ΔΤ Ζωή Κωνσταντοπούλου-Μεγάλο πλήγμα για τη δημοκρατία το να ποινικοποιείται το συνταγματικό δικαίωμα στη διαμαρτυρία και τη διαδήλωση

Πλεύση Ελευθερίας

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μεγάλο πλήγμα για τη Δημοκρατία το να ποινικοποιείται το συνταγματικό δικαίωμα στη Διαμαρτυρία και τη Διαδήλωση

 

Η Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου μίλησε στο Ράδιο Θεσσαλονίκη και στον δημοσιογράφο Στέφανο Διαμαντόπουλο σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης για τα θέματα της πολιτικής επικαιρότητας. Χαρακτήρισε «Σκάνδαλο Τσίπρα» τις αποκαλύψεις των τελευταίων εβδομάδων για τη δράση Παππά και Παπαγγελόπουλου. Διατύπωσε τη θέση ότι η άσκηση Εξωτερικής Πολιτικής, η διαχείριση των Εθνικών Θεμάτων και η διπλωματία της χώρας πρέπει να διέπονται από την αρχή της Διαφάνειας, υπογραμμίζοντας ότι το να έχεις πρόσωπα διαβλητά, για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά παρασκηνίου, υποσκάπτει την ίδια την ανεξαρτησία και την εθνική κυριαρχία της χώρας. Άσκησε έντονη κριτική στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη για το νομοσχέδιο ποινικοποίησης των διαδηλώσεων, αλλά και για τους χειρισμούς της στα πεδία της κοινωνικής πολιτικής, της καταστολής, του περιβάλλοντος, της δημόσιας περιουσίας, καθώς και στην υπόθεση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Τέλος, υπενθύμισε ότι, ιστορικά, οι συλλογικές συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις οδήγησαν σε μεγάλες κατακτήσεις υπέρ της κοινωνίας και κατέληξε λέγοντας ότι «η Δημοκρατία θωρακίζεται όταν οι πολίτες είναι ενεργοί, όταν είναι συνειδητοποιημένοι και όταν τα δικαιώματά τους τα ασκούν, τα διεκδικούν και τα γνωρίζουν.»

 

Μπορείτε να ακούσετε τη συνέντευξη στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://www.plefsieleftherias.gr/

 

Ακολουθεί η Απομαγνητοφώνηση της Συνέντευξης της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο Ράδιο Θεσσαλονίκη:

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Καλημέρα, κυρία Κωνσταντοπούλου. Καλά που φύγατε νωρίς από το πλοίο ΣΥΡΙΖΑ;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ήταν συνειδητή απόφαση. Δεν έφυγα τυχαία. Ήταν και επιβεβλημένη συνειδησιακά απόφαση, όταν είδα να προδίδονται και να αντιστρέφονται όλα εκείνα τα οποία υποτίθεται ότι όλοι μαζί υπηρετούσαμε.

ΣΔ: Εσείς είστε δικηγόρος, η σχέση σας με τη Δικαιοσύνη είναι σχέση… πώς να την περιγράψω;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ζωής.

ΣΔ: Ναι σωστά, ζωής. Σωστή παράθεση. Πώς βλέπετε την υπόθεση Παπαγγελόπουλου; Ξέρετε, μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόλαβε να βγει στην εξουσία και το πρώτο πράγμα που φαίνεται ότι έχτισε, είναι μία προσπάθεια να μπει ανάμεσα στη Δικαιοσύνη και στην Πολιτική ένας άνθρωπος ο οποίος θα μπορεί να χειρίζεται θέματα. Πώς το βλέπετε;  Ή είναι υπερβολές της αντιπολίτευσης όλα αυτά;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εγώ, κύριε Διαμαντόπουλε, είχα εκφράσει τις αντιρρήσεις μου για τον κύριο Παπαγγελόπουλο ήδη από το 2014, όταν ο κύριος Τσίπρας είχε συμφωνήσει με τον κύριο Σαμαρά, να ορίσουν τον κύριο Παπαγγελόπουλο, Πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης και ήταν μία εξέλιξη την οποία απέτρεψα, θεωρώ, με την αντίδρασή μου. Στη συνέχεια, ο κύριος Τσίπρας, τον Μάιο του 2015, σε μία κρίσιμη στιγμή κατά την οποία κρίνονταν πολλά, διόρισε τον κύριο Παπαγγελόπουλο Υφυπουργό, τότε, Δικαιοσύνης, χωρίς να το ξέρει κανείς. Εγώ το πληροφορήθηκα ενώ ήμουν στις Βρυξέλλες για τα θέματα των προσφυγικών ροών, για να μιλήσω στο Ευρωκοινοβούλιο, και του εξέφρασα και πάλι αμέσως την αντίρρησή μου και μάλιστα γραπτώς τότε, είχαμε ανταλλάξει δηλαδή γραπτά μηνύματα για αυτό το θέμα που είχα αντιδράσει και πάλι. Η επιλογή Παπαγγελόπουλου, βεβαίως, είναι μία επιλογή που δείχνει ότι δεν υπάρχει προσήλωση σε αρχές και αξίες που έχουν να κάνουν με την ηθική ακεραιότητα, με την πολιτική εντιμότητα και με τη διαφάνεια στη λειτουργία της Διοίκησης. Τα έργα και οι ημέρες του κυρίου Παπαγγελόπουλου ήταν γνωστά προηγουμένως, ήταν γνωστός ο ρόλος του και στην υπόθεση της κατασκοπείας σε βάρος της χώρας και των υποκλοπών και της δολοφονίας Τσαλικίδη και στην υπόθεση των απαγωγών των Πακιστανών, θα θυμάστε όλες αυτές τις πολύκροτες υποθέσεις, που αφορούν και την Εθνική Ανεξαρτησία της χώρας, αφορούν την ακεραιότητα της χώρας, αφορούν την Κυριαρχία της χώρας. Η επιλογή, λοιπόν, αυτό το άτομο να οριστεί Υφυπουργός Δικαιοσύνης, ήταν μία επιλογή πάρα πολύ κακή. Από εκεί και πέρα, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι το ζήτημα με τις αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών δεν είναι απλώς «ζήτημα Παπαγγελόπουλου», ούτε είναι απλώς «ζήτημα Παππά». Είναι ζήτημα Τσίπρα,  είναι σκάνδαλο Τσίπρα και το γεγονός ότι ο κύριος Τσίπρας όχι απλώς δεν μιλάει και δεν διαχωρίζει τη θέση του, αλλά καλύπτει και συγκαλύπτει είναι απολύτως δηλωτικό του ποιος ήταν ο ρόλος του και τις κρίσιμες περιόδους.

ΣΔ: Κυρία Κωνσταντοπούλου, όταν είναι να διαχειριστείς Εθνικά Θέματα, θέματα κατασκοπείας και θέματα καλών φίλων που και αυτοί έχουν τα κατασκοπευτικά τους από τους Αμερικανούς, τους Ισραηλινούς και άλλους, αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να βάλεις σε έναν χώρο που είναι από το παρασκήνιο μέχρι το προσκήνιο, ανθρώπους οι οποίοι να κάνουν τις σκληρές δουλειές και τις δύσκολες, γιατί έχει η εξουσία και σκληρές και δύσκολες δουλειές. Οι αντίπαλοι πολλές φορές, και δεν εννοώ στο εσωτερικό, δουλεύουν με διαφορετικό τρόπο. Αυτό πώς μπορεί να το διαχειριστεί κάποιος ο οποίος λέει, ρε παιδί μου, εγώ θέλω να μπω με διαφάνεια, θέλω να έχω δημόσιο λόγο, δεν θέλω να κινούμαι  στο παρασκήνιο. Εννοώ ότι η υπόθεση της διαρροής στοιχείων από την ΚΥΠ, όχι ο κοριός, όχι ο Μιωνής, όχι η υπόθεση της Novartis και άλλα, είναι πολύ δύσκολες υποθέσεις. Τώρα, είναι γενική η ερώτησή μου, αλλά αναρωτιέμαι, πώς μπορεί να τα χειριστεί όλα αυτά. Λένε, ακούω μερικούς στην Αριστερά να λένε, ρε παιδιά, εμείς έχουμε να κάνουμε με τέρατα. Τώρα γιατί κολλάτε ας πούμε στο ότι βάλαμε τον Παπαγγελόπουλο  να καθαρίσει τον κόπρο του Αυγεία.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θα σας πω την δική μου άποψη, η οποία είναι πολύ συγκεκριμένη. Το ποιά πολιτική ασκείς σε χαρακτηρίζει και δεν σε δικαιολογεί. Τι  εννοώ. Δεν ήταν καθόλου μονόδρομος για την Κυβέρνηση Τσίπρα να ακολουθήσει τις πεπατημένες πρακτικές των σκοτεινών παρασκηνίων στις οποίες αναφερθήκατε. Υπάρχει πάντοτε η επιλογή μιας άλλης πολιτικής. Εμείς έχουμε ως Πλεύση Ελευθερίας την θέση που κάποτε την διατύπωναν και άλλοι, εμείς την διατυπώνουμε όμως και την εννοούμε, της ανοιχτής Εξωτερικής Πολιτικής και, κυρίως, της ανοιχτής διπλωματίας. Δεν μπορεί τα Εθνικά Θέματα, επειδή με ρωτήσατε για αυτό το θέμα, και υπάρχει μία πληγή ανοιχτή στην εντελώς πρόσφατη ιστορία μας, αναφέρομαι, βεβαίως, την σύναψη της λεγόμενης Συμφωνίας των Πρεσπών, δεν μπορεί εθνικά θέματα να τα διαπραγματεύονται κάποιοι στο παρασκήνιο, με βρώμικους τρόπους. Δεν μπορεί γύρω από τα εθνικά θέματα να αναπτύσσονται συμφέροντα ενδοκυβερνητικά και εξωκυβερνητικά τα οποία έχουν και οικονομικό αντίκτυπο. Δεν μπορεί να παρακολουθούμε συναλλαγές σε επίπεδο Διεθνές και Εσωτερικό με τα Εθνικά μας Θέματα και, βεβαίως, σας θυμίζω, είμαι βέβαιη ότι δεν την έχετε ξεχάσει, ότι μία από τις πολύ σοβαρές αποκαλύψεις που είχαν γίνει στα τέλη του ‘18 και στις αρχές του ’19, ήταν ακριβώς η αποκάλυψη σε σχέση με τις συνθήκες υπό τις οποίες αφενός υπογράφτηκε η Συμφωνία των Πρεσπών, αφετέρου και ιδιαιτέρως «πείσθηκαν» βουλευτές και της Ελληνικής Βουλής και της  Βουλής της γείτονος χώρας να την υπερψηφίσουν, ενώ προηγουμένως είχανε εντελώς διαφορετική θέση και, βεβαίως, οι καταγγελίες περί εξαγοράς Βουλευτών ήτανε καταγγελίες οι οποίες διατυπώθηκαν και εντός του Υπουργικού Συμβουλίου. Είναι λοιπόν για εμάς και για εμένα προσωπικά, επιταγή Δημοκρατική να υπάρχει διαφάνεια. Δεν είναι καθόλου μονόδρομος το να έχεις κάποιον να σου κάνει τις βρώμικες δουλειές και, αντιθέτως, είναι κάτι το οποίο υπονομεύει την ανεξαρτησία της χώρας, γιατί εκτίθεται συνολικά η χώρα αν έχει βρώμικους κυβερνώντες και καθίσταται διαχειρίσιμη. Αντιθέτως, είναι επιταγή η Διαφάνεια, είναι επιταγή να δημοσιοποιηθούν επιτέλους όχι μόνον οι συνομιλίες με τον κύριο Μιωνή, αλλά και τα Πρακτικά των Υπουργικών Συμβουλίων και τα Πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου εκείνου του φοβερού, όπου αντηλλάγησαν καταγγελίες, κατηγορίες και εκβιασμοί μεταξύ Καμμένου και Κοτζιά ενώπιον Τσίπρα και ενώπιον ολόκληρου του Υπουργικού Συμβουλίου και για το οποίο στη συνέχεια όλοι εποίησαν την νήσσαν.

ΣΔ: Μάλιστα. Θέλω να πάμε λίγο στο θέμα του Νομοσχεδίου που μπαίνει νομίζω σε λίγη ώρα στη Βουλή και αφορά τις συναθροίσεις. Άκουσα ότι έχετε σοβαρές αντιρρήσεις στη διαχείριση του θέματος και θέλω να μου πείτε δυο κουβέντες.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θεωρώ, κύριε Διαμαντόπουλε, ότι είναι πολύ μεγάλο πλήγμα για τη Δημοκρατία το να ποινικοποιείται ένα Συνταγματικό Δικαίωμα, το δικαίωμα στη Διαμαρτυρία και τη Διαδήλωση. Έχω τεράστια αντίθεση και διαφωνία συνολικά  με την πολιτική που ασκεί η σημερινή Κυβέρνηση στο πεδίο της λεγόμενης Προστασίας του Πολίτη και της Δημόσιας Τάξης. Έχουμε περάσει με πολύ ξεκάθαρο τρόπο σε μία συνθήκη απρόκλητης καταστολής, τρομοκράτησης του πολίτη και περιστολής θεμελιωδών Συνταγματικών Δικαιωμάτων και Ελευθεριών. Το ότι ανέλαβε, μιας και μιλήσατε για εκείνους που κάνουν τη βρώμικη δουλειά, το ότι ανέλαβε αυτή τη βρώμικη δουλειά ο κύριος Χρυσοχοΐδης που την έχει ξανακάνει, δεν είναι βεβαίως απορίας άξιον. Από την άλλη όμως πλευρά, εν έτει 2020 να παρακολουθούμε μία Κυβέρνηση η οποία στοχοποιεί και ενοχοποιεί την κοινωνία, είναι κάτι πολύ δυσάρεστο. Βεβαίως, επειδή μου αρέσει να είμαι δίκαιη, περίπου ανάλογα έκαναν και οι προηγούμενοι, οι οποίοι τώρα προφασίζονται τους διαμαρτυρόμενους.

ΣΔ: Τώρα, κυρία Κωνσταντοπούλου, στο θέμα ας πούμε, υπάρχει μία αγορά, οι άνθρωποι της αγοράς, της ανοιχτής αγοράς που λένε, καλά τώρα εντάξει, ok μία διαδήλωση, μία διαμαρτυρία 50 ανθρώπων μπορεί να πάει από το πεζοδρόμιο. Γιατί θα πρέπει ντε και καλά να κλείσει το δρόμο. Αυτό το απλοϊκό πώς το απαντά κανείς; Γιατί πρέπει να κλείσει το δρόμο; Ας πάει από το πεζοδρόμιο εκεί που είναι να πάει, λέει κάποιος. Γιατί πρέπει η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη να είναι κλειστή τόσες πολλές μέρες το χρόνο λόγω διαμαρτυριών; Αφού είναι μικρές, μπορούν να είναι αποτελεσματικές και με διαφορετικό τρόπο.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Καταρχάς, το πνεύμα και η στόχευση του Νομοσχεδίου αυτού δεν είναι μία συγκοινωνιακή διαχείριση. Το πνεύμα και η στόχευση του Νομοσχεδίου αυτού είναι μία, ένας έλεγχος και μία αποτροπή των αντιδράσεων στις Κυβερνητικές πολιτικές. Και δεν πρέπει βέβαια οι πολίτες, δε νομίζω φυσικά ότι η πλειοψηφία των πολιτών πείθεται ότι εδώ έχουμε μία αντιπαράθεση μεταξύ εμπορικού κόσμου και διαμαρτυρόμενου κόσμου, άλλωστε καί ο εμπορικός κόσμος πλειστάκις συμμετέχει σε διαμαρτυρίες. Δεν είναι λοιπόν ένα ζήτημα που θα έπρεπε να διχάζει την κοινωνία, είναι ένα ζήτημα που πρέπει να ενώνει την κοινωνία η υπεράσπιση αυτού του θεμελιώδους δικαιώματος, η άσκηση του οποίου ιστορικά οδήγησε σε κατακτήσεις και στην προστασία συνολικά της κοινωνίας.

ΣΔ: Τώρα, βέβαια, είναι σε θεωρητικό επίπεδο οι πολλές συζητήσεις, αλλά λένε πολλοί ότι, η Δημοκρατία και  τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τα Δίκτυα, πλέον δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να διαμαρτυρηθούν με διαφορετικό τρόπο, να οργανωθούν και μετά ενδέχεται να προκύψει και μία πορεία στο δρόμο,  αλλά από την άλλη μεριά, το συζητούσα προηγουμένως, είμαστε μερικοί οι οποίοι βλέπουμε ότι για κάτι πρέπει να διαμαρτυρηθούμε, θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε. Συνεννοούμαστε στο Internet, στα μέσα και λέμε πάμε στο Λευκό Πύργο, ρε παιδιά, να κάνουμε μια παράσταση διαμαρτυρίας. Γιατί θα πρέπει να δηλώσω εγώ ποιος την οργανώνει, ποιος δεν την οργανώνει, να πάρω τηλέφωνο τον αστυνομικό, θα με ρωτήσει ποιος είσαι και αν είναι διαμαρτυρία, πώς να σας το πω, κάπως τη λέτε, αυθόρμητη, ας πούμε. Αυτό τώρα θα έχει κάποια δυσκολία, έχετε δίκιο σε αυτό και πολλές φορές αυτές οι μικρές αυθόρμητες είναι και πηγή ζωής για τη Δημοκρατία, αλλά από την άλλη μεριά δεν γίνεται με το παραμικρό να κλείνουν τα πάντα.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ:  Θα σας πω. Καταρχάς, δεν είμαστε σε μία κατάσταση που με το παραμικρό κλείνουν τα πάντα. Δηλαδή είναι άλλη η ιστορική συγκυρία. Όμως και αυτό το οποίο αναφέρετε, δηλαδή η διαδικασία, εντός εισαγωγικών, αδειοδότησης της διαμαρτυρίας ή της πορείας, είναι μία διαδικασία αστυνομικού κράτους και είναι και μία αντίληψη σε σχέση με τη διαμαρτυρία η οποία  δεν έχει σχέση με πάρα πολλές, αυθόρμητα, όπως είπατε, εκδηλούμενες διαμαρτυρίες. Οι αυθόρμητα εκδηλούμενες διαμαρτυρίες, βεβαίως, για μένα, είναι και οι  πιο γνήσιες και ένα τέτοιο εξαιρετικά ιστορικό συμβάν ήταν η περίοδος του 2011 και των διαμαρτυριών των Πλατειών και των Αγανακτισμένων, που οδήγησαν και σε μία συνολική ανάταση της κοινωνίας σε μία πάρα πολύ δύσκολη περίοδο που ήταν η πρώτη περίοδος της επιβολής των Μνημονίων. Εγώ θα είμαι πάντοτε με την πλευρά των Δικαιωμάτων, πάντοτε με την πλευρά των Ελευθεριών. Δεν απειλείται η Δημοκρατία από τους πολίτες που ασκούν τα δικαιώματά τους και διεκδικούν τις ελευθερίες τους. Η Δημοκρατία θωρακίζεται όταν οι πολίτες είναι ενεργοί, όταν είναι συνειδητοποιημένοι και όταν τα δικαιώματά τους τα ασκούν, τα διεκδικούν και τα γνωρίζουν.

ΣΔ: Οι μη οργανωμένες διαμαρτυρίες κινδυνεύουν από τις προβοκάτσιες, αυτούς που ενσωματώνονται και ανακατεύονται και δημιουργούν θέματα και ακυρώνουν βέβαια κάθε προσπάθεια, από τους μπαχαλάκηδες μέχρι τους  όποιους μπορείτε να φανταστείτε.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ:  Ισχύει αυτό που λέτε και θα θυμίσω, μιας και έκανα αυτή την ιστορική αναφορά στο 2011, θα θυμίσω ότι ήταν αποκαλυπτική η βιντεοσκόπηση που είχε προβληθεί τότε, των καδρονοφόρων και κουκουλοφόρων, οι οποίοι φυγαδεύτηκαν μέσα από τη Βουλή από αστυνομικούς και φωτογραφήθηκαν και κινηματογραφήθηκαν. Ήταν ο λόγος για τον οποίο εγώ όταν έγινα Πρόεδρος της Βουλής είπα «την Βουλή θα φυλάσσει μόνον η Φρουρά της Βουλής, όπως προβλέπει το Σύνταγμα και απαγορεύεται να διέρχονται άλλες Αστυνομικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Ασφαλείας μέσα από τη Βουλή» όπως ήταν η τρέχουσα πρακτική προηγουμένως.

ΣΔ: Κυρία Κωνσταντοπούλου, θα κάνει εκλογές ο Μητσοτάκης σύντομα;  Να κάψει την απλή αναλογική; Τι λέτε;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Αν κάνει κάτι τέτοιο θα είναι μία κίνηση πολιτικού τυχοδιωκτισμού και εκλογικής εξαργύρωσης της διαχείρισης που έκανε στην περίοδο της Πανδημίας. Θα είναι κάτι που θα αποκαλύψει έναν τυχοδιωκτισμό και μία ιδιοτέλεια. Δεν μπορώ να σας κάνω πρόγνωση, αλλά μπορώ να αξιολογήσω ότι θα είναι κάτι πολύ αρνητικό για τον ίδιο μακροπρόθεσμα.

ΣΔ: Στην περίοδο αυτή, καλύτερα Μητσοτάκης ή Τσίπρας;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εγώ, κοιτάξτε, δεν είμαι των διλημμάτων τέτοιου τύπου, γιατί πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουν πάντοτε επιλογή και, άλλωστε, η Πλεύση Ελευθερίας αυτό ακριβώς σκοπεύει να καταδείξει, ότι υπάρχει πάντοτε άλλη επιλογή. Παρ’όλα αυτά, θα ήθελα να σας πω ότι θεωρώ πως το γεγονός ότι καταγράφεται δημοσκοπικά μία αν θέλετε αποδοχή της Κυβέρνησης και ούτω καθεξής, είναι έργο Τσίπρα. Είναι έργο Τσίπρα. Το πόσο αχρεία διακυβέρνηση βίωσε ο τόπος επί τεσσεράμισι χρόνια και τί σήμαινε αυτή η περίοδος και πόσο πολύ απηύδησε ο κόσμος από την υποκρισία, την προδοσία και τις διαρκείς παραβιάσεις των δικαιωμάτων του και τις αέναες κωλοτούμπες, καθρεφτίστηκε στο με πόση ζέση και ανοχή υποδέχθηκε την Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η άποψή μου είναι ότι και η Κυβέρνηση αυτή, βεβαίως, ήδη έχει δώσει δείγματα πολύ αρνητικά σε συγκεκριμένα πεδία, όπως είναι τα ζητήματα τα κοινωνικά, όπως είναι τα ζητήματα των Δημοκρατικών Ελευθεριών και της καταστολής, όπως είναι τα ζητήματα του Περιβάλλοντος, όπως είναι τα ζητήματα της Δημόσιας Περιουσίας και πολλά άλλα, όπως είναι ακόμα και το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών και θα δώσει ακόμη χειρότερα δείγματα.