί οι οποίοι νομίζουν ότι μπορούν να μας φιμώσουν θα πρέπει να αντιληφθούν ότι αυτό δεν θα γίνει, όσο είναι συνήγοροι, όσο είμαστε συνήγοροι, ο Νίκος ο Κωνσταντόπουλος και εγώ στην υπόθεση αυτή, και είμαστε ήδη δώδεκα χρόνια που παλεύουμε μαζί με την οικογένεια, αποκλείεται να βάλουμε νερό στο κρασί μας, αποκλείεται να κάνουμε ότι δεν καταλάβαμε, αποκλείεται να γυρίσουμε την πλάτη, αποκλείεται να αποστρέψουμε το βλέμμα, αποκλείεται να σιωπήσουμε.
Β.Π.: Κυρία Κωνσταντοπούλου, δεν είναι η πρώτη φορά, πάντως, που καταγγέλλετε τις πρακτικές κάποιων Δικαστικών λειτουργών. Υπάρχει γενικότερο πρόβλημα; Και αν ναι, πού οφείλεται ειλικρινά;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα και αυτό το σοβαρό πρόβλημα έχει τις ρίζες του στο γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι μηχανισμοί, αν θέλετε, εξασφάλισης της δίκαιης δίκης και της αμερόληπτης Δικαστικής κρίσης δεν είναι επαρκείς. Αυτό σημαίνει πολλές φορές, και Δικαστικούς λειτουργούς οι οποίοι υπολείπονται των προσόντων και των απαιτήσεων που θα πρέπει να έχει ένας Δικαστικός λειτουργός, σημαίνει πάρα πολλές φορές όμως, όπως εν προκειμένω, επιπλέον και μηχανισμούς παραδιαδικαστικούς και παρακρατικούς, οι οποίοι ενεργοποιούνται για να πετύχουν το αποτέλεσμα το οποίο επιδιώκουν. Στην υπόθεση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τέτοιους μηχανισμούς έχουμε δει να ενεργοποιούνται εξαρχής, καί μέσα στη Δικαιοσύνη, καί μέσα στο κράτος, καί μέχρι σήμερα.
Β.Π.: Αυτοί οι μηχανισμοί θα σταματήσουν ποτέ, κυρία Κωνσταντοπούλου;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Όπως λέει το σύνθημα, δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσεις. Επομένως, οι πολίτες είναι αυτοί, και εμείς φυσικά, ως συνήγοροι, που πρέπει να είμαστε άγρυπνοι φρουροί, να μην το ανεχόμαστε αυτό να συμβαίνει, να επιζητούμε Δικαιοσύνη και δίκαιη δίκη, και να μη συμβιβαζόμαστε ούτε με την αρνησιδικία, ούτε με την αδικία, ούτε με την κακοδικία.
Β.Π.: Κυρία Κωνσταντοπούλου, κυρία Πρόεδρε, κάνατε μία εξαιρετική ομιλία στο Βελλίδειο για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Θα μας δώσετε το στίγμα για να πληροφορηθούν και οι ακροατές την άποψή σας;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ναι, κυρία Πολύζου. Ήταν μία εκδήλωση που έγινε στο Βελλίδειο το βράδυ της Τετάρτης, αφορούσε την Συμφωνία των Πρεσπών, αυτήν την Εθνικά επιζήμια, προδοτική συμφωνία που υπέγραψε ο κύριος Τσίπρας το 2018, και που εφαρμόζει ο κύριος Μητσοτάκης από το 2019 και μετά. Η εκδήλωση ήταν της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών του Στρατού, και είχε θέμα “Καταγγέλλουμε τη Συμφωνία των Πρεσπών”. Με προσκάλεσαν να κάνω αυτή την ομιλία, αποδέχτηκα, βεβαίως, την πρόσκληση με πολλή χαρά, και στην ομιλία μου εξέθεσα τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει η χώρα μας να προχωρήσει σε ακύρωση αυτής της Συμφωνίας, η οποία ούτως ή άλλως, και κατά τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και κατά τις αρχές του Συνταγματικού και Εσωτερικού Δικαίου, είναι άκυρη. Οι δυνατότητες υπάρχουν, το πρώτο βήμα το οποίο πρέπει να ληφθεί, είναι η διενέργεια Δημοψηφίσματος, προκειμένου να καταγράφει η λαϊκή ετυμηγορία σε σχέση με τη Συμφωνία αυτή, και το δεύτερο βήμα που πρέπει επίσης να ληφθεί, τα έχουμε πει και ως πάγιες θέσεις μας, είναι η συγκρότηση Ειδικής Επιτροπής, Επιστημονικής Κοινοβουλευτικής, στη Βουλή, η οποία θα οργανώσει βήμα προς βήμα την ακύρωση της Συμφωνίας με συγκεκριμένα νομοθετικά και διπλωματικά μέτρα. Αυτά τα ζητήματα η Πλεύση Ελευθερίας τα υποστηρίζει εξαρχής. Εμείς, άλλωστε, ταχθήκαμε συνολικά κατά της διαπραγμάτευσης όταν ξεκίνησε στις αρχές του 2018, λέγοντας ότι δεν έχει καμία δουλειά η Ελληνική Κυβέρνηση – η οποία είναι, καί η σημερινή, όπως καί η τότε Κυβέρνηση, υποτελείς Κυβερνήσεις – δεν έχει καμία δουλειά να διαπραγματεύεται Εθνικά ζητήματα όπως είναι το Μακεδονικό. Τα Εθνικά ζητήματα πρέπει να τα χειρίζονται ανεξάρτητες και αυτεξουσίες Κυβερνήσεις, στο όνομα του Ελληνικού λαού, με βάση τη βούληση του Ελληνικού λαού, και με βάση την εντολή του Ελληνικού λαού. Δυστυχώς, η συμφωνία αυτή συνομολογήθηκε εν αγνοία του Ελληνικού λαού, κόντρα στην εκπεφρασμένη βούλησή του, όπως αυτή διατυπώθηκε και διατρανώθηκε στα συλλαλητήρια που έγιναν και το 2018 και το 2019. Είναι μία Συμφωνία η οποία υπονομεύει τα Εθνικά μας συμφέροντα και τα Εθνικά μας δίκαια, και παραχαράσει την ιστορία, πλαστογραφεί την ιστορία. Είναι μία Συνθήκη η οποία μας βάζει στο ίδιο επίπεδο με την γειτονική χώρα, μιλάει για αλυτρωτισμό ο όποιος υπάρχει και στην γείτονα και σε μας, λες και είπε ποτέ η Ελλάδα ότι θα πάει να πάρει τα Σκόπια. Αναγνωρίζει Μακεδονική γλώσσα, Μακεδονική εθνότητα, Μακεδονική ταυτότητα, σε έναν πληθυσμό ο οποίος δεν είναι καν λαός, είναι ένα συνονθύλευμα διαφόρων εθνοτήτων, Σλάβων, Βουλγάρων, Αλβανών, Ρομ, Τούρκων, και ούτω καθεξής, και μας βάζει σε μία θέση πραγματικά εξαιρετικά δυσχερή στο Διεθνές στερέωμα, να μας έχει αφαιρεθεί με την υπογραφή Τσίπρα και με τις ευλογίες εν συνεχεία Μητσοτάκη, ακόμη και το δικαίωμα άσκησης βέτο στην είσοδο της γείτονος στο ΝΑΤΟ, η οποία πραγματοποιήθηκε ήδη, αλλά και στην είσοδο της γείτονος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δεν έχει πραγματοποιηθεί, διότι έχει βάλει βέτο η Βουλγαρία, παρακαλώ, την ώρα που η Ελλάδα έχει βάλει φαρδιά–πλατιά (η Ελλάδα), οι Ελληνικές Κυβερνήσεις, έχουν βάλει φαρδιά–πλατιά την υπογραφή τους για να εισαχθεί η γείτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Καταλαβαίνετε, βέβαια, ότι θα οδηγηθούμε, εγώ αυτό εκτιμώ, σε παράδοξα αποτελέσματα, όπως θα είναι το αποτέλεσμα να υπαναχωρήσει τελικώς από τη Συμφωνία η γείτων χώρα πρώτη, αντί για εμάς.
Β.Π.: Που σημαίνει αυτό ότι είναι έτοιμη η Πλεύση Ελευθερίας να πάρει τα ηνία στα χέρια της για τις εκλογές;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Η Πλεύση Ελευθερίας είναι σε…
Β.Π.: Και να ανατρέψει το αποτέλεσμα;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: …σε ετοιμότητα. Ήδη έχουμε ξεκινήσει τις διαδικασίες της εκλογικής προετοιμασίας, στις 9 Ιουλίου θα κάνουμε και την οργανωτική σύσκεψή μας με στελέχη μας, με μέλη μας από όλη την Ελλάδα, για να ξεκινήσουμε και πιο επίσημα. Δεν γνωρίζω κυρία Πολύζου πότε θα γίνουν οι εκλογές και πότε θα τις προκηρύξει ο κύριος Μητσοτάκης, εμείς όμως έχουμε ανασκουμπωθεί…
Β.Π.: Άτυπα, όμως, είμαστε σε μία προεκλογική περίοδο.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Είμαστε, όπως και να έχει. Όποτε και αν γίνουν, είμαστε, όπως και να έχει, σε προεκλογική περίοδο.
Β.Π.: Υπάρχει και ενδεχόμενο κάποιων συνεργασιών κυρία Κωνσταντοπούλου; Το ρωτώ διότι είχαμε άνοιγμα του Ευκλείδη Τσακαλώτου προς τον Γιάνη Βαρουφάκη.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Αυτοί ξέρουν καί να τα γυρίζουν, καί να συνεργάζονται, καί να κάνουν το άσπρο–μαύρο, καί να λένε ότι η νύχτα είναι μέρα…
Β.Π.: Μόνο αυτοί;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Πώς;
Β.Π.: Μόνο αυτοί, κυρία Κωνσταντοπούλου;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Όχι μόνο αυτοί, και αυτοί και άλλοι. Πάντως εμείς δεν μπορούμε με τέτοιου είδους κλόουν της πολιτικής ούτε να συνεργαστούμε, ούτε να συμπράξουμε.
Β.Π.: Μάλιστα. Κυρία Κωνσταντοπούλου, δυστυχώς θα πρέπει να ολοκληρώσουμε διότι με πιέζει πάρα πολύ ο χρόνος. Νομίζω ότι είστε μία μάχιμη Νομικός, μία μάχιμη Πρόεδρος, και αυτό το αφουγκράζεται ο κόσμος και το αντιλαμβάνεται.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, κυρία Πολύζου.
Β.Π.: Εγώ σας ευχαριστώ θερμά.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Και με πολλή χαρά να τα ξαναπούμε.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΟΛΥΖΟΥ: Βεβαίως. Ευχαριστώ θερμά, γεια σας.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Να είστε καλά.
