Άκης Παυλόπουλος: Επιστρέφουμε και καλησπερίζουμε, καλωσορίζουμε κοντά μας την επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Καλησπέρα σας, κυρία Κωνσταντοπούλου, και ευχαριστώ πολύ που είστε κοντά μας…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Καλησπέρα και σε εσάς.
Άκης Παυλόπουλος: …την επομένη του Eurogroup, η απόφαση του οποίου προκαλεί, ούτως ή άλλως, πολύ μεγάλες πολιτικές συζητήσεις και πολύ μεγάλη αντιπαράθεση. Τώρα, να ζητήσω τη δική σας ανάγνωση σε αυτό εδώ το αποτέλεσμα; Πήραμε κάτι; Δεν πήραμε τίποτα; Ήταν κέρδος ή νίκη, που μας επιτρέπει να φύγουμε πιο μπροστά; Ή, αντίθετα, μας παγιδεύει ακόμη περισσότερο;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είναι, νομίζω, ένα ανατριχιαστικό κείμενο το ανακοινωθέν του Eurogroup. Ουσιαστικά, περιγράφει τους μηχανισμούς, με τους οποίους θα εγκαθιδρυθεί ακόμη πιο βαθιά το Μνημόνιο. Περιγράφει με ανείπωτο κυνισμό την διαρκή αναπαραγωγή διαδικασιών εποπτείας, επιτήρησης, ελέγχου και επιτροπείας στην πραγματικότητα. Δεν αποκρυσταλλώνει κανενός είδους πρόοδο σε σχέση με την απελευθέρωση της χώρας από τα Μνημόνια. Αντίθετα, λέει ξεκάθαρα ότι χρειάζεται συμπληρωματικό Μνημόνιο.
Κι εδώ θα πω ότι δεν προάγει την ενημέρωση των πολιτών αυτή η διαστρέβλωση στις διατυπώσεις. «Supplemental Memorandum» θα πει «Συμπληρωματικό Μνημόνιο» και όχι…
Άκης Παυλόπουλος: Και όχι «συμπληρωμένο».
Ζωή Κωνσταντοπούλου: …δεν θα πει «Συμπληρωμένο Μνημόνιο».
Γιώργος Χουδαλάκης: Ο Ντάισελμπλουμ, πάντως, έτσι όπως το λέει η κυρία Κωνσταντοπούλου το είπε χθες. Δεν ξέρω αν το είπε εν τη ρύμη του λόγου ή απ’ τα πολλά Μνημόνια έχουν πάρει φόρα. Έτσι το είπε, πάντως.
Άκης Παυλόπουλος: Μήπως, όμως, εννοεί αυτές τις παρεμβάσεις που ζήτησαν;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κύριε Παυλόπουλε,
Άκης Παυλόπουλος: Παρακαλώ.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κύριε Παυλόπουλε, αν θέλετε, ας μην χαθούμε στις λεπτομέρειες.
Άκης Παυλόπουλος: Παρακαλώ. Αλλά αν πρόκειται να πάμε σε νέο Μνημόνιο, αυτό είναι ένα τεράστιο ζήτημα, έτσι δεν είναι;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μα το λέει ξεκάθαρα το ανακοινωθέν του Eurogroup. Το λέει ξεκάθαρα. Δεν είναι ζήτημα να διερωτόμαστε. Ας διαβάσουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι το ανακοινωθέν για να δουν ακριβώς τι περιγράφει. Περιγράφει ένα συμπληρωματικό Μνημόνιο, δηλαδή ένα νέο Μνημόνιο. Περιγράφει μία ακόμη μεγαλύτερη και ενδελεχέστερη διαδικασία εποπτείας. Ουσιαστικά, λέει ότι καλωσορίζουμε τη συμφωνία, που έγινε σε επίπεδο κατώτερων στελεχών (staff level), και, εν συνεχεία, περιγράφει πώς θα υποβάλλουν στο σουρωτήρι του ελέγχου και της εποπτείας τους νόμους, που ψήφισε η Βουλή, για να δουν αν είναι αρκετά καλοί και αν ανταποκρίνονται στις προϋποθέσεις τους. Λέει ότι θα μπουν επιπλέον προϋποθέσεις προκειμένου να εκταμιεύονται τμηματικά οι δόσεις και περιγράφει έναν εφιαλτικό μηχανισμό, ο οποίος, το χειρότερο απ’ όλα, είναι το ότι γίνεται αποδεκτός από την ελληνική Κυβέρνηση. Όσο για το χρέος, που ακούγαμε τόσο καιρό ότι θα ληφθεί δήθεν μία απόφαση, η οποία θα αφήσει τη χώρα να ανασάνει, τώρα, με την υπογραφή της Κυβέρνησης Τσίπρα έχει επισφραγισθεί ο αποκλεισμός της διαγραφής χρέους.
Εγώ θέλω να πω ότι προφανώς δεν υπηρετεί ούτε τη Δημοκρατία, ούτε την ενημέρωση, ούτε και την απελευθερωτική πορεία, που πρέπει να πάρουμε, το να ασχολούμαστε με κάθε Eurogroup, με κάθε προαπαιτούμενο, με κάθε συνεδρίαση, στην οποία έρχονται επιβεβλημένα και προσχεδιασμένα τα νέα μέτρα, αλλά πρέπει και να ξέρουμε τι είναι αυτά. Σε αυτό, λοιπόν, το σημείο, με αυτήν την απόφαση επισφραγίζεται η πλήρης παράδοση της Δημοκρατίας και την ελληνικής Πολιτείας στους δανειστές.
Άκης Παυλόπουλος: Πάντως, αυτή τη φορά, κυρία Κωνσταντοπούλου, κι εδώ αξίζει να σταθεί, κανείς έχω την αίσθηση, είχαμε κοντά μας ολόκληρο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Για τους δικούς του λόγους, όχι γιατί μας συμπάθησε.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Καλά, δεν το είχαμε κοντά μας αλλά είχε…
Άκης Παυλόπουλος: Εντάξει. Σε αυτό το bras de fer με τη Γερμανία, σε αυτή την αναμέτρηση γιγάντων, μας βόλευε, εν πάση περιπτώσει, αυτό που ζητούσε το ΔΝΤ. Και ούτε το ΔΝΤ και το λέω αυτό γιατί δεν είναι μόνο το αν διαπραγματεύθηκε ή όχι ο Τσίπρας και η Κυβέρνηση…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είναι το τι υπηρετεί.
Άκης Παυλόπουλος: Έχει να κάνει, όμως, και με το συνολικό τοπίο. Όταν το ΔΝΤ δεν μπορεί να επιβάλει στον Σόιμπλε το κούρεμα του μη βιώσιμου ελληνικού χρέους, θα το επιβάλει η Ελλάδα;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα σας πω, κύριε Παυλόπουλε. Κατ’ αρχάς, το ΔΝΤ δεν είναι κανένας φίλος και σύμμαχός μας. Είναι δανειστής, δρα ως δανειστής αλλά σκέφτεται και τα συμφέροντά του και σκέφτεται πόσο εκτεθειμένο νομικά είναι. Είναι νομικά εκτεθειμένο το ΔΝΤ από το πρόγραμμα αυτό. Κοιτάζει, λοιπόν, πώς θα αποσείσει τις ευθύνες του..
Άκης Παυλόπουλος: Ακόμη κι έτσι, μας βολεύει στην παρούσα φάση αυτό.
Γιώργος Χουδαλάκης: Μου επιτρέπετε μία παρέμβαση πάνω σε αυτό; Νομικά εκτεθειμένο, κυρία Κωνσταντοπούλου, λόγω του μη κουρέματος του χρέους είναι.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Βεβαίως. Από το 2010 είναι και λόγω του ότι εν γνώσει του…
Γιώργος Χουδαλάκης: Άρα μπορεί να έχει και μια αντίστροφη ανάγνωση αυτό. Έτσι δεν είναι; Δηλαδή, όταν στο σημείο που πρέπει να πιέσει, κάνει πίσω, παρ’ όλες τις παρεμβάσεις του Λιού, παρ’ ότι έχει εκτεθεί και ο ίδιος ο κύριος Τόμσεν, που εμφανίστηκε ως ο κύριος διαπραγματευτής χτες, τα θυμάστε, τα έχει γράψει. Όταν, λοιπόν, στο κύριο θέμα δεν μπορεί να πιέσει τα πράγματα, μήπως όντως δεν υπάρχει κανένας τρόπος να τους πείσεις;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ακούστε, εγώ δεν θα συμμετάσχω σε αυτού του τύπου το αναμάσημα της θεωρίας της δήθεν έλλειψης εναλλακτικής. Το κυρίαρχο είναι ότι εδώ έχουμε μια Κυβέρνηση, η οποία, όποτε και αν παρουσιάστηκαν επιχειρήματα, τα οποία μπορούσε να αξιοποιήσει προς το συμφέρον του ελληνικού λαού, επέλεξε αυτά τα επιχειρήματα να τα παραμερίσει και να προσυπογράφει και να υποτάσσεται στις βουλές των δανειστών, εν προκειμένω, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Γερμανίας και της ΕΚΤ. Δεν θα πρέπει σε καμμία περίπτωση να γελιόμαστε νομίζοντας ότι αυτό το παιχνίδι του καλού και του κακού δανειστή αντιπροσωπεύει πράγματι καλές και κακές προθέσεις: κακές είναι οι προθέσεις όλων και, κυρίως, αντιδημοκρατικές είναι οι προθέσεις όλων. Το ζήτημα είναι τι κάνει μια Κυβέρνηση και, επειδή, αυτή η Κυβέρνηση έδειξε τι κάνει, παραδίδεται αμαχητί για να παραμείνει στην εξουσία, το ζήτημα πια είναι τι κάνει αυτός ο λαός. Ο λαός, λοιπόν, έχει και το δικαίωμα, έχει και το καθήκον να αμυνθεί και να αντισταθεί απέναντι σε αυτό το οποίο εγκαθιδρύεται, που δεν είναι αστείο, δεν είναι ένας οικονομικός μηχανισμός, είναι ένας μηχανισμός μιας πολιτικής πια απολυταρχίας, που εμπεδώνεται μέσα από τις πιο ακραίες, τις πιο φασιστικές και τις πιο γκεμπελικές πρακτικές.
Δεν είναι τυχαίο ποιες επιθέσεις υφίστανται όσοι τολμούν να αντιστέκονται και να αρθρώνουν λόγο αντιπολιτευτικό, λόγο αντίστασης, λόγο ανάτασης του λαού. Δεν είναι τυχαία η εντελώς ανήθικη επίθεση, που έγινε προχθές στη Σοφία Σακοράφα και η εξίσου ανήθικη επίθεση, που έγινε χθες στη Ραχήλ Μακρή, σε ανθρώπους, δηλαδή, οι οποίοι δεν ενοχλούν για τους λόγους, που προφασίζεται το καθεστώς, ενοχλούν, ο καθένας με δαφορετικό τρόπο, γιατί στάθηκαν ευθυτενείς απέναντι σε αυτή την άλωση και γιατί υπενθυμίζουν ότι είναι δυνατόν να σταθείς ευθυτενής και πιστός στο καθήκον σου.
Άκης Παυλόπουλος: Σε ό,τι αφορά τους πολίτες, θέλω να ζητήσω το δικό σας σχόλιο σε αυτό που παρατηρούσαμε προχθές με το Γιώργο Χουδαλάκη, ότι την Κυριακή που ψηφιζόταν το πολύ άγριο πακέτο, που προέβλεπε το Πολυνομοσχέδιο, η πλατεία δεν ήταν γεμάτη. Και ή εδώ πια έχουμε φθάσει σε μια οδυνηρή διαπίστωση της μεγαλύτερης μερίδας της κοινωνίας ότι ό,τι κι αν κάνει πάλι εδώ θα είναι, πάλι τα ίδια βάρη θα σηκώνει ή και περισσότερα ή, ενδεχομένως, δεν υπάρχουν οι δυνάμεις εκείνες να εμπνεύσουν τον κόσμο να ξανακατέβει και να γεμίσει το Σύνταγμα και να επιβάλει ό,τι μπορεί να επιβάλει.
Γιώργος Χουδαλάκης: Και κάναμε μια αντιπαραβολή με το τι συνέβαινε την ίδια ώρα στις Βρυξέλλες ή στο Παρίσι.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Τι συνέβαινε;
Άκης Παυλόπουλος: Ο κακός χαμός!
Γιώργος Χουδαλάκης: Ήταν ο κόσμος έξω, διαδήλωνε με εξαιρετικά αγωνιστικό τρόπο και απέναντι σε μια πολύ βίαιη καταστολή.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι. Αυτό ας μην το βάζουμε, όμως, αντιπαραθετικά: αυτό που συνέβαινε σε άλλες χώρες, και είναι μια εκδήλωση υπεράσπισης και θωράκισης της δημοκρατίας και αλληλεγγύης, δεν σημαίνει ότι εδώ δεν συμβαίνει ή ότι δεν θα ξανασυμβεί. Δεν πρέπει να νομίζει κανείς ή, αν το νομίζει, θα διαψευσθεί ότι η πλατεία δεν θα γεμίσει την ώρα που θα πρέπει. Και δεν πρέπει κανείς να νομίζει, επίσης, ότι αυτός ο λαός παραιτήθηκε. Η κάμψη καμμιά φορά του ηθικού αλλά και οι αντικειμενικές συνθήκες – γιατί, ταυτόχρονα με τις διαδηλώσεις της Κυριακής, όπως ξέρετε, υπήρχε μια γενική απεργία των μέσων μαζικής μεταφοράς – ας μην φτάνουμε αυτά να τα ερμηνεύουμε ως μια συνολική παραίτηση και ας μη φτάνουμε επίσης να τα βλέπουμε αυτοτιμωρητικά σαν να αξίζει ο λαός αυτός αυτό που του συμβαίνει.
Ο λαός είναι σε μια διαδικασία ανάκαμψης και ανασυγκρότησης, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα αντιδράσει, είναι τέτοια η ιστορία αυτού του λαού και τέτοιο το φρόνημά του και τέτοια η γενναιότητά του, που είναι αναμφίβολο ότι και θα σηκωθεί στα πόδια του και θα σηκώσει το κεφάλι και θα αντιδράσει και θα τρέξουν να κρυφτούν όλοι αυτοί, που αυτή τη στιγμή εκμεταλλεύονται τη συγκυρία, που οι ίδιοι προκάλεσαν, εκμεταλλεύονται το τραύμα, που προκάλεσαν στη συλλογική συνείδηση και προσπαθούν άρον-άρον να περάσουν ό,τι αντιδραστικότερο, ό,τι αυταρχικότερο, ό,τι εφιαλτικότερο υπάρχει.
Άκης Παυλόπουλος: Γιατί; Γιατί έχουν ξεπουληθεί ας πούμε; Είδα τη δήλωση του κ. Αλαβάνου και μου έκανε εντύπωση η σφοδρότητά της.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν την είδα, κ. Παυλόπουλε, μη με βάλετε να σχολιάσω δηλώσεις που δεν έχω δει.
Άκης Παυλόπουλος: Μίλησε για την πιο πουλημένη κυβέρνηση, που έχει γνωρίσει ο τόπος και μου έκανε εντύπωση η έντασή της και η σφοδρότητά της, πολλώ δε μάλλον που ο κ. Αλαβάνος ήταν εκείνος που επέλεξε τον κ. Τσίπρα για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιώργος Χουδαλάκης: Έκανε σύγκριση με το Μεταξά.
Άκης Παυλόπουλος: Τώρα εγώ θέλω να ρωτήσω το εξής: ένα πράγμα είναι αυτό που λέτε, η αντίδραση του κόσμου, ένα άλλο πράγμα είναι τα πρακτικά εργαλεία, που έχουμε στα χέρια μας, προκειμένου να ξεφύγουμε από αυτή την ιστορία, γιατί, για παράδειγμα, αν εχθές έλεγε ο Τσακαλώτος, με εντολή του Τσίπρα, ότι εδώ μου ζητάνε κι άλλα, να ξεψηφίσουμε από αυτά που ψηφίσαμε και ούτω καθ’ εξής, να φύγω; Αν του έλεγε, λοιπόν, φύγε;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ποιος να φύγει, ο κ. Τσακαλώτος;
Άκης Παυλόπουλος: Ναι, γιατί όχι;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ο κ. Τσακαλώτος, κ. Παυλόπουλε, επέλεξε το καλοκαίρι να κοροϊδέψει μια ολόκληρη Βουλή, προφασιζόμενος ότι ήθελε εντολή διαπραγμάτευσης, την ώρα που ήθελε να ξεπλύνει την προσωπική του ευθύνη, πήρε εξουσιοδότηση για να πουλήσει το ΟΧΙ του ελληνικού λαού, να το κάνει ΝΑΙ και χαίρομαι πάρα πολύ που δεν παρείχα αυτή την εξουσιοδότηση. Ο κ. Τσακαλώτος, εν συνεχεία, έφερε το 3ο Μνημόνιο, έκανε φωτογραφική ρύθμιση της τελευταίας στιγμής για να εξαιρέσει από το 3ο Μνημόνιο τους συνταξιούχους της Τράπεζας της Ελλάδος, με εισηγητή από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ τον κ. Μπαλαούρα, που είναι συνταξιούχος της Τράπεζας της Ελλάδος.
Επέλεξε να στοχοποιήσει όποιον αντιστάθηκε στο 3ο Μνημόνιο και αυτή τη στιγμή περιφέρει το σακίδιό του και τη θλίψη του ή τη χαρά του μπρος-πίσω, την ώρα που καταστρέφει τη χώρα και την κοινωνία. Και έχει το θράσος να επικαλείται και την Αριστερά, μιαν Αριστερά με την οποία ουδέποτε, όπως αποδείχθηκε, είχε την παραμικρή σχέση. Ας μην φιλοτεχνούμε προφίλ ανθρώπων, που δεν ταιριάζει στους ανθρώπους αυτούς και ας μη διατηρούμε την παραμικρή ψευδαίσθηση ότι εκείνοι που ξεπούλησαν τα πάντα, που θα πουλήσουν και τα παιδιά τους ακόμη, αν χρειαστεί, για να παραμείνουν στην εξουσία, θα σταματήσουν από κάποιο φρένο. Το φρένο θα το βάλει ο λαός, κ. Παυλόπουλε, θα το βάλει η κοινωνία και θα το βάλουν πρώτοι οι νέοι.
Άκης Παυλόπουλος: Αυτό που λέει, πάντως, η Κυβέρνηση και, μάλιστα, ο κ. Καμμένος το περιέγραψε, το εξομολογήθηκε και με τον τρόπο, που έχει προκαλέσει πολλές-πολλές συζητήσεις, αυτό που είπε ο κ. Τσίπρας στη Βουλή…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Οι Υπουργοί, κ. Παυλόπουλε, δεν εξομολογούνται. Οι Υπουργοί ενεργούν και αναλαμβάνουν ευθύνες. Αυτό το οποίο είπε ο κ. Καμμένος, ότι πρόκειται για ένα έγκλημα, συνιστά και μια νομικά αξιόλογη ομολογία. Από εκεί και πέρα θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι δεν θα κάνουμε ψυχοθεραπεία σε τέτοιου είδους εξομολογήσεις: θα πρέπει ο κ. Καμμένος να εξηγήσει απέναντι σε αυτή την ευθύνη, την οποία περιγράφει, πώς στέκεται. Διεκδικεί την ασυλία και την προστασία του Νόμου περί Ευθύνης Υπουργών για κάτι που ο ίδιος αναγνωρίζει ότι είναι εγκληματικό;
Γιώργος Χουδαλάκης: Να ρωτήσω κάτι σε σχέση με το νέο περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί είτε το πούμε νέο Μνημόνιο είτε ανάπλαση του προηγουμένου κτλ. Η χώρα, εντός ευρωζώνης, με αυτά που έχουν υπογραφεί, έχει κάποια διαπραγματευτική ισχύ πια; Γιατί, θα σας το πω όπως το καταλαβαίνω: από τη στιγμή που έχω εκχωρήσει όλη μου την περιουσία στον απέναντι, με τι ακριβώς μπορώ να τον πιέσω; Δηλαδή, έχει πάρει το σπίτι, το οικόπεδο, έχει πάρει την ψιλή κυριότητα και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Εγώ πώς αυτόν, που μου λέει δώσ’ μου κι άλλα, μπορώ να τον πιέσω;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα σας πω ευθέως. Είναι άλλο η χώρα και είναι άλλο η Κυβέρνηση. Και αυτό έλεγα και το 2012 και το 2013 και το 2014 και το 2015 και το λέω και το 2016. Το ότι υπάρχει μία Κυβέρνηση διαφορετική δεν αλλάζει την αρχή που λέει ότι δεν μπορεί καμία Κυβέρνηση να δεσμεύσει τη χώρα και τον λαό πέραν της εντολής της και πέραν του συνταγματικού της ρόλου, του συνταγματικού της δικαιώματος. Από τη στιγμή που καταγράφηκε και μάλιστα πανηγυρικά η απόκρουση του Μνημονίου, η απόκρουση αυτών των όρων από το δημοψήφισμα, από τη στιγμή που υπάρχει καταγεγραμμένη η λαϊκή εντολή απόκρουσης αυτών των όρων, ο,τιδήποτε έχει, εντεύθεν, ψηφισθεί και εμπίπτει στο πλαίσιο που αποκρούσθηκε τον Ιούλιο είναι, ούτως ή άλλως, εκτός συνταγματικής νομιμότητας. Και, όπως έχω πει κατ’ επανάληψη, ενεργοποιεί πια την υποχρέωση κάθε πολίτη να αντισταθεί, όπως επιβάλλει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, όπως επιβάλλει το άρθρο 120 του Συντάγματος. Υπάρχει σαφής, απερίφραστη, ανενδοίαστη λαϊκή εντολή. Ουδέποτε ανακλήθηκε αυτή η λαϊκή εντολή. Υπάρχουν σαφείς, επίσης, οι καταγραφές, οι αποδείξεις και τα πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους…
Άκης Παυλόπουλος: Υπάρχει και λαϊκή εντολή στις εθνικές εκλογές, όμως.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μη βιάζεστε.
Άκης Παυλόπουλος: Που είναι μεταγενέστερη αυτής του δημοψηφίσματος, αυτό εννοώ. Και βάση της οποίας η Κυβέρνηση προχωρεί..
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εγώ να σας ρωτήσω κάτι, λοιπόν, γιατί το κάνετε αυτό..
Άκης Παυλόπουλος: Γιατί το κάνω εγώ αυτό;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Γιατί προσχωρείτε, όχι, δεν είναι προσωπική η ερώτηση.
Άκης Παυλόπουλος: Δεν προσχωρώ, δεν προσχωρώ καθόλου, λέω, αν έχουν ουσιαστικά εργαλεία στα χέρια..
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας τα περιγράφω τα ουσιαστικά εργαλεία. Και αυτό το τέχνασμα, ότι δήθεν η εντολή του Σεπτέμβρη, που είναι εντολή εκλογών αντισυνταγματικά προκληθεισών, οι οποίες τελικώς αποτύπωσαν πάνω από 50% αποχή, η εντολή αυτή δεν έχει καμία σχέση με την εντολή του δημοψηφίσματος ούτε μπορεί η εντολή των εκλογών να ανατρέψει την εντολή του δημοψηφίσματος. Αυτά τα τεχνάσματα είναι κουτοπόνηρα, προέρχονται από μικρονοϊκούς και θρασύδειλους ανθρώπους, που δεν θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη της προδοσίας, την οποία διέπραξαν και θέλουν να την μετακυλήσουν στο λαό. Όμως, και εκλογικά και δημοκρατικά και συνταγματικά καμμία εντολή εκλογών δεν ανατρέπει την εντολή του δημοψηφίσματος, γιατί απλούστατα ουδέποτε τέθηκε ξανά το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Το 62% του Ιουλίου δεν μπορεί να ανατραπεί από ένα 18% που πήρε, στην πραγματικότητα, ο κ. Τσίπρας στις εκλογές. Γιατί το 36%, με αποχή 50%, ισούνται με 18%, κύριε Παυλόπουλε. Και δεν μπορεί να το επικαλείται αυτό το 18% για να πει ότι τον νομιμοποιεί να ανατρέψει και να παραβιάσει το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου. Είναι, λοιπόν, ζήτημα Δημοκρατίας. Εγώ θυμίζω ότι το δημοψήφισμα είχε ξεκάθαρο ερώτημα: απόκρουση ή αποδοχή των μέτρων, απόκρουση ή αποδοχή της συμφωνίας. Ποιας συμφωνίας; Μιας συμφωνίας η οποία ήταν πολύ ηπιότερη από αυτήν που, τελικά, υπέγραψε ο κ. Τσίπρας. Μέτρων τα οποία είναι το 1/10 από αυτά, τα οποία τελικώς λαμβάνει ο κ. Τσίπρας. Είναι, λοιπόν, σε πλήρη δυσαρμονία και με τη λαϊκή εντολή και με την κοινωνική επιθυμία και βούληση όλη η μνημονιακή πολιτική. Και, ευτυχώς, ξαναλέω, υπάρχει στο Σύνταγμά μας πρόβλεψη γι’ αυτές τις περιπτώσεις. Πάνω σε αυτήν την πρόβλεψη δόθηκαν οι ιστορικότεροι δημοκρατικοί αγώνες τον περασμένο αιώνα. Ιστορικότατοι οι αγώνες του 1-1-4, ακριβώς για τη θωράκιση της Δημοκρατίας. Εδώ, ουσιαστικά, αυτό το οποίο προετοιμάζεται είναι ένα καθεστώς μιας λειτουργίας που δεν έχει καμμία σχέση ούτε με δημοκρατία, ούτε με κοινωνία, ούτε με πολιτεία. Τα πάντα στην προκρούστειο κλίνη, με αυτοματισμούς, περικοπές, περικοπή συντάξεων, περικοπή αποδοχών, περικοπή επιδομάτων, περικοπή δημοσίων δαπανών…
Άκης Παυλόπουλος: Όλα αυτά που έχουμε ζήσει τα τελευταία 6-7 χρόνια. Να ρωτήσω κάτι. Και διακόπτω, το ξέρω, αλλά έχουμε ενάμιση λεπτό, πια, στη διάθεσή μας και θέλω να το ρωτήσω.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σήμερα, αργήσατε εσείς.
Άκης Παυλόπουλος: Βεβαίως, βεβαίως και απολογούμαι.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Να μην απολογείστε, συμβαίνουν αυτά.
Άκης Παυλόπουλος: Γι΄ αυτό και πήρα έξτρα λεπτά, γιατί τη θέλω τη συζήτηση μαζί σας, πάρα πολύς κόσμος περιμένει να σας ακούσει. Είναι αλήθεια ότι πολύ κόσμος περιμένει να σας ακούσει.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Και κάθε φορά με βάζετε να υπόσχομαι ότι θα ξανάρθω, και ξέρετε ότι εγώ όταν κάτι λέω το κάνω.
Άκης Παυλόπουλος: Ωραία. Γιατί να το κάνει αυτό ο Τσίπρας; Και καλά ο Τσίπρας, ας υποθέσουμε ότι τα βρήκε με τις κορυφές των δανειστών, μη σκεπτόμενος καν την υστεροφημία του.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μα τι να υποθέσουμε, κ. Παυλόπουλε, είναι ξεκάθαρο!
Άκης Παυλόπουλος: Εντάξει. Οι υπόλοιποι 152 βουλευτές…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Οι δοτοί βουλευτές. Όλοι οι βουλευτές αυτοί είναι βουλευτές που εξελέγησαν με λίστα. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία θα δείτε, αν βάλετε κάτω να δείτε ποιοι είναι αυτοί οι βουλευτές, ότι οι περισσότεροι δεν έχουν ποτέ εκλεγεί με σταυρό. Είναι δοτοί βουλευτές. Πολύ μεγάλο κομμάτι τους είναι και μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου που, επίσης, δεν είχαν εκλεγεί βουλευτές. Είναι άνθρωποι, οι οποίοι αποδέχθηκαν αυτόν τον ρόλο, της κομμένης κεφαλής, που θα επικυρώνει Μνημόνια. Διότι, προφανώς…
Άκης Παυλόπουλος: Γιατί, για να παίρνουν μόνο έναν μισθό και να απολαμβάνουν την καρέκλα του βουλευτή και υπουργού;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Προφανώς, κύριε Παυλόπουλε, για να έχουν μερίδιο στην εξουσία.
Άκης Παυλόπουλος: Και να τους δείχνει, μετά, όλος ο κόσμος και να τους φωνάζει προδότες;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Προφανώς. Προφανώς στην ηθική..
Άκης Παυλόπουλος: Μήπως, δεν υπήρχε, όντως, άλλος δρόμος; Αυτό λέω..
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, ακούστε…
Άκης Παυλόπουλος: Μήπως, η απειλή ήταν πολύ μεγάλη..
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Γιατί δεν υπήρχε άλλος δρόμος;
Άκης Παυλόπουλος: Μήπως, η απειλή… να πάει και να τα σπάσει και να πει δεν θα με φωνάζει κανείς εμένα προδότη…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Τον άλλο δρόμο τον ακολουθούμε, κύριε Παυλόπουλε, εμείς. Εγώ σας διαβεβαιώνω ότι υπάρχει. Και δεν το λέω θεωρητικά, το λέω με τις πράξεις μου, με τις επιλογές μου και με το παράδειγμά μου.
Γιώργος Χουδαλάκης: Αν το κόστος της επιλογής, της διαφορετικής, είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη, τι διαλέγουμε;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν υπάρχει κανένα κόστος σοβαρότερο, το έχω πει ξανά και ξανά. Με ρωτάτε, δεν ξέρω για ποιο λόγο. Δεν υπάρχει σοβαρότερο κόστος από το να παραδίδεις τη δημοκρατία και την κοινωνία. Δεν μπορεί να μπει στην παλάντζα η δημοκρατία ούτε με την Ευρωζώνη, ούτε με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν αυτά τίθενται σε δίλημμα, τη Δημοκρατία θα επιλέξουμε και δε θα έχουμε κανενός τύπου δογματική αναστολή, κανένα δογματικό δίλημμα.
Άκης Παυλόπουλος: Σας ζητώ να ανανεώσουμε το ραντεβού μας. Και σας ευχαριστώ πολύ για τη συνομιλία.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εγώ σας ευχαριστώ.
