Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στην εκπομπή “ΕΝΑ LIVE” με τον Σπύρο Λάτσα, στο ENA CHANNEL Καβάλας (13/06/2016)

Πλεύση Ελευθερίας

Σπύρος Λάτσας: Κύριες και κύριοι, καλησπέρα σας. Είμαστε εδώ στο “ENA CHANNEL”. Έκτακτη εκπομπή σήμερα. Δεν είναι το “Παρά Πέντε” που παρακολουθείτε κάθε Παρασκευή βράδυ, αλλά είναι μια έκτακτη εκπομπή, το “ΕΝΑ LIVE”. Βρισκόμαστε εδώ γιατί έχουμε την χαρά και την τιμή να φιλοξενούμε εδώ στην Καβάλα, και γενικότερα, στο Κανάλι αυτή την στιγμή, την πρώην πρόεδρο της Βουλής, την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου. Πρόεδρος, βέβαια, της παράταξης “Πλεύση Ελευθερίας”, του κόμματος “Πλεύση Ελευθερίας”. Την ευχαριστώ πάρα πολύ που αποδέχθηκε την πρόσκληση. Βρίσκεται εδώ και, ειλικρινά, χαίρομαι γιατί θεωρώ ότι θα κάνουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα. Καλώς ήρθατε, κυρία Πρόεδρε. Καλώς σας δεχτήκαμε εδώ. Και να είστε πάντα καλά.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Καλώς σας βρήκα. Να είστε κι εσείς καλά και είναι μεγάλη χαρά που βρίσκομαι εδώ.

Σπύρος Λάτσας: Να είστε καλά. Να ξεκινήσουμε λίγο με τα σημερινά. Ήρθατε εδώ στη Καβάλα, κάνετε μια περιοδεία, που εντάσσεται αυτή; Στο πλαίσιο των γενικών περιοδειών ή ξεκινάτε κάτι καινούριο; Ξεκινάτε ένα πρόγραμμα στην Περιφέρεια και ξεκινάτε από την Ανατολική Μακεδονία; ‘Η, γενικά, υπήρχε κάποιος λόγος που ήρθατε συγκεκριμένως εδώ;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Υπάρχει πάντοτε λόγος για να ερχόμαστε εδώ, και υπάρχει πάντοτε λόγος για να βρισκόμαστε δίπλα στους πολίτες αυτής της χώρας, δίπλα στην κοινωνία, δίπλα σε έναν λαό που αγωνίζεται. Πριν από ενάμιση μήνα, σχεδόν δύο μήνες, κάναμε την αρχή για αυτή την προσπάθεια, για αυτή τη μάχη, που συγκροτεί η “Πλεύση Ελευθερίας”. Η “Πλεύση Ελευθερίας” δεν είναι ένα παραδοσιακό κόμμα, είναι ένα κόμμα-κίνημα, που γεννιέται και ενσαρκώνεται μέσα από την κοινωνία. Και τότε είπα, υποσχέθηκα, ότι η “Πλεύση Ελευθερίας”θα βρεθεί σε κάθε γωνιά της επικράτειας αλλά και στο εξωτερικό, σε κάθε κοιτίδα την Ομογένειας. Και αμέσως, από την τρίτη ημέρα μετά την εναρκτήρια διαδικασία, που έγινε στο θέατρο “Χυτήριο” στην Αθήνα, ξεκίνησαν εξορμήσεις, περιοδείες, σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας.

Σήμερα είμαστε στην Καβάλα, το βράδυ και αύριο στην Δράμα. Εδώ θα επανέλθουμε. Δεν θα γλιτώσετε από εμάς εύκολα. Οι εξορμήσεις αυτές και η παρουσία μου εδώ, έχουν την έννοια μιας έμπρακτης υλοποίησης της δέσμευσης να φτιάξουμε μαζί αυτό το νέο κόμμα-κίνημα και να ξεκινήσουμε μαζί αυτήν τη μάχη που πρέπει να δοθεί για το λαό και την πατρίδα μας. Αυτήν την μάχη ανάκτησης της ελευθερίας μας και αποκατάστασης της Δημοκρατίας.

Σπύρος Λάτσας: Κυρία Κωνσταντοπούλου είναι γεγονός, και το λένε και οι αντίπαλοί σας, αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι, οι πολιτικοί αντίπαλοι σας, ότι είχατε σταθερές θέσεις, είχατε σταθερή άποψη, και, τελικά, είσαστε κύριοι, πολιτικά πάντα εννοώ, ούτως ή άλλως είσαστε κυρίες και κύριοι, και σταθήκατε στο ύψος των περιστάσεων. Αποχωρήσατε γιατί διαφωνήσατε με μια σειρά από ζητήματα. Θέλω να ρωτήσω, η κοινωνία πώς το αντιμετωπίζει αυτό; Πώς το βλέπει αυτό; Δεδομένου ότι είναι μια πολύ δύσκολη συγκυρία, αν θέλετε, για το πολιτικό σκηνικό της χώρας, και το πολιτικό προσωπικό σε πολύ μεγάλο βαθμό, συγχωρέστε με που θα το πω, έχει απαξιωθεί.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κατ’ αρχάς να σας πω ότι δεν θεωρώ ότι αποχώρησα. Θεωρώ και πιστεύω και νομίζω απέδειξα, ότι έδωσα τη μάχη. Μια μάχη που έπρεπε να δοθεί. Υπάρχουν και άλλες μάχες που πρέπει να δοθούν. Και τις μάχες αυτές πρέπει να τις δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Νομίζω ότι είχε την ευκαιρία ο ελληνικός λαός, την προηγούμενη περίοδο, να δει δυο διαφορετικά παραδείγματα. Ένα παράδειγμα-υπόδειγμα και ένα παράδειγμα προς αποφυγήν. Το υπόδειγμα που κατά τη γνώμη μου πρέπει να συγκροτήσουμε, είναι το υπόδειγμα της συνέπειας, της αξιοπιστίας, της αξιοπρέπειας, της διεκδίκησης, της ανιδιοτέλειας.

Το παράδειγμα προς αποφυγήν, είναι το παράδειγμα της εξουσιολαγνείας, αυτής της άκρατης αγάπης για την εξουσία, που έκανε πρόσωπα κυβερνητικά να επιδίδονται σε ακραίο κυβερνητισμό, να ξεπουλούν τον λαό και την πατρίδα, μόνο και μόνο για να παραμείνουν στην εξουσία. Είναι σημαντικό να διαχωρίζουμε, λοιπόν, αυτά τα δυο. Το παράδειγμα προς αποφυγήν πρέπει να απαξιωθεί. Και σωστά απαξιώνεται. Και συμμερίζομαι απόλυτα την αγανάκτηση των πολιτών γιατί βιώνω την ίδια αγανάκτηση με τους συμπολίτες μου, για αυτήν την προδοσία που υπέστημεν.

Το παράδειγμα-υπόδειγμα είναι η πρόκληση για όλους μας. Να αντεπεξέλθουμε στην ευθύνη και να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και στο ύψος του καθήκοντός μας. Όχι μόνο ως πολιτικοί. Κυρίως ως πολίτες. Γιατί πολιτικοί που δεν είναι πολίτες είναι έκπτωτοι. Ηθικά και πολιτικά.

Σπύρος Λάτσας: Είναι εύκολο αυτό; Υπάρχει ανταπόκριση στην κοινωνία, γενικώς, θα έλεγα; Και να σας ρωτήσω και γενικότερα με την προηγούμενη τοποθέτηση σας, απάντηση μάλλον, τι ήταν αυτό που άλλαξε τον κύριο Τσίπρα ξαφνικά, έτσι, και απ’ τον Γενάρη μέχρι τον Σεπτέμβρη, “τα είδαμε όλα”, αν μου επιτρέπετε την έκφραση, να το πω έτσι.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Το συμπέρασμα είναι οδυνηρό. Είναι οδυνηρό και για μένα, είναι οδυνηρό και για τους ανθρώπους που πίστεψαν και εμπιστεύθηκαν τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν άλλαξε. Απλώς δεν ήταν αυτό το οποίο πιστέψαμε και δεν πίστευε εκείνα τα οποία έλεγε. Δεν τα εννοούσε. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει πιθανότητα για τόσο ριζική μετάλλαξη οποιουδήποτε ανθρώπου. Δεν νομίζω ότι μπορεί ποτέ να πίστευε κανείς ειλικρινά στην προστασία της Δημόσιας Περιουσίας και σήμερα να τη ξεπουλάει μπιρ-παρά. Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιθανότητα να πίστευε κανείς ειλικρινά στον αγώνα ανατροπής των μνημονίων και σήμερα να προσυπογράφει μνημόνια με χέρια και με πόδια και να επαγγέλλεται ουσιαστικά την υλοποίηση των μνημονίων. Δεν υπάρχει πιθανότητα να θεωρείς τα θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα και τα εργασιακά δικαιώματα κόκκινη γραμμή και να αποδέχεσαι αυτήν την επέλαση στα κεκτημένα δικαιώματα και ελευθερίες και στις συνταγματικές εγγυήσει για την προστασία του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου.

Νομίζω ότι υπήρξε μια κολοσσιαία εξαπάτηση. Γι’ αυτήν την εξαπάτηση πρέπει να λογοδοτήσουν οι υπαίτιοι, γιατί πάτησαν πάνω στην εμπιστοσύνη και στην ελπίδα ενός ολόκληρου λαού και, κυρίως, πάτησαν πάνω στην εμπιστοσύνη και στην ελπίδα που δόθηκε απλόχερα από τις νέες γενιές. Και αυτό είναι κάτι που αδυνατώ να το συγχωρήσω. Αισθάνομαι ότι δεν έχω το δικαίωμα να το συγχωρήσω. Και αισθάνομαι ότι δικαιούνται οι νέες γενιές πρώτα απ’ όλα να ζητήσουν τον λόγο και να ζητήσουν και την απόδοση Δικαιοσύνης για ένα έγκλημα που έγινε εις βάρος τους.

Σπύρος Λάτσας: Άρα λέτε ουσιαστικά ότι κάποια στιγμή αυτό θα συμβεί, κάποια στιγμή οι νέες γενιές θα απαιτήσουν αυτό, ή, τουλάχιστον, θέλετε να γίνει αυτό.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Λέω ότι θα συμβεί πολύ σύντομα, γιατί αυτό το οποίο γεννήθηκε το προηγούμενο διάστημα και αναπτερώθηκε τον προηγούμενο χρόνο και απογειώθηκε με το Δημοψήφισμα, που ήταν κορυφαία ιστορική στιγμή δημοκρατικού φρονήματος και Δημοκρατικής αντίστασης, θα ξαναθεριέψει. Δεν υπάρχει περίπτωση να καταλαγιάσει. Αυτό το ξέρουν και οι δανειστές-δυνάστες μας, το ξέρουν και οι κυβερνώντες. Γι’ αυτό προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν στην εξουσία, αλλά και να απελπίσουν τον λαό, ακριβώς για να μην σηκωθεί στα πόδια του. Θεωρώ ότι είναι μάταιη αυτή η προσπάθεια. Θεωρώ ότι πολύ σύντομα δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν διότι σήμερα που έπρεπε να κρύβονται, ανερυθρίαστα περιφέρουν την κυβερνητική τους αλαζονεία, το κυβερνητικό τους σαρκίο και τα σακίδια τους εντός και εκτός του “Hilton” καταστρέφοντας την χώρα μας.

Σπύρος Λάτσας: Σας ρώτησα τι ήταν αυτό που άλλαξε. Μου είπατε δεν άλλαξε τίποτα, έτσι ήταν.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας λέω ότι δεν μπορώ να υιοθετήσω συμπεράσματα μετάλλαξης. Νομίζω ότι υπήρξε μια απάτη, δεν δέχομαι ότι μπορεί κανείς να αλλάξει, πολύ λιγότερο να αλλάξει μέσα σε δεκαεφτά ώρες. Υπάρχουν άνθρωποι που έδωσαν την ζωή τους, υπάρχουν άνθρωποι που έδωσαν την ελευθερία τους, την σωματική τους ακεραιότητα, βασανίστηκαν άγρια, και δεν υπέγραψαν, δεν πρόδωσαν, δεν παρέδωσαν. Συνεπώς δεν δέχομαι τα σενάρια μετάλλαξης.

Σπύρος Λάτσας: Γιατί το έκανε αυτό, κατά την άποψή σας, ο κύριος Τσίπρας εν προκειμένω;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Από αγάπη για την εξουσία.

Σπύρος Λάτσας: Από αγάπη για την εξουσία και μόνο αυτό, λέτε; Δεν βλέπετε κάτι άλλο από πίσω;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είναι πραγματικά απογοητευτικό και οδυνηρό αλλά, δυστυχώς, αυτό είναι αναπόδραστο συμπέρασμα.

Σπύρος Λάτσας: Εντάξει. Την εξουσία τώρα, να πάμε τώρα και λίγο στο πιο κοινωνικό, την εξουσία όλοι την θέλουνε αλλά κι εσεις είχατε μια άλλη πορεία, είχατε μια άλλη στάση.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι. Κοιτάξτε. Δεν συμφωνώ. Την εξουσία δεν την θέλουν όλοι και, κυρίως, την εξουσία δεν μπορείς να την αντιμετωπίζεις ως λάφυρο. Εξουσία σημαίνει ευθύνη και, κυρίως, σημαίνει ευθύνη απόδοσης της εξουσίας εκεί απ’ όπου πραγματικά προέρχεται. Στους πολίτες. Εάν η εξουσία αντιμετωπίζεται ως ένα λάφυρο κι ένα κτήμα των Κυβερνώντων είναι σίγουρο ότι αυτοί δεν δρουν ούτε υπέρ του δημοσίου συμφέροντος ούτε υπέρ του κοινωνικού συμφέροντος. Κι εδώ πια έχουμε έναν άκρατο και ακραίο κυβερνητισμό και μια ακραία κυβερνητική αλαζονεία και ασυδοσία. Τα παραδείγματα, αφενός μεν ασύστολων διορισμών “ημετέρων”, αλλά και τα παραδείγματα αμνήστευσης και ασυλίας σε Κυβερνητικά πρόσωπα για οικονομικά εγκλήματα είναι παραδείγματα ντροπής.

Σπύρος Λάτσας: Αυτά με τον κύριο Τσίπρα. Σε μια γενική, έτσι, τοποθέτηση. Με τον κύριο Λαφαζάνη τί έγινε τώρα και η Ζωή Κωνσταντοπούλου αποφάσισε να τραβήξει έναν δικό της δρόμο, όχι μοναχικό, θα έλεγα γιατί απ’ ό,τι ξέρω έχετε πάρα πολύ κόσμο που αποδέχεται τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, την ακολουθεί κατά γράμμα, την παρακολουθεί, βέβαια, όπως μου έλεγε σήμερα μία φίλη από εδώ, πολιτικό στέλεχος, λέω τί γίνεται; Την παρακολουθώ, λέει, με την καλή έννοια, καταλαβαίνετε τί εννοώ, πολιτικά.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Συμπλέει…

Σπύρος Λάτσας: Συμπλέει, ναι, όπως κινείστε. Με τον κύριο Λαφαζάνη τί έγινε;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Τί εννοείτε;

Σπύρος Λάτσας: Γιατί έτσι ενώ μαζί φύγατε, μαζί το πήγατε το πράγμα μέχρι ένα σημείο μετά εσείς ακολουθήσατε την Πλεύση Ελευθερίας;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Με εντυπωσιάζει που υπάρχει αυτή η ανάγνωση η αρνητική. Δεν υπάρχει καμία σκιά.

Σπύρος Λάτσας: Όχι, δεν είναι αρνητική. Ερώτηση είναι.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Από την… Ναι, απλώς, ξέρετε τα γεγονότα μπορούν να ερμηνεύονται και να μεθερμηνεύονται και να παρερμηνεύονται.

Σπύρος Λάτσας: Γι’ αυτό, λοιπόν, σας έχουμε εδώ για να μας πείτε τη δική σας ερμηνεία και να..

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, όχι. Εγώ δεν θα σας πω ερμηνείες, θα σας πω την πραγματικότητα.

Σπύρος Λάτσας: Τη δική σας άποψη, ναι, σωστά.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Με τον Παναγιώτη το Λαφαζάνη και με όλους τους ανθρώπους, με τους οποίους δώσαμε μαζί αυτήν την πολύ μεγάλη μάχη, της προσπάθειας αποτροπής της ψήφισης του 3ου Μνημονίου και, στη συνέχεια, τη μάχη άμυνας απέναντι σε μία πολιτική εκκαθάριση, γιατί η απόφαση για εκλογές ήταν απόφαση των δανειστών προς επίτευξη μιας πολιτικής και κοινοβουλευτικής εκκαθάρισης, για να μην έχει η Βουλή μία Πρόεδρο ενοχλητική, και Επιτροπές ενοχλητικές, για να μην έχει Βουλευτές, και πρώην Υπουργούς ενοχλητικούς, για να μην έχει, γενικά, η Βουλή αυτή καμία αντιμνημονιακή φωνή, όπως δεν έχει η σημερινή Βουλή.

Τιμώ, λοιπόν, τους ανθρώπους με τους οποίους δώσαμε τη μάχη μαζί. Κι έχουμε δώσει και πολλές άλλες μάχες μαζί και είναι βέβαιο ότι θα δώσουμε και πολλές άλλες μάχες μαζί. Με συνδέει μαζί τους όλη αυτή η διαδρομή και η πορεία. Εκτιμώ την στάση που κράτησαν και εκτιμώ και τους αγώνες τους. Κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Από εκεί και πέρα, έχει μία σημασία, γνωρίζετε, βέβαια, ότι εγώ συνεργάστηκα με την Λαϊκή Ενότητα ως ανεξάρτητη υποψήφια, ακριβώς πιστεύοντας ότι έπρεπε να ενισχυθεί αυτή η προσπάθεια εκείνη τη στιγμή και ήταν η ώρα μιας ολομέτωπης, κοινής μάχης. Αυτή η στιγμή, είναι η στιγμή του πολλαπλασιασμού των δυνάμεών μας. Είναι η στιγμή της απεύθυνσης στην κοινωνία. Και αισθάνθηκα πολύ οξεία την ιστορική ευθύνη να πάρω μία πρωτοβουλία που, ουσιαστικά, θα επιτρέψει σε πολλούς ανθρώπους, που προηγουμένως, δεν ενεργοποιήθηκαν, να ενεργοποιηθούν και να διεκδικήσουν και να παλέψουν για να πάρουν πίσω τη ζωή και το μέλλον τους. Αυτή είναι η έννοια της συγκρότησης της Πλεύσης Ελευθερίας. Γι’ αυτό και λέω, μολονότι επιμένετε να με αποκαλείτε Πρόεδρο ή Επικεφαλής, στην πραγματικότητα, είμαι εκείνη που πήρε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία αυτής της δύναμης, αυτού του κόμματος – κινήματος, που πιστεύω βαθιά ότι θα αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Πιστεύω βαθιά ότι θα ανατρέψει αυτό το καθεστώς, γιατί θα δώσει στον ελληνικό λαό, στην ελληνική κοινωνία, τη δυνατότητα να σηκώσει κεφάλι. Να σταθεί ευθυτενής. Να πατήσει στα πόδια της. Να διεκδικήσει και να τους ρίξει. Να τους ανατρέψει.

Σπύρος Λάτσας: Εγώ, πάντως, μιλώντας, προηγουμένως, και απευθυνόμενος σε εσάς, όταν είπα “κυρία Πρόεδρε”, εννοούσα το αξίωμα του Προέδρου της Βουλής, της Προέδρου της Βουλής, γιατί αυτό δεν φεύγει πλέον. Θέλετε δεν θέλετε.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Πάντως, να ξέρετε, κοιτάξτε, εγώ απέδειξα εμπράκτως πως δεν έχω καμία προσήλωση σε αξιώματα. Με ενδιαφέρει η ουσία. Και δεν έχω καμία αγάπη για την εξουσία. Με ενδιαφέρει η ουσία.

Σπύρος Λάτσας: Πάντως, αν και μας ξενυχτήσατε πάρα πολλές φορές, μας λείπετε. Αυτό σας το λέω…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Να φροντίσετε να μην σας ξαναλείψουμε. Και να ξέρετε, ακόμη κι αν δεν είμαστε, και δεν είμαι, πολλοί άνθρωποι στη Βουλή, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε ενεργοί στην κοινωνία. Δεν σημαίνει ότι ξεχνάμε. Δεν σημαίνει ότι σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Και δεν σημαίνει ότι θα παραδοθούμε. Δεν παραδιδόμαστε. Και καλούμε και την Ελληνική κοινωνία να μην παραδοθεί.

Σπύρος Λάτσας: Κυρία Κωνσταντοπούλου, νομίζω ότι το έχετε αντιμετωπίσει κι εσείς. Η κοινωνία πίστευε σε κάτι άλλο. Το είπαμε. Σε κάτι αριστερό. Σε κάτι προοδευτικό. “Θα σκίσω, θα κάνω”… Εν πάση περιπτώσει, έγινε ό,τι έγινε και φτάσαμε εδώ όπου φτάσαμε. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν δυνάμεις, όπως είστε εσείς, όπως είναι η Λαϊκή Ενότητα, αντιμνημονιακές θα έλεγα, οι οποίες δεν θέλουν το μνημόνιο. Αυτές οι δυνάμεις υπάρχει περίπτωση να συνεργασθούν σε ένα κοινό πλαίσιο; Δεν θέλω, μην θεωρηθεί και προβοκάτσια, να πω και πιο αριστερό. Στον πιο αριστερό χώρο, έτσι, γενικότερα. Με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδος, ενδεχομένως κάποιες συζητήσεις, ή, ακόμα-ακόμα, ξέρω ‘γω και με άλλα στελέχη του πολιτικού χώρου που λέγονται ότι είναι αντιμνημονιακοί. Υπάρχει τέτοια περίπτωση;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα σας πω αυτό που πιστεύω βαθιά. Η υπόθεση της ανατροπής, η υπόθεση της μάχης, η υπόθεση της αντίστασης και η υπόθεση της ανάκτησης της Ελευθερίας και της αποκατάστασης της Δημοκρατίας δεν είναι υπόθεση εκ των ενόντων διαχείρισης. Δεν είναι μία υπόθεση, δηλαδή, που μπορεί να την συρρικνώσουμε κάποιοι στο να βρεθούμε μεταξύ μας και να συμπράξουμε. Αυτό είναι ένα απειροελάχιστο, μία απειροελάχιστη ψηφίδα σε αυτό που πράγματι αποτελεί το πρόταγμα και το πρόσταγμα των καιρών, που είναι μία ευρύτατη κοινωνική και λαϊκή σύμπραξη. Αναφερθήκατε στην Αριστερά. Προφανώς, την ταυτότητα μου την πολιτική δεν την αποποιούμαι. Ούτε θα βγάλω το πετσί μου. Από την άλλη πλευρά, όμως, η ανατροπή, την οποία καλούμαστε να υλοποιήσουμε, να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε, δεν είναι υπόθεση ενός πολιτικού χώρου στην πολιτική γεωγραφία. Είναι υπόθεση του λαού. Και, επομένως, η έμφαση δεν δίνεται, εάν θέλετε, σε ένα κομμάτι της πολιτικής γεωγραφίας. Η έμφαση δίνεται στα χαρακτηριστικά εκείνα, που έχουν οι άνθρωποι, που σήμερα διεκδικούν και τάσσονται για την ανατροπή του Μνημονίου. Είναι άνθρωποι Αριστεροί. Είναι Πατριώτες. Είναι Δημοκράτες. Είναι Ριζοσπάστες. Μπορεί να έχουν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Μπορεί να έχουν κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά. Κυριάρχα,  είναι άνθρωποι καθαροί, που δεν τους έχει στην τσέπη του, στο χέρι του ή στη λίστα του κανείς. Είναι άνθρωποι αποφασισμένοι  να δώσουν  αυτή τη μάχη. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να μην αναλωνόμαστε, αν θέλετε, σε μία στενή θεώρηση του τι θα πει μέτωπο. Το μέτωπο συγκροτείται, πρώτα απ΄ όλα, σε σύμπραξη με το λαό και την κοινωνία. Κι από κει και πέρα, είναι αυτονόητο, εμείς το λέμε και στη Διακήρυξή μας την Ιδρυτική, ότι θα συμπράξουμε με όλες εκείνες τις κοινωνικές, τις πολιτικές και τις κινηματικές δυνάμεις, που δρουν προς την ίδια κατεύθυνση και με τις οποίες μας συνδέουν κοινές αφετηρίες, κοινές αξίες, κοινοί στόχοι . Δεν έχουμε , επομένως, ούτε φοβίες συμπράξεων. Αλλά, την ίδια ώρα, δεν έχουμε παρωπίδες, δεν βλέπουμε τις συμπράξεις με μια στενή, με ένα στενό κομματικό κυάλι.

Σπύρος Λάτσας: Ε, ναι, είναι μια μεγάλη κουβέντα αυτή, βέβαια, στην πορεία του χρόνου πιστεύω να έχουμε τη δυνατότητα να τα ξαναπούμε πάνω στο γενικό πολιτικό πλαίσιο και να δοθούν έτσι αν θέλετε περισσότερες απαντήσεις σε μας, υποβάλλοντας, βέβαια, ερωτήσεις που έχουμε και που συλλέγουμε κάθε μέρα από την κοινωνία, έτσι; Στην Καβάλα τώρα ήρθατε, πήγατε στηΒιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων (ΒΦΛ), είχατε μια συνάντηση εκεί, τι σας είπαν οι εργαζόμενοι; Τι γίνεται εκεί; Να πούμε και λίγο κανά δυο πράγματα τοπικά.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Να πούμε πολλά πράγματα. Και να πούμε ότι αυτά τα ζητήματα, που αντιμετωπίζει η κοινωνία της Καβάλας, δεν είναι στενά τοπικά. Στην πραγματικότητα αφορούν ολόκληρη τη χώρα, είτε ως εθνικής εμβέλειας ζητήματα και προβλήματα, είτε ως προβλήματα που συναντώνται με παραπλήσια μορφή σε άλλες περιοχές. Η Καβάλα δίνει πολλαπλές μάχες, εγώ είδα μια κοινωνία ζωντανή, παλλόμενη και διεκδικητική σε πολλά επίπεδα. Προσγειώθηκα στο αεροδρόμιο της Χρυσούπολης, ένα αεροδρόμιο, που ξεπουλιέται με αντισυνταγματική διαδικασία και άκυρη και παραδίδεται στην Γερμανική Fraport.

Σπύρος Λάτσας: Και όχι μόνο αυτό, έτσι;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είναι μια εκποίηση αντισυνταγματική και, εγώ, εμμένω στο ότι αυτά τα στρατηγικής σημασίας περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου μπορούν να ανακτηθούν και πρέπει να ανακτηθούν και θα ανακτηθούν από μια Κυβέρνηση, η οποία θα υπηρετεί πραγματικά το Σύνταγμα, τη Δημοκρατία, την Πατρίδα, τη Λαϊκή Κυριαρχία και την Εθνική Ανεξαρτησία. Επισκεφθήκαμε τον Αγροτικό Συνεταιρισμό “Νέστος”, είδαμε εκεί τους εκπροσώπους των αγροτών και ενημερωθήκαμε για την παραγωγή. Στη συνέχεια, πήγαμε στη Καβάλα Oil, όπου συναντηθήκαμε και με τους εκπροσώπους του σωματείου εργαζομένων και με τους εκπροσώπους των εργαζομένων στα λιπάσματα και με τους εκπροσώπους των αγροτών. Για εμένα, η πιο εποικοδομητική και σημαντική στιγμή αυτής της επίσκεψης, ήταν η μετάβαση στο μπλόκο των εργαζομένων στα λιπάσματα. Το είπα και στους ίδιους και θα το πω και σε εσάς: θεωρώ τιμή μου να βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους που αγωνίζονται με αυτό τον τρόπο, για τα δικαιώματά τους. Που ορθώνουν ανάστημα. Που δεν σκύβουν το κεφάλι. Που δεν φοβούνται. Δεν τρομοκρατούνται. Δεν αποθαρρύνονται και δεν εξαγοράζονται. Είναι τιμητικό για κάθε πολίτη να βρίσκεται ανάμεσα σε τέτοιους συμπολίτες του, και αυτό το μετέφερα στους εργαζομένους και τους μετέφερα, επίσης, ότι η Πλεύση Ελευθερίας βάζει μεταξύ των βασικών προταγμάτων της, τα Δικαιώματα: έχουμε ως σήμα μας ένα πλοίο που σχηματίζεται από έξι πανιά σε σχήμα δέλτα και κάθε δέλτα σηματοδοτεί και μια αρχή, μια αξία για την οποία παλεύουμε: Την Δημοκρατία. Την Δικαιοσύνη. Την Διαφάνεια. Τα Δικαιώματα. Την Διαγραφή του Χρέους. Και την Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών. Στο κομμάτι, λοιπόν, των Δικαιωμάτων είναι αυτονόητη υποχρέωση μας να συμπαρασταθούμε στους εργαζομένους που παλεύουν ακριβώς για την περιφρούρηση των δικαιωμάτων αυτών. Και θα το κάνουμε έμπρακτα. Εξάλλου, νομίζω ότι μπορώ να απευθύνομαι με αξιοπιστία στους ανθρώπους αυτούς, ακριβώς, γιατί διαχρονικά στη διαδρομή μου αυτά που είπα έκανα και αυτά που έλεγα εξακολουθώ να λέω.

Σπύρος Λάτσας: Φορείς δεν είδατε, βέβαια έτσι με την έννοια…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Τι εννοείτε “φορείς δεν είδαμε”;

Σπύρος Λάτσας: Εεε… το Δήμο, την Περιφέρεια και λοιπά..

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας είπα ότι είδαμε αρκετούς φορείς. Δεν κάναμε εθιμοτυπική…

Σπύρος Λάτσας: Εννοώ κυβερνητικούς φορείς

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν κάναμε εθιμοτυπική επίσκεψη, ούτε ήταν αφορμή, αν θέλετε, για μια εθιμοτυπία. Αυτά ανήκουν σε άλλες εποχές. Εδώ, το ζητούμενο ήταν να ακούσουμε από τους ανθρώπους που ζουν τα προβλήματα, την εκτίμησή τους για την κατάσταση, τα προβλήματα όπως βιωματικά τα εγγράφουν στην καθημερινότητά τους, τις λύσεις που προτείνουν και να ακούσουν κι εκείνοι και να δουν την Πλεύση Ελευθερίας και ποια είναι η δική μας προσέγγιση. Αυτό δεν είναι μια διαδικασία που άρχισε και τέλειωσε, είναι μια διαδικασία που μόλις ξεκινά και θα συνεχιστεί με πολύ ευρείες και ανοιχτές διαδικασίες στη συγκρότηση της Πλεύσης Ελευθερίας, που θα είναι μια συγκρότηση ανοιχτή και αμεσοδημοκρατική, όπως πρέπει να είναι ένα κόμμα-κίνημα που θέλει να πρωτοστατήσει και να φέρει εις πέρας αυτή την μεγάλη ιστορική ανατροπή.

Σπύρος Λάτσας: Και βέβαια, θεωρώ αυτονόητο, αλλά ας το ρωτήσω έτσι για να καταγραφεί, ότι θα κατεβάσετε συνδυασμούς σε όλη τη χώρα, έτσι; Σε περίπτωση εκλογών. Αλήθεια βλέπετε εκλογές; Σύντομα δηλαδή, αυτό εννοώ.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κοιτάξτε, νομίζω ότι ο πολιτικός οπορτουνισμός της Κυβέρνησης έχει ξετυλιχθεί σε όλο του “το μεγαλείο” εντός εισαγωγικών. Δεν θεωρώ απίθανες τις εκλογές σε οποιονδήποτε χρόνο. Νομίζω ότι κριτήριο της Κυβέρνησης θα είναι πότε τη συμφέρει περισσότερο. Ήδη, βλέπουμε να επιδίδονται στα ίδια γνωστά εκλογομαγειρέματα με τον εκλογικό νόμο. Και, επομένως, δεν αποκλείω τίποτε, χωρίς να θέλω να κάνω και την Πυθία σε σχέση με το πότε θα γίνουν εκλογές. Όποτε κι αν γίνουν εκλογές, η Πλεύση Ελευθερίας θα είναι έτοιμη.

Σπύρος Λάτσας: Αυτό το περί συνταγματικής αναθεώρησης, περί εκλογής του Προέδρου από τη βάση, βέβαια, έχετε και γνώσεις νομικές, τι γίνεται, εδώ, τώρα; Πώς το παλεύουμε αυτό; Τι λέμε πάνω σε αυτό; Γιατί ακούμε διάφορα, έτσι, και συγχωρέστε με που τα ρωτάω, αλλά να ακούσει κι ο κόσμος.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μιλούν για αναθεώρηση του Συντάγματος, εκείνοι που έχουν καταλύσει το Σύνταγμα και καταλύουν το Σύνταγμα καθημερινά εφαρμόζοντας Μνημόνια. Μιλούν για εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από την βάση, από τον λαό. Ποιοί; Ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος συνέπραξε και συνωμότησε για να διαλύσει τη Βουλή που τον εξέλεξε και αυτή τη στιγμή λειτουργεί ως συνομιλητής, και το “συνομιλητής” το λέω και με την ιστορική και με την πολιτική του χροιά, ως συνομιλητής των δανειστών-δυναστών μας. Νομίζω ότι όλα αυτά είναι φτηνά προσχήματα και ένας αγοραίος αποπροσανατολισμός, πίσω από τον οποίο προσπαθεί η Κυβέρνηση να κρύψει την τεράστια ένδειά της σε ηθικό έρμα και την τεράστια ευθύνη της για το έλλειμμα δημοκρατίας που είναι διάχυτο πια σε όλα τα επίπεδα.

Σπύρος Λάτσας: Στη συνέχεια από εδώ θα φύγετε, θα πάτε στη Δράμα, όπου εκεί θα πάτε στο Δήμο Προσοτσάνης έχετε μια συνάντηση στο Δημοτικό Κατάστημα, θα δείτε κι εκεί φορείς. Υπάρχει κάποιο πλάνο; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη, έτσι, δομή αν θέλετε της επίσκεψης αυτής; Ποιους πρόκειται να δείτε; Τι πρόκειται να πείτε; Τι πρόκειται να ακολουθήσει;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Έχουμε στο πρόγραμμα αρκετές επαφές και συναντήσεις και συζητήσεις με εκπροσώπους και κοινωνικών φορέων και εργαζομένων και αγροτών και ανέργων και κινημάτων και τοπικών φορέων. Θα γίνει μια μεγάλη εκδήλωση αύριο το βράδυ στις 20.30 στο Δημοτικό Ωδείο Δράμας. Νομίζω, είναι μια καλή ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με τους ανθρώπους. Εγώ, ξέρετε, στις ομιλίες μου δε συνηθίζω να φεύγω, μένω στο τέλος και μιλάω με τον κόσμο, συνήθως καθόμαστε αρκετή ώρα, μετά το πέρας, και έχουμε σε πιο χαλαρό, έτσι, περιβάλλον και όχι με το στήσιμο μιας ομιλίας, μια πιο ανθρώπινη συζήτηση και αυτό θα γίνει και αύριο. Κατά τ’ άλλα να σας πω ότι είναι η πρώτη αλλά όχι η τελευταία επίσκεψή μου στην περιοχή. Θα με δείτε αρκετές φορές. Θα σας δω αρκετές φορές και θα χαρώ να συμπράξουμε. Να συμπλεύσουμε και να συγκροτήσουμε με τους πολίτες της Καβάλας, μαζί, εκείνες τις προτάσεις και εκείνες τις στρατηγικές που θα οδηγήσουν στο ξέφωτο. Όχι μόνο την τοπική κοινωνία, όχι μόνο την Καβάλα, ολόκληρη τη χώρα.

Σπύρος Λάτσας: Είμαι σίγουρος ότι οι συνεργάτες σας, σας έχουν ενημερώσει για ζητήματα της περιοχής, τα ξέρετε κι εσείς από την προηγούμενη ενασχόληση σας ως Πρόεδρος της Βουλής.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν ισχυρίζομαι ότι τα ξέρω όλα… και πάντοτε μου αρέσει να…

Σπύρος Λάτσας: Κάποια γνωρίζετε πάντως, έτσι;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Πολλά γνωρίζω, άλλωστε στη Καβάλα είχα έρθει πρώτη φορά..

Σπύρος Λάτσας: Με τον κύριο Τσίπρα;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, όχι δεν είχα έρθει με τον κύριο Τσίπρα, είχα έρθει με τον Νίκο τον Κωνσταντόπουλο τότε ως κόρη του, και όχι ως πολιτικό στέλεχος, σε μια πολύ ωραία περιοδεία που είχε γίνει το ΄94 νομίζω.

Σπύρος Λάτσας: Εντάξει, να μην πω ότι ήτανε, και θεωρηθεί αλλιώς, ότι ήτανε μια από τις πιο αξιόλογες πολιτικές παρουσίες στο διάβα του χρόνου, εμείς, λίγο οι παλιότεροι, θυμόμαστε και κάποια άλλα πράγματα και εν πάση περιπτώσει είναι κρίμα τέτοιοι άνθρωποι να φεύγουν από το πολιτικό σκηνικό και να μένουνε στο περιθώριο σε εισαγωγικά.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κοιτάξτε οι άνθρωποι που είναι ενεργοί κοινωνικά δε περιθωριοποιούνται ποτέ…

Σπύρος Λάτσας: Ναι, ναι δε φεύγουν ποτέ. Έχετε δίκιο.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εκείνο, όμως, που θέλω να πω, είναι ότι κρατάω από τότε, από εκείνη την εποχή που ήμουνα κι εγώ φοιτήτρια, ήμουνα στο πρώτο έτος, κρατάω μια πολύ όμορφη ανάμνηση της πόλης και έτσι αυτό είναι κίνητρο και για να επανέρχομαι.

Σπύρος Λάτσας: Εγώ την ξεκίνησα τη συζήτηση αυτή, για να σας πω ότι είστε σε μια περιοχή ενεργειακού κόμβου. Ουσιαστικά, δεν ξέρω τι μας ξημερώνει, γενικότερα, και το λέω αυτό με ένα είδος φόβου, αν μου επιτρέπετε την έκφραση, διότι έχουμε έναν TAP που θα περάσει, έχουμε άλλα πράγματα που θα γίνουν εδώ, και δεν ξέρουμε, έχουμε μια ΕΟΖ, η οποία ελλοχεύει να υπάρξει μετά την ψήφιση του αναπτυξιακού νόμου. Για αυτά, η Πλεύση Ελευθερίας τι λέει; Τι λέτε εσείς; Γενικώς, για όλη αυτή την “αναπτυξιακή πορεία”, βάλτε το σε εισαγωγικά… βγάλτε τα εισαγωγικά..ό,τι θέλετε εσείς.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι, έτσι, βάλτε το σε εισαγωγικά. Και για να μην απεραντολογήσουμε, αυτό που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι η ανάπτυξη δεν είναι σύνθημα. Και η ανάπτυξη δεν έρχεται πάνω σε μια αποδεκατισμένη κοινωνία, ούτε σε μια εξουθενωμένη βάση ανθρώπων. Επίσης, η ανάπτυξη δεν μπορεί να σχεδιάζεται άναρχα, ούτε χωρίς να συνυπολογίζει τις τοπικές κοινωνίες και τις τοπικές παραδόσεις. Δεν μπορεί να συνθηματολογούμε για το ποια ανάπτυξη θα επιδιωχθεί αν δε λάβει κανείς υπόψη, και πολύ σοβαρά, ποιες είναι οι ανθρώπινες δυνάμεις και δυνατότητες της περιοχής. Ποιες είναι οι δυνατότητες, συνολικά, και της γεωγραφίας αλλά και της κοινωνίας. Και, βέβαια, πώς όλα αυτά εντάσσονται σε έναν συνολικό στρατηγικό σχεδιασμό. Εδώ, η εντύπωση που δίνεται είναι ότι ξεπουλούν το ένα μετά το άλλο τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου. Συνομολογούνται και συμφωνούνται διεθνείς συμφωνίες χωρίς ρήτρες προστασίας του δημοσίου συμφέροντος και του εθνικού συμφέροντος, προκύπτουν τεράστια ερωτηματικά για τα κίνητρα της συνομολόγησης αυτών των συμφωνιών και, βέβαια, ένα μείζον ερωτηματικό για την δυνατότητα ευόδωσής τους. Την ίδια ώρα εγκαταλείπονται πολύ σημαντικές δραστηριότητες: και η αγροτική παραγωγή και άλλες δραστηριότητες, που είναι προσοδοφόρες και ζωογόνες για τις τοπικές κοινωνίες και τις τοπικές οικονομίες. Αυτό, λοιπόν, που έχω να πω, είναι ότι η εντύπωσή μου από όλες αυτές τις εξαγγελίες και αυτήν την εκτρωματική νομοθέτηση είναι ότι θα προκαλέσει, δυστυχώς, τα ίδια, ίσως και χειρότερα δεινά σε σχέση με την προηγούμενη μνημονιακή νομοθέτηση και διακυβέρνηση. Και για αυτό είναι σημαντικό μια ώρα αρχύτερα να ανατραπεί αυτό το καθεστώς. Είναι, όμως, εξίσου σημαντικό παράλληλα η κοινωνία, οι πολίτες, ο λαός, οι ενεργοί άνθρωποι να συγκροτηθούν και να συγκροτήσουν το σχέδιο της ανασυγκρότησης τους. Σε αυτό η Πλεύση Ελευθερίας φιλοδοξεί να διαδραματίσει κομβικό ρόλο. Στην διαδικασία, δηλαδή, ανασυγκρότησης και από κοινού χάραξης του σχεδίου μας.

Σπύρος Λάτσας: Λοιπόν, σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Θέλω να σεβαστώ το χρόνο σας, γιατί ήδη σας έχω κλέψει κανά δεκάλεπτο, τέταρτο…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Έδωσα την συναίνεση μου, οπότε δε λογίζεται ως κλοπή. Αθώος.

Σπύρος Λάτσας: Και δε θέλω να φύγει από εδώ η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η πρώην Πρόεδρος της Βουλής, να φύγει από δω στεναχωρημένη, πικραμένη και εν πάση περιπτώσει πρώτη επαφή να έχουμε και κακή εικόνα, να το πω, έτσι, απλά. Λοιπόν, σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Καλώς ήρθατε στην περιοχή. Εύχομαι όλα να πάνε καλά. Νομίζω, η κοινωνία το έχει ανάγκη κάτι διαφορετικό, κάτι άλλο. Κι εμείς, στο βαθμό που μπορούμε, θα συμβάλουμε τα μέγιστα στο να αποτυπώνουμε τουλάχιστον θέσεις, απόψεις. Και από κει και πέρα, ο λαός ας κρίνει μόνος του τι πρέπει να κάνει. Μεγάλα παιδιά είναι.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ κι εγώ θερμά. Και να πω ότι η κοινωνία, πάνω απ’ όλα, έχει ανάγκη να ξαναβρεί και να πιστέψει στις δυνάμεις της. Κι εμείς, αυτό που, πρώτα απ΄ όλα, λέμε στους πολίτες δεν είναι “εμπιστεύσου μας”, δεν είναι “ψήφισέ μας”, είναι “πίστεψε στις δυνάμεις σου, πάτα στα πόδια σου, διεκδίκησε, ενεργοποιήσου”. Αν το κάνουν, οι πολίτες, νομίζω ότι θα βρεθούμε μαζί σε πολλά πεδία.

Σπύρος Λάτσας: Κυρία Κωνσταντοπούλου ευχαριστώ πάρα πολύ